Nepal deel 2, van 14 tot 25 april 2024

Hallo allemaal,

Hier is mijn 2de verslag uit Nepal en tevens het laatste verslag van mijn vakantie. In dit verslag beschrijf ik m.n. de 5 daagse trekking die ik hier heb gedaan. Het is heerlijk om in de bergen te lopen. Gelukkig gaat het me nog goed af. Hopelijk mag ik nog vele trekkingen doen in Nepal en elders. Lees zelf maar hoe het geweest is.

Zondagavond 14 april; van Rupa en Keshab naar de ouders van Manish:

Om 17.15 uur was ik eindelijk klaar met mijn website. Ik bel op mijn oude telefoon ( waar de app van de Pathao taxi op staat) via mijn Nepalese simkaart een Pathao taxi ,om mij van Pepsi Cola naar Manish ouders te brengen want daar wil ik blijven slapen zodat ik morgenochtend dichter bij het vertrekpunt ben vanwaar de microbus naar Pokhara vertrekt. Maar ik krijg geen verbinding. Daarna probeer ik het via wifi maar dan blijkt dat ik het wifi wachtwoord op mijn oude telefoon niet ingebracht heb en Rupa ook niet het wachtwoord weet ( op mijn nieuwe telefoon en tablet had ik het wachtwoord vorig jaar al ingebracht en dat werkte nog steeds). Gelukkig kan Santi en Rupa me helpen want zij hebben ook de Pathao app op hun telefoon. Maar het adres wat ik heb van Manish ouders staat niet bij de adressen van Pathao. We proberen van alles. Dan bel ik Manish vader en broer op en zij sturen hun adres op, maar dat staat ook niet op de adressenlijst van Pathao taxi. Uiteindelijk reserveert Manish broer een Pathao taxi voor mij en geeft de prijs door wat ik moet betalen 1017 roepies. Inmiddels is het al 18.00 uur. Rupa en Santi staan op het punt om weer terug te gaan naar Keshab's broer, maar door dat gehannes met de taxi kunnen ze daar pas later naar toe. De taxi komt naar de Football ground. Het is een aardige jongen. Hij rijdt via Pashupatinath omdat daar minder verkeersdrukte zou zijn. Maar overal is het hartstikke druk op de weg , waarschijnlijk door het Bisket festival, en we doen er bijna 2 uur over. Ondertussen bekijk ik de foto's en video's van het festival en laat het maar gelaten over me heen komen. Manish ouders bellen ook nog naar de taxi om te vragen waar ik blijf. Rond 20.00 uur arriveer ik bij hun huis en moet 1135 roepies betalen omdat hij om heeft gereden wegens de drukte. De ouders van Manish staan al buiten me op te wachten. Daar blijkt dat we uit gaan eten, nog ter ere van het huwelijk van de zus van Manish. Door mijn late aankomst is nu alles verlaat. Nu krijg ik Manish kamer. We gaan naar een groot restaurant / resort in de buurt. Ik ga bij Monica achterop de scooter daar naar toe en Manaram gaat samen met de echtgenoot van Manish zus. Daar blijkt ook de buurvrouw en haar dochter te zitten en uitgenodigd te zijn voor het etentje. We gaan buiten zitten en hebben daar een mooi uitzicht op het dal van Kathmandu. Ik geef mijn cadeautjes aan het jonge echtpaar Er wordt bier besteld en wat snacks. En daarna de hoofdmaaltijd met roti's en rijst en de daarbij horende sausen. Op een gegeven moment wordt het te koud en gaan we naar een overdekt gedeelte één verdieping lager. Rond 22.15 gaan we weer naar huis. Ik weer op de scooter van Monica. Ik ga meteen naar mijn kamer. Daar corrigeer ik nog de taalfouten op mijn website en kort het wat in want er staan 2000 letters te veel in. Daarna stuur ik de website naar mijn lezers. Uiteindelijk ga ik pas 's nachts om 0.45 uur naar bed.

Maandag 15 april. Van Kathmandu naar Pokhara:

Ik sta om 5.00 uur 's ochtends op. Doe mijn afritsbroek aan. Pak mijn rugtas in en laat het kleine rugtasje in de kamer met spullen die ik niet wil meenemen op de trekking. Om 5.25 uur ben ik in de keuken waar de vader van Manish mijn ontbijt klaar maakt. Daarna belt hij een tuk tuk die ons naar beneden brengt, waar het kantoortje van de micro busjes bevindt. Het is dezelfde tuk tuk bestuurder als vorig jaar. Ook hij herkent mij. Wij zijn mooi op tijd . Het bus ticket, wat 750 roepies kostte, wordt gecontroleerd en we moeten 100 m verder lopen waar de microbus stopt. Het duurt in mijn beleving een eeuwigheid voordat het busje vertrekt. Ik heb het idee dat ze wachten totdat de minibus vol zit en dan pas vertrekt. Er zijn diverse mensen die op het laatste moment nog een ticket kopen. Er wordt een plank met een dun kussentje gelegd tussen de 2-zits banken en de 1-zits stoel, waardoor nog 2 extra passagiers mee kunnen rijden . De rugzak gaat op het dak. We vertrekken pas om 7.15 uur (de planning was 6.00 uur ) en al die tijd staat Manish vader buiten te wachten. Een half uur na vertrek beginnen de wegwerkzaamheden al en staan we of stil of kunnen langzaam doorrijden . Dit gaat zo de 200 km naar Pokhara door. Het is overal erg stoffig en warm .We stoppen op 3 plekken waar we naar het toilet kunnen en wat kunnen eten. Om 15.30 uur (na ruim 8 uur rijden) zijn we dan eindelijk bij het busstation in Pokhara. Ik ben helemaal gaar. Ik overweeg nog om te gaan lopen, maar de route is langs een drukke weg en daar heb ik geen zin in. Veel taxi chauffeurs vragen of ik een taxi wil. Maar ik wil eerst een simkaart kopen. Ik vraag in de buurt waar ik die kan kopen. Een verkoper brengt me naar een winkeltje. Ik laat de simkaart opwaarderen met 50 roepies. Dan bel ik het Silent Peak hotel op waar Mohan Dawadi eigenaar van is (neef van Manish vader). Maar ik krijg de mededeling dat ik mijn simkaart moet opwaarderen. Daar snap ik niets van omdat ik die simkaart net opgewaardeerd heb. De eigenaar van de telefoon winkel snapt er ook niets van en belt de telefoon centrale. Die zeggen dat ik een prepaid simkaart heb van 390 roepies per maand en er staat nu ( incl. mijn 50 roepies ) 125 roepies op. Dus de simkaart moet nog met ca. 250 roepies opgewaardeerd worden en dan kan ik 1 maand bellen. Ik heb geen zin om nu 250 roepies te betalen terwijl ik hem maar 1-2 × zal gebruiken. (deze simkaart heb ik te leen gekregen van Manish vader). Dus ik vraag aan de verkoper of hij met zijn telefoon hotel Silent Peak wil bellen. Dat doet hij en dan komt de zoon van Mohan mij ophalen met de scooter bij de busterminal. Het is ruim 3 km rijden naar hotel Silent Peak. In Pokhara is het minder druk dan in Kathmandu. Mohan en zijn vrouw verwelkomen me met een kopje thee en een banaan. Hij vertelt dat hij vroeger in de leer is geweest bij Manish vader die vroeger ook hoteleigenaar was. Mohan gaat voor mij het permit regelen wat verplicht is voor een trekking. Dan word ik naar mijn kamer 405 gebracht op de 4de verdieping Het is een mooie kamer met een 2 pp bed en een badkamer en een balkon aan de voorkant / straatkant. Ik krijg een handdoek en 1 liter water. Daarna ga ik Pokhara verkennen en boodschappen doen. Daar blijkt al gauw dat alles veel duurder is dan in Kathmandu bv de mandarijnen zijn 2x zo duur. Maar het is wel een gezellige toeristenstad aan het Phewa meer. Terug op mijn hotelkamer blijkt al gauw dat ik geen internet verbinding heb of een slechte verbinding. De dochter van Mohan gaat mee naar boven en probeert van alles, maar zonder succes. Dan verhuis ik naar dezelfde soort kamer met balkon op de 3de verdieping kamer 306. Hier is de internet verbinding ietsje beter. Maar om een goede verbinding te krijgen moet ik op de galerij gaan zitten (niet ideaal), Ook de TV werkt niet omdat er momenteel 25 studenten in het hotel verblijven die een bepaalde cursus van 1 maand volgen, en daarvoor hebben ze de TV verbinding nodig. Gelukkig kan ik leven zonder TV. Mohan heeft mijn gids opgebeld en die komt morgenochtend om 11.00 uur. Op mijn kamer lees ik mijn e-mails en zet foto's en video's op facebook. Door de slechte internet verbinding gaat dit extra langzaam. Om 22.00 uur maak ik me klaar om naar bed te gaan. Ik laat de ventilator aan zodat het vannacht niet te warm is.

Dinsdag 16 april, Pokhara:

Ik sta om 7.15 uur op en doe maar weer eens mijn oefeningen. Om 8.30 uur krijg ik boven op mijn kamer het ontbijt met omelet wat ik gisterenavond al besteld had. Dit eet ik lekker op, op mijn terras, al is het wat lawaaierig door het verkeer wat langs komt. Om 10.30 uur word ik gebeld dat mijn gids is gearriveerd. We bespreken de route van de trekking. Het is een aardige jongen die goed Engels spreekt. Na 1,5 uur praten zijn we eruit. Tussen de middag ga ik de stad Pokhara weer bekijken. Het is warm, 30 graden, en nevelig mogelijk door de bosbranden elders. Eerst loop ik langs het Phewa meer op en neer. Er lopen nauwelijks buitenlandse toeristen, wel Nepalezen en mensen uit India. Door de nevel kun je nauwelijks de bergen aan overkant zien en het eiland waarop de Taal barahi Mandir tempel staat midden op het meer. Er gaan wel boten naar toe. Ik heb dit eiland al 2x gezien en daarom ga ik er nu niet naar toe. Dicht bij het meer staat ook een attractiepark met reuzenrad en treintje, botsauto's etc. Daarna loop ik door een aantal winkelstraten . Ze zijn mooier, groter en Westerser dan in Kathmandu. Vervolgens loop ik terug naar hotel Silent Peak. Daar hoor ik van de eigenaar dat hij de gids, die ik vanochtend heb gesproken, af had gezegd omdat hij geen gids licentie heeft, en hij heeft een nieuwe gids Khar Bahadur ( KB uitgesproken Kebi) opgeroepen die wel een licentie heeft. Hem zie ik om 18.45 uur. Hij heeft al 30 jaar ervaring en werkt vaak voor Mohan. Hij is ook aardig, komt uit een dorp in de omgeving.

Het trekkingsprogramma ziet er nu als volgt uit;

1. woensdag: om 8.00 uur met de jeep van Pokhara naar Kande, daarna lopen van Kande naar Deurali ; 5 uur lopen.
2. Donderdag: lopen van Deurali naar Base Camp : 6 uur.
3. Vrijdag: lopen van Base Camp naar High Camp,: 7 uur.
4. zaterdag: lopen van High Camp naar Base Camp,: 7 uur (veranderd later)
5. Zondag,: 3 uur lopen van Base Camp naar Siding waar we de jeep pakken (veranderd later) , en dan 1,5 uur met jeep van Siding naar Pokhara.

Na dat afgesproken te hebben vraag ik aan een aardige medewerker van het hotel of hij mijn kamerdeurslot kan repareren want ik kan hem niet meer op slot krijgen. Dit doet hij met heel veel plezier. Hij wil zijn Engels verbeteren en vraagt aan mij of een gratis app ken. Ik adviseer hem duolingo in hindu-engels. Daarna ga ik mijn rugtas klaar maken voor morgen.

5 daagse Mardi Himal trekking van van 17 april t/m 21 april,

Woensdag 17 april, 1ste dag van de Mardi Himal trekking: 5 uur lopen , 8,5 km , tot 2100 m. hoogte.

Om 7.30 uur ga ik beneden ontbijten in hotel Silent Peak in Pokhara: een heerlijke groente omelet en een mengsel van aardappel- paprika-tomaat- uien, en 2 sneden brood en koffie. Mijn gids KB ( Khar Bahadur) is weer door zijn zoon met de scooter naar mijn hotel gebracht. Hij krijgt als ontbijt een gekookt ei en een schaaltje bruine bonen. (hij heeft geen keus). Om 8.00 uur stappen we in een jeep en in 45 min. rijden we naar Kande. Vandaar gaan we de Mardi Himal trekking lopen. Dit is een vrij nieuwe trekking die sinds 10 jaar bestaat. Hij bevindt zich net buiten de hoofdroute van de Annapurna Basecamp . De 1ste 1,5 uur gaat de route alleen maar omhoog via stenen trappen. Meteen komt de associatie van de Anna Purna trekking bij me op, (die ik 10 jaar geleden heb gelopen ) waar je ook veel trappen moest lopen, wat ik niet prettig vond, en nu ook niet. De zon schijnt volop en het is erg warm. Onderweg zien we veel bloeiende rododendrons. In Nepal worden deze bloemen rauw gegeten en zou helpen om van je keelpijn af te komen. Om 10.45 uur hebben we een rustpauze bij Australian Camp en drinken we thee. Van hier vandaan heb je een mooi uitzicht op de hele hoge bergtoppen van de Annapurna bergketen , die bedekt zijn met sneeuw. Het verbaast mij dat er veel Nepalese jongeren (maar ook buitenlanders) lopen zonder gids, want vorig jaar heeft de regering ingesteld dat een gids verplicht is bij een trekking in Nepal. Maar er wordt niet op gecontroleerd. De gids zegt dat de Nepalezen een gids niet kunnen betalen. Op het eerste stuk lopen veel dagjes mensen , maar na het Australian Camp wordt het rustiger. Daarna lopen we door naar Pothana, waar we om 11.30 arriveren. Daar bestellen we onze lunch. Ik bestel een salade en GK bestelt dal bhat, wat ze nog moeten maken , waardoor we lang moet wachten. Om 12.30 uur lopen we verder. Na een paar meter lopen komen we langs een controlepost waar mijn trekkingskaart/ permit wordt gecontroleerd. De route gaat deels door een bos met meer schaduw , waardoor het minder warm is. Hier komen minder trappen voor, en sommige stukken gaat het omhoog of is het vlak. Duidelijk minder zwaar. We spreken een Australisch jongstel dat de Anna Purna trekking wilde doen , maar de vrouw kreeg bij de steile afdaling veel last van haar re knie waardoor ze een andere route moesten nemen. Om 14.15 uur vallen een paar regen druppels, we schuilen even , maar het zet niet door. Om 14.30 uur arriveren we bij hotel Mardi Station en restaurant in Deurali op 2100 m. Het is een mooi complex met in het midden een tuin met tafeltjes en stoelen, en daarom heen zijn 3 gebouwen met kamers en de eetzaal met een keuken. Het is rustig hier, alleen een jong stel uit Barcelona met hun gids logeren hier vandaag; (het hoog seizoen is duidelijk voorbij). Ik heb een aardige kamer met 3 eenpersoons bedden en een badkamer met douche en w.c. , maar de douche werkt nu niet omdat er te weinig water is. Daarom krijg ik, als ik me wil douchen een emmer met warm water en een beker waarmee ik me kan begieten. De gids krijgt korting als hij voor mij betaalt en daarom betaal ik maar 1000 roepies. Ik moet wel voor de wifi 200 roepies betalen. Doch de elektriciteit , waarmee ik mijn apparatuur kan opladen is gratis. We bestellen koffie en gaan buiten op een bankje zitten. KB vertelt dat hij van 2008 tot 2010 , 3 jaar in Dubai heeft gewerkt. Het reisbureau rekende voor een 3 jaar visum 7000 dollar. En daar verdiende hij maar 500 dollar per maand, waarvan hij 300 dollar naar huis stuurde, 50 dollar kwijt was aan telefoonkosten naar huis, en 150 dollar over had voor eten, drinken en kleding. Hij sliep in een kamer met 8 personen in 4 etage bedden. Bij binnenkomst van het land werd zijn paspoort afgepakt zodat hij niet tussentijds het land kon verlaten. Bij terugkeer naar Nepal kreeg hij zijn paspoort weer terug. Hij werkte vòòr 2008 ook al, gedurende10 jaar, als gids. En na 2010 ging het economisch weer beter met Nepal en kwamen toeristen uit India naar Nepal, en toen is hij weer verder gegaan met gidsen in Nepal. Rond 16.30 uur begint het frisser te worden buiten en doe ik mijn vest en roze jack aan. Om 17.30 uur vraag ik een emmer warm water en ga me begieten. Ik bestel gemengde rijst met ei, kaas, en groente en kip. Het smaakt erg goed. Om 18.30 uur krijgen we in het restaurant het bestelde eten . Inmiddels is het buiten koud geworden . De kachel gaan aan in de eetzaal, waardoor het daar lekker warm wordt. KB krijgt pas om 20.00 uur zijn dal bhat, samen met de andere gids. Ik praat met het jonge stel die uit Barcelona komen . Zij reizen 3 weken in Nepal, waarvan 1 week de Mardi trekking. Iedereen gaat op tijd naar bed. Er ligt een hele zware dikke deken op mijn bed, doch geen laken.

Donderdag 18 april , 2de dag Mardi trekking, van Deurali 2100 m naar Forest camp 2600 m, 6 uur lopen , 500 m stijging:

Ik heb best geslapen en niet koud gehad. We vertrekken pas om 8.30 uur omdat we lang op ons ontbijt moeten wachten. De zon begint te schijnen, maar het is heiig waardoor het uitzicht minder goed is. De hele route gaat door een bos. Het bos is mooi : veel oude bomen zijn met mos bedekt. Maar ik mis de vergezichten. Er is wel afwisseling in reliëf, soms gaat het omhoog via trappen of via een pad, soms omlaag. Sommige bomen, waar een roze strikje aan hangen, zijn heilige plaatsen. We stoppen onderweg verschillende keren om te rusten of om wat te eten of drinken. Onderweg komen we weer veel bloeiende rododendrons tegen.

De route is als volgt:

1. van Deurali 2100 m naar Gauda
2. Van Gauda naar Pokhari 1980 m.( de verkoper van een eettentje loopt elke dag 2 uur naar boven met spullen (hoogte 1000 m) en 1 uur naar beneden
3. Van Pokhari naar Machhapuchre
4. Van Machhapuchre naar Forest camp op 2900 m hoogte. In hotel Greenland gaan we lunchen om 13.30 uur. Het begint een beetje af te koelen. Ik bestel een salade en Tibetaans brood. Gids KB bestelt dal bhat met veel rijst en daarna eet hij ook nog mijn halve Tibetaanse brood op.
5. Van Forest camp 2900 m. naar Rest camp. Het laatste stuk gaat weer 45 min . omhoog. Daar komen we lopers uit India, Pakistan en Frankrijk tegen . Maar daarvoor zagen we nauwelijks wandelaars.

Om 14.30 uur komen we aan in het Guesthouse van Rest Camp waar we overnachten . Er zijn hier maar 2 hotels. Ik krijg een eenpersoons kamer met een toilet en douche op de gang. Er is een grote eetzaal. Het jonge stel uit Barcelona overnachten hier ook. . Omdat het mistig is, is er vanavond geen wifi/ internet verbinding. Daarna ga ik me douchen. Het douchewater is lekker warm dank zij de zonnepanelen. Maar nadat je de kraan hebt uitgezet is het koud in de doucheruimte omdat er geen glas in het raam zit. Daarna ga ik naar de eetzaal en ga bij de warme kachel zitten, samen met de gidsen en andere gasten (stel uit Barcelona, een Duitse jongen en een groep uit India). Om 18.30 uur krijg ik mijn eten. Ik heb groenten spaghetti besteld. Na het diner moet ik meteen opgeven wat ik als ontbijt wil hebben. De jongens uit India zitten flink aan de whisky. Rond 21.00 uur gaat iedereen naar zijn/ haar kamer.

Vrijdag 19 april, 3de dag van de Mardi Himal trekking, van Rest Camp 2600 m. naar High camp 3350 m , 7 uur lopen:

Ik sta om 7.00 uur op en ga om 7.30 uur ontbijten ; Tibetaans brood , curry, omelet en koffie. We vertrekken om 8.10 uur.

De route is:

1. Restcamp , overnachten guesthouse, 2600 m
2. Rescue camp,
3. Altitude camp, 2800 m
4. Low camp, 3000 m
5. Badal Danda ( lunch), 3300 m
6. Himchuli.
7. High Camp (overnachten in High Camp Guesthouse) 3550 m.

Voor een deel lopen we door een bos met bomen die bedekt zijn met mos. We komen telkens de oudere porter tegen die de Indiaanse groep begeleid. Hij is zeer spraakzaam. Overal zie je prachtige bloeiende rododendrons. Ook komen we ezels tegen die gasflessen naar boven of naar beneden versjouwen. Op een gegeven moment zien we ook de berg Annapurna Zuid die 7200 m. hoog is. Ook komen we de Indiaanse jongens overal tegen. We lunchen in Badal Danda in hotel 360. Ik bestel groenten soep en Tibetaans brood. Het brood is lekker, maar er zit nauwelijks groenten in de soep. KB haalt voor mij wat groenten uit de keuken , waardoor het iets beter wordt. Voor het eerst eet ik soa bonen. Het begint op een hoogte van 3300 m. iets frisser te worden. We rusten bij Himchuli. Boven de 3500 m. komen we geen bomen meer tegen . Onderweg praten we met Canadezen, Oostenrijkers, en zelfs vrouwen uit Oekraïne. De leidster komt uit Oekraïne en woont nu in de VS en organiseert internationale groepsreizen. Ze vertellen over de oorlog in Oekraïne waar elke dag meer dan 150 mensen sterven. Ze mogen vrij reizen ( zonder beperkingen). Een vrouw komt uit de Krim en vertelt dat ze niet naar Oekraïne kan reizen en haar ouders hebben een Russisch paspoort en daarvoor is het extra moeilijk om naar het buitenland te gaan. Het laatste stuk naar High Camp zijn er veel trappen. Om 15.15 uur arriveren we in High Camp Guesthouse. Een van de Indiaanse jongens feliciteert me. Hij heeft in Nederland gewerkt en gewoond en is erg enthousiast over Nederland. Hij komt zelf uit Bengaluru. Ik krijg weer een kamer met 2 bedden. De w.c. is buiten, en voor een emmer warm water betaal je 300 roepies. Ik ga me niet " begieten" want het is hier veel te koud. Gelukkig wordt de kachel aangestoken en gaan we erom heen zitten. Dat is zeer aangenaam. Ook de Indiërs en de porter komen bij de kachel zitten. De eigenaresse van het gasthuis vertelt dat er een paar jaar geleden slechts 2 hotels/ Guesthousen waren in High Camp en nu 19. Dus nu is er veel concurrentie, maar er komen ook meer toeristen. Zij kunnen 32 gasten hebben, want ze hebben 8 kamers voor 4 personen. Maar nu zijn we maar met 10 personen. Ik bestel rijst met curry voor het avondeten. Naar mate we hoger komen wordt alles duurder. 's Avonds neemt de mist toe. Een van de Indiërs heeft veel last van zijn knie waarvoor ik wat adviezen en oefeningen geef. Ik denk dat ik morgenochtend niet om 3.30 uur op sta om de zonopkomst te bekijken omdat ik het veel te vroeg vind, ik het niet fijn vind om in het donker te lopen en het nog maar de vraag is of het dan helder is. De Indiërs zitten weer aan de whisky. En als ik naar bed ga, maken ze ruzie met elkaar en schreeuwen flink tegen elkaar. Ik vraag of ze op willen houden, waarna het rustiger wordt. En ze stoppen met schreeuwen als de eigenaresse het licht uitdraait.

Zaterdag 20 april, 4de dag Mardi Himaltrekking, van High Camp 3550 m. naar Siding:

Om 6.15 uur klopt gids KB op mijn deur omdat het buiten helder is en de besneeuwde bergen goed te zien zijn. Ik heb vanmorgen om 4.00 uur de groep Indiërs niet weg horen gaan, maar KB is door hun gepraat wel wakker geworden (ook door het snurken van hun gids). Ik maak foto's van de besneeuwde bergen Ana Purna South (7219m. ), Hiunchuli (6441 m), Annapurna 1 ( 8091 m), Gangapurna (7454m.), Macchapuchre (Fish tail) (6993 m.), Mardi Himal (5553 m) die nu prachtig zichtbaar zijn. De zon schijnt en uit de wind is het om 8.00 uur al aangenaam buiten . Om 7.30 uur ontbijt ik Tibetaans brood, omelet en curry. Daarna gaan we de berg oplopen in de richting van waar iedereen vanochtend vroeg de zonsopgang heeft bekeken. Het was helder dus het was de moeite waard om zo vroeg je bed uit te komen, maar ik heb geen spijt dat ik het niet gezien heb. Ik krijg trouwens de video die de Indiër Vicki heeft gemaakt van de zonsopgang. Terwijl we naar boven lopen komen de Indiërs naar beneden na de zonsopgang te hebben gezien. Ze verontschuldigen zich voor de ruzie van gisterenavond en zeggen dat de whisky daar debet aan was, maar dat ze het bijgelegd hebben en weer vrienden zijn. Vicki heeft nog steeds last van zijn knie bij het trap lopen. Er zijn meerdere mensen met knie problemen. Na een half uur neemt de mist toe. Terug in het Guesthouse tape ik de knie van Vickie. Om 9.15 uur gaan we lopen . Al snel kan ik mijn dons jack vervangen voor mijn dunne roze jack. De hele route gaat het bergafwaarts met heel veel trappen . In Badal Danda gaan we lunchen. Ik spreek daar 2 Zwitserse meisjes die naar boven gaan bij de Mardi trek . We kunnen daar lekker in de zon zitten. We hebben tijd genoeg want bij de Low Camp zouden we blijven slapen, dus ook avondeten, daarom lunchen we in Badal Danda en blijven daar 1,5 uur. Daarna lopen we door . We volgen een alternatieve route over een bospad. Het is best moeilijk, want het is erg oneffen, veel stenen en boomwortels , maar het is beter dan alleen maar trappen naar beneden lopen. Gelukkig heb ik geen last van mijn knieën , want anders is het een hele opgave. Ook nu komen we langs de in bloei staande rododendrons. Wij lopen dan door , 500 m afdaling, en zijn rond 16.00 uur bij Low Camp. Daar hadden we afgesproken met de gids van het Spaanse stel en met de gids van de Duitse jongen, maar beiden zijn ze nergens te bekennen. Zij hebben zich niet aan de afspraak gehouden en ook niet de moeite genomen om ons te bellen. Dan besluiten we ook maar verder naar beneden te lopen naar Siding. Dat is nog eens een afdaling van1300 m. Ook nu gaat het deels via de verkorte alternatieve route door het bos met veel obstakels, stenen, boomwortels etc. en deels ook over de officiële traproute. Soms gaan we onderweg een paar minuten zitten en drinken wat. Uiteindelijk komen we om 17.00 uur aan in hotel Mardi Chiya Kaka (wat betekent "thee van de broer van de vader") in Siding. En daar zit de gids en het Spaanse stel buiten. Het schijnt dat ze ons wel hebben gebeld maar dat er geen verbinding was. Ik heb weer een eigen kamer met douche en toilet. Ik ga me meteen douchen , die lekker warm is. Daarna kunnen we tot 18.30 uur nog lekker buiten zitten, dankzij de lagere ligging van het hotel. Daarna volgt het avondeten binnen in de eetkamer. Iedereen gaat ook hier vroeg met de kippen op stok.

Zondag 21 april, 5de dag van de Mardi Himal trekking van Siding naar Pokhara:

We kunnen om 7.30 uur al buiten ontbijten in de zon in Siding. Beneden zijn de maaltijden goedkoper dan boven in de bergen, en dat is logisch want al het voedsel wordt handmatig of met ezels naar boven gebracht. Ook nu heeft KB 200 roepies korting gekregen op mijn kamer. Daarna lopen we 15 min. naar beneden naar de bestelde jeep. Deze kost 7000 roepies, wat we moeten delen met 5 mensen (de Duitse jongen en gids gaan toch niet mee met de jeep). Het eerste uur rijden we op een zeer hobbelige weg met veel stenen, maar daarna wordt de weg een stuk beter. We komen door verschillende kleine en grotere dorpjes. Om 10.30 uur zijn we bij mijn hotel Silent Peak. Ik betaal de chauffeur 2800 roepies (voor mij en de gids) doch hij vraagt 3000 roepies, maar dat krijg hij niet van mij en daarom is hij boos. Mohan en zijn vrouw verwelkomen ons. We krijgen een kop thee. Ik geef gids KB zijn verdiende fooi want hij heeft zijn werk perfect gedaan, en betaal de hoteleigenaar voor de jeep op de heenweg, 5dg gids, 3 nachten kamer en 2 ontbijten (de laatste schenkt hij me). Daarna ga ik naar mijn kamer. Ik krijg nu een kamer aan de achterzijde nr 301. Gelukkig ook met een balkon en een fan. Daarna ga ik op mijn slippers wat te eten halen. Het is in Pokhara erg warm, 34 graden . Op mijn hotelkamer is het op dat tijdstip het beste om uit te houden . Ik zet foto's van de trekking op facebook en maak mijn verslag op Evernote. Om 17.15 uur loop ik nog op en neer langs het meer. Helaas is het weer heiig.'

De laatste dagen in Nepal ( 1dg Pokhara en 3 dagen Kathmandu tot 25 april

Maandag 22 april, van Pokhara naar Kathmandu, overnachten bij Manish ouders:

Om 7.00 uur ben ik beneden in hotel Silent Peak om te ontbijten. Ik geef een bediende de informatie zodat hij Duolingo Hindi- Engels kan installeren op zijn mobiel want hij wil zijn Engels verbeteren Zoonlief zou me naar de microbus station brengen , maar hij ligt nog op bed, daarom brengt zijn vader Mohan me met de scooter naar het station. Ik kan mee met de microbus van 8.00 uur en betaal 750 roepies en krijg een eenpersoons stoel. Hij vertrekt wel om 8.00 uur, maar stopt in Pokhara nog op 3 plaatsen waar nog mensen instappen. Uiteindelijk is het 8.40 uur voordat de microbus vol is en we echt naar Kathmandu rijden. De eerste 50 km is het hobbel de bobbel over de weg in aanleg, waar we 2 uur over doen. Daarna hebben we een plas/ eet stop om 10.30 uur van een half uur. Tot 80 km vanaf Pokhara zijn ze nog volop bezig met het reconstrueren van de weg. De buurman valt regelmatig om van de slaap, precies in mijn richting. Wat ik alles behalve leuk vind. Tijdens de rit laat ik mijn gedachten gaan over de laatste 5 maanden van Colombia t/m Nepal. Om 13.00 uur is de lunchstop. Op het stuk weg tussen 80 km na Pokhara tot 50 km voor Kathmandu kan de microbus aardig doorrijden . Maar 25 km vòòr Kathmandu zorgt de wegreconstructie voor een flinke file. En 12 km voor mijn eindbestemming Kalanki, om 17.00 uur, staan we stil omdat microbus kapot is. Er moet vanuit Kathmandu iemand komen die de microbus repareert. De helft van de passagiers staat buiten naast de bus. Ik vraag aan een jongen of hij Manish vader kan bellen want de reparatie kan wel 2-3 uur duren. Zo hoeft hij zich geen zorgen te maken waar ik blijf. Op een gegeven moment vraagt onze chauffeur aan mij hoeveel bagage ik bij me heb. Ik zeg "alleen een rugzak " . Hij pakt vervolgens mijn rugtas van het dak van de microbus en laat een andere microbus stoppen, waar ik mee mag rijden. (buitenlanders gaan in Nepal praktisch altijd voor). Daar bof ik bij. Deze microbus is al vol, maar ik word er bij gepropt waardoor de bijrijder nauwelijks meer kan zitten. De passagiers zijn benieuwd waar ik vandaan kom. Als er iemand uitstapt krijg ik een iets betere plaats. Ik stap uit bij de petrol pomp in Kalankie om 18.30 uur. Daar loop ik naar een tuktuk en laat het adres zien van Manish ouders. De chauffeur kent het adres niet en laat het adres ook aan een passagier zien. Dan komt ineens de tuktuk rijder die ik ken en hij legt de andere tuktuk chauffeur uit waar ik naar toe moet. Om 18.45 uur ben ik eindelijk bij de ouders van Manish. Ik heb spierpijn in mijn bovenbenen en kuiten als gevolg van de langdurige afdaling gisteren, op de laatste dag van de Mardi trekking. Ik zet mijn rugtas op Manish kamer en krijg water en koffie, waar ik aan toe was. Dan wordt de nieuwe koelkast bezorgt, die Manish en ik zijn ouders cadeau hebben gegeven. Ze zijn er erg blij mee. Dan gaan we buiten aan tafel zitten. Monika en haar man zijn ook gekomen. Rond 20.30 uur gaan we binnen eten: rijst met curry en omelet. Het is gezellig om weer bij hun te zijn.

Dinsdag 23 april: van Manish ouders naar Rupa en Keshab in Pepsi Cola:

Na het ontbijt brengt Manish broer me met de motor naar Pepsi Cola. Rupa en Keshab wisten van mijn komst, want ik had ze gebeld. Maar toen ik bij hun voor de deur stond was de poort gesloten. Ik bel ze op en roep, maar niemand hoorde me. Gelukkig wist ik nog hoe je heimelijk de poort kan ontgrendelen en zodoende kon ik toch binnen komen. Daar trof ik oma/Ama en Babu aan die ziek in bed lag. Rupa en Keshab waren gaan winkelen en komen pas om 17.30 uur terug. Dit vond ik niet bepaald leuk. Maar ik had daardoor wel de tijd om mijn rugtas leeg te maken en mijn vuile was in een sopje te zetten en te wassen. In de loop van de middag ga ik een nieuwe trolleytas kopen en mijn money belt laten repareren. Ook ga ik nog een half uurtje wandelen. De spierpijn in mijn benen wordt al minder. Als ik terugkom zijn Rupa en Keshab inmiddels ook thuis gekomen. Ze verontschuldigen zich voor hun afwezigheid. Daarna ga ik mijn nieuwe koffer in gebruik nemen. De afmetingen zijn dezelfde als mijn andere trolleytas, dus alles paste erin. Inmiddels waren mijn gewassen kledingstukken droog en die kon ik ook meteen inpakken. Om 20.00 uur gaan we eten : momo' s en dal bhat. Ook Keshab' s zus en haar dochter, die over was gekomen vanuit Australie, eten mee. Ook nu was het weer gezellig.

Woensdag 24 april, bij Rupa en Keshab in Pepsi Cola:

Mijn laatste hele dag in Nepal . Ik ben er klaar voor om terug te gaan naar huis. Alleen het weerbericht in Nederland staat me niet aan : vannacht was het 4 graden en overdag slechts 10 graden met buien en windkracht 4-5.. Wel is er een klein lichtpuntje want zaterdag met Koningsdag zouden de temperaturen omhoog gaan naar 16-17 graden en het zou overwegend droog zijn. Maar het blijft een groot temperatuurverschil want hier in Kathmandu is het 30 graden en zonnig. Een deel van de dag besteed ik aan het afmaken van mijn website zodat ik die naar jullie kan opsturen. Daarnaast moet ik Nepalees geld pinnen zodat ik mijn verblijfkosten hier kan betalen. Daarna loop ik nog naar het Orthopedisch ziekenhuis om afscheid te nemen van mijn collega's. Ook kan ik vandaag online inchecken voor de vlucht naar Dubai. Morgenochtend brengt Keshab me met de auto om 6.00 uur naar de luchthaven. Het is vanaf Pepsi Cola slechts 15 min. rijden. En om 9.00 uur vertrekt het vliegtuig van Kathmandu naar Dubai, daar moet ik overstappen en vlieg daarna naar Schiphol waar ik 's avonds om 20.00 uur hoop te landen. Jan komt me weer ophalen en brengt me naar huis . Daar ben ik wel heel blij mee.

Mijn vlucht gegevens op donderdag 25 april;

Van Kathmandu naar Dubai: vlucht EK 2263. Vertrek 9.00 uur, aankomst 12.05 uur, duur 4 uur en 50 min.

Van Dubai naar Schiphol. Vlucht EK 149. Vertrek 14.45 uur, aankomt 20.00 uur, duur 7 uur en 15 min.

Dit is mijn laatste verslag van mijn bijna 5 maanden durende vakantie. Ik ben de winter zonnig doorgekomen en veel buiten activiteiten kunnen doen. Vooral in Zuid Amerika heb ik veel nieuwe dingen kunnen zien en beleven en was elke dag een avontuur. In Nepal was het bekend terrein waar ik weer vele bekende plaatsen en mensen heb gezien. Doch het festival en de Mardi trekking waren hier de hoogte punten. Nu ga ik weer naar huis en dat zal weer wennen zijn. Gelukkig is het tennisseizoen weer begonnen waar ik me weer lekker hoop uit te leven. Ik hoop jullie allen weer gauw te zien en te spreken.

Groetjes van Francine