Brazilie, van 1 tot 24 maart 2024

Hallo allemaal,

Mijn reis door Zuid Amerika is (bijna) afgelopen. In bijna 4 maanden heb ik heel wat gezien en mogen beleven. Elke dag was wel weer een avontuur. De laatste 24 dagen heb ik ook een stukje van Brazilie gezien. Dat was voor mij weer een nieuwe ervaring. Het was jammer dat ik geen Portugees kan verstaan en begrijpen, waardoor ik het rechtstreekse contact met de mensen niet echt had. Gelukkig kon ik zonodig gebruik maken van de Portugese - Nederlandse vertaler. Brazilie was ook duurder dan de overige Zuid Amerikaanse landen die ik nu heb bezocht. Maar ik moet bekennen dat alles beter georganiseerd is en het menselijke gedrag hoffelijker is dan in de andere door mij bezochte landen: zoals bv. voorrang geven aan voetgangers op een zeebrapad, opstaan voor oudere mensen in de bus en overal voor bedanken : OBRIGADA. Lees zelf maar.

VAN 1 MAART t/m 4 MAART IN PANTANAL IN BRAZILIE ;

Op vrijdag 1 maart : van Bolivia naar Brazilie:

Ik neem om 21.00 uur de nachtbus van busmaatschappij 23 de marzo van Santa Cruz de la Sierra (in Bolivia) naar Puerto Quijarro (is de grensplaats in Bolivia naar Brazilie).De airconditioner staat erg koud, waardoor ik mijn vest en roze jack aan moet doen. Gelukkig slaap toch een paar uur.

Zaterdag 2 maart: Pantanal in Mato Grosso do Sul in Brazilie:

Om 6.30 uur komen we aan in Puerto Quijarro , dus de bus heeft er bijna 10 uur over gedaan. Daar hoor ik dat ik een taxi moet nemen naar de grensovergang.Het kost me 10 bolivianos met een gedeelde taxi. (gelukkig had ik niet al mijn boliviaans geld opgemaakt). Bij de Boliviaanse grens staat om 7.00 uur al een lange rij en het is al erg warm.Daar blijkt dat de douane pas om 8.00 uur open gaat.Ik heb daar 1,5 uur in de rij gestaan. Ik wissel daar mijn laatste boliviaans geld om in Braziliaanse real (nu krijg ik minder dan ik gedacht had). Daarna naar de Braziliaanse grens gelopen waar ik nogmaals 1,5 uur in de rij heb gestaan. Vervolgens moest ik een taxi nemen naar het busstation in Corumba.Daarna ben ik naar de taxi standplaats gelopen en een taxi genomen naar Corumba busterminal (5 km). Daar zou ik , volgens afspraak, opgepikt worden door iemand. Maar het opgegeven collect call nummer werkte niet van Gil Pantanal Discovery, dus ik kon hem niet bereiken. Uiteindelijk zijn kantoor gebeld in Campo Grande. Toen is er geregeld dat ik met een taxi in 2 uur naar Pantanal werd gebracht en het laatste half uur met een truck naar de Jungle lodge Mato Grosso do Sul Brasil, over een hobbelig zandpad. Hier heb ik een bed in een dorm/ slaapzaal voor 8 personen geboekt ( 4 etage bedden) waarvan ik gelukkig weer een onderste bed krijg. Het is lekker koel op de kamer door de airconditioner. Het Engelse meisje, wat boven mij slaapt, heeft al haar troep voor mijn bed uitgestald. Toen ik daar iets van zei , begon ze te huilen, maar ze heeft toen alles opgeruimd en daarna zijn we goede vrienden geworden. Ik bofte want ik kon meteen gebruik maken van het uitgebreide lunchbuffet. (had ik eigenlijk geen recht op want de inchecktijd zou om 14.30 uur zijn) En om 15.00 uur gaan we zwemmen in de Miranda rivier. We varen eerst met een boot daar naar toe . Er gaan 8 dames mee: 2 Belgen, 2 Nederlanders en 4 Engelsen. Enkele dames hadden zelfs bier meegenomen voor tijdens het zwemmen.Het water is warm , maar toch wel lekker. Daarna gaan we op piranha vissen . We krijgen een hengel met een stukje vlees. Diverse keren wordt een piranha of een andere vis gevangen, maar die worden allemaal teruggegooid.

De lodge ligt in Passo Do Lontra en heeft een buitenzwembad, een tuin, een restaurant en een bar en het ligt dicht bij de rivier Miranda. Dat zwembad is ideaal, want het is overdag 32-37 graden en 's nachts 23-24 graden

Zondag 3 maart 2024:

Het is hier vroeg opstaan want we worden tussen 6.30 en 7.00 uur verwacht op het ontbijt buffet , wat niet kinderachtig is. Er zitten hier ontzettend veel muggen en sommige kamergenoten zijn behoorlijk geprikt. En om 7.30 uur gaan we paardrijden. Hiervoor moeten we eerst met een grote terrein wagen 45 min. rijden naar een manege. We zijn met z'n vijven. De paarden zijn vrij tam . De omgeving is niet echt boeiend : bomen, bloemen en gras. Een paar vogels , schapen en koeien, niet om van wakker te liggen. Daarbij is het nog erg warm. Pantanal is het grootste draslandgebied (wetland) ter wereld wat voor het overgrote deel in Brazilie bevindt. Normaal is hier van november t/m maart het regenseizoen waarbij het land drassig is en onder water staat, maar nu valt er nauwelijks regen en is alles droog, al zijn de bomen en struiken wel groen. Teruglopend naar de manege zijn de paarden wel wat aktiever en gaan soms in galop. De zon schijnt volop en het is erg warm. In de manege worden de paarden afgespoten en gaan wij met de terrein wagen weer terug naar de lodge. Gelukkig is er een klein zwembadje waar we kunnen afkoelen. Na de lunch stop ik mijn vuile was in de wasmachiene. Het water is koud en in de kuip staat nauwelijks water, dus ik betwijfel het of mijn was schoon wordt. Ik laat hem maar 2x 20 min draaien en daarna is de was wel schoner dan daarvoor. Enkele gasten vertrekken naar Campo Grande en andere naar Bonita. Dus we blijven met 4 personen over die gisteren aangekomen zijn: een Duise jongen, een meisje uit Hong Kong, een meisje uit Volendam en ik.

's Middags om 15.30 uur gaan we kanoen over de Miranda rivier, met z'n tweeen in een kano. We varen stroomafwaarts, waardoor we niet zo hard hoeven te werken. We zien wat mooie vogels, maar ik had meer verwacht. Gelukkig worden we opgehaald door een motorboot zodat we niet stroomopwaarts terug hoeven te kanoen.

Om 18.30 uur gaan we een avond safari doen met de boot. Dan zien we kaaimannen, capibara's (een soort reuzencavia),coati's en reigers. Rond 20.15 uur zijn we terug en kunnen de het diner gebruiken in buffet vorm. Iedereen gaat op tijd naar bed.

Maandag 4 maart;

Na het ontbijt buffet gaan we om 7.30 uur een water safari doen. Ook nu zien we kaaimannen, coati's en reigers. Het is weer een schaarse opbrengst.

De ochtend begon bewolkt , maar op een gegeven moment begint het te regenen. Daar had ik niet op gerekend, al hadden ze het gisteren wel voorspeld. Na 2,5 uur zijn we weer terug op de loge en is het weer droog en zonnig.

Ik neem contact op met de eigenaresse van mijn appartement in Bonito, want zij moet mij de code geven van mijn appartement om daar morgen binnen te komen. Ze geeft me het wachtwoord van haar wifi waarmee ik kan inloggen als ik daar voor de deur sta ,en daarin staat dan de code. Een beetje ingewikkeld, maar ja ...

Inmiddels is er een grote groep Brazilianen aangekomen die medewerkers blijken te zijn van reisbureau's in Bonito.

Om 15.30 uur gaan we zwemmen in de Rio Miranda, net zoals de 1ste dag . Al is het water wel warm, het is toch wel lekker.

Dinsdag 5 maart: van de Jungle lodge in Pantanal naar Bonito :

Na het ontbijt gaan we om 7.30 uur een Landsafari doen. Hiervoor moeten we met de grote terreinwagen 1 uur en 45 min. rijden. Naast Simon, Sue en Maureen en ik , gaat er nog een Braziliaanse vrouw uit Sao Paula mee en de gids. Het is een hobbelende zandweg die we berijden. Naast vele soorten bomen en planten zien we jammer genoeg weinig dieren. Vervolgens lopen we ruim 1 uur door het regenwoud. Ook hier zien we nauwelijks dieren. Volgens de gids komt dit doordat er meer toeristen naar dit gebied komen waardoor de dieren verjaagd worden. Er lopen wel wat witte koeien rond en je ziet bomen met parasieten. Dus wat op internet staat dat er in Pantanel meer dieren voorkomen dan in de amazone, komt niet uit.Daarna rijden we dezelfde afstand weer terug met de terreinwagen. De mevrouw uit Sao Paula geeft me een aantal tours op die ik kan gaan doen in Bonito. Terug in de lodge pakken we onze bagage in want we moeten om 13.00 uur uitchecken. Daarna volgt de lunch .'s Middag's ga ik nog eventjes zwemmen in het zwembadje en douchen. Ik word om 14.30 uur met particulier vervoer van Gil's recovery naar Bonito gebracht. Sue zet nog wat foto's van haar camera op de groeps whattsapp en Simon maakt nog een selfie van ons drieen . De chauffeur is aardig, spreekt een beetje spaans en geen engels, waardoor hij mijn vragen wel deels kan beantwoorden. Hij rijdt flink door , soms wel 100-120 km waar hij maar 80 km mag rijden. Hij krijgt nog wel politie controle maar dat is alleen of zijn papieren in orde zijn. In Bonito brengt hij me nog naar het Busstation waar ik een buskaartje kan kopen voor de bus van Bonito naar Campo Grande voor a.s. vrijdagavond.

Daarna rijden we naar het appartement Praca Residencial. De poort zit dicht. Ik heb wifi en kan het wachtwoord intoetsen. De chauffeur belt ook de eigenaresse op, die daarna arriveert met haar zoon die een beetje engels spreekt. Ze laten me het appartement zien. 3 slaapkamers, 1 keuken en badkamer, airconditioner op 1 slaapkamer. Ik moet zelf veel vragen voordat ze uitleg geven. Daarna ga ik boodschappen doen bij een supermarkt in de buurt. Ik praat met de buurman en z'n vrouw en 2 grote kinderen en ze adviseren me om een bepaalde tour te doen. Rond 22.30 uur ga ik moe naar bed. Die hitte hier kost me veel energie. Het is toch weer fijn om het rijk weer voor me alleen te hebben.

VAN WOENSDAG 6 T/M VRIJDAG 8 MAART IN BONITO

Woensdag 6 maart:

Ik heb goed geslapen en sta rond 7.30 uur op. Nu kan ik in mijn eigen appartementje weer ongestoord mijn grond oefeningen doen en mijn eigen ontbijt verzorgen. Vandaag hou ik me voornamelijk bezig met het uitzoeken van welke excursies ik hier wil maken want de keus is heel groot. Ik bezoek een aantal reisbureau's en laat me voorlichten. Het wordt al gauw duidelijk dat hier bijna niemand engels of spaans spreekt. Gelukkig kan de computer het portugees in het engels vertalen en kan de informatie via Whatsapp naar me opgestuurd worden. Uiteindelijk kies ik voor 3 excursies van een halve dag: nl. naar de grotten, snorkelen en naar de watervallen. Ze zijn hier best prijzig. Daarna ga ik het plaatsje Bonito bekijken. Het is klein en heeft 2 winkelstraten, maar er zitten wel minstens 7 reisbureau's. De reisbureau medewerker zei dat je ook niet met een buitenlandse pas kon pinnen, maar na veel zoeken heb ik wel een bank gevonden waar ik kon pinnen.

Donderdag 7 maart :

Om 7.30 uur zit ik aan de straatkant waar een microbus me ophaalt voor de excursie naar Gruta do Lago Azul. We rijden langs diverse hotels in Bonito waar we gasten oppikken. We zijn met 9 personen waarvan er 8 uit Brazilie komen. Slechts 1 mevrouw spreekt wat engels en die vertaalt dan wat de chauffeur in het portugees zegt. De grot ligt ongeveer 22 km van de stad Bonito. Het is vernoemd naar de kristal heldere waterspiegel in de grot die het blauwe meer voedt. We mogen niet het water in, want binnen, verborgen door blauw water, zit de sabeltandtijger en een gigantische luiaard, zegt men. Nadat je de trappen in de grot bent afgedaald zie je het beroemde meer dat betovert is met zijn intens blauwachtige tint en prachtige speleothems. Dit zijn rotsformaties die op de vloer en het plafond van de grot worden geprojecteerd en die al duizenden jaren in vorming zijn. Het is erg mooi. Ik had begrepen dat we 2 grotten zouden bezoeken, maar dat bleek achteraf niet correct te zijn . Na 1,5 uur komt de bus ons weer ophalen en zet me om 11.00 uuraf bij mijn hostel. Vandaag is het hier 32 graden.

Om 13.00 uur pikt een andere microbus me op voor de excursie naar Aquario Natural. Het bevindt zich maar 7 km van Bonito. Ik zat alleen in de minibus daar naar toe, aangezien 2 andere gasten niet kwamen opdagen. Het ligt in een prachtig natuur gebied met een mooi aangelegd zwembad. Hier gaan we snorkelen in een kristal heldere rivier met heel veel mooi gekleurde vissen en planten . We zijn met z'n vijven. We doen de snorkel uitrusting aan en de gids geeft instructies. Ik denk dat we een uur gesnorkeld hebben. Daarna maken we nog een wandeling door het park met een prachtige flora en fauna. We hebben gezien: de klein boshert en de Braziliaanse tapir. Ze hebben daar ook nog een opvangcentrum voor gewonde en zieke dieren. Zo heb ik gezien: de blauw-gele ara , kapucijnapen , de blauwvoorhoofdamazone papegaai, de groen vleugel ara enreuzen toekans . Om 17.00 uur word ik weer teruggebracht naar mijn appartement.

' s Avonds zit ik een tijdje buiten in de varanda, maar het is daar zo warm , zonder wind, dat het zweet van mijn gezicht druppelt. Je kunt hier beter binnen zitten .

Vrijdag 8 maart: Bonito, excursie naar de watervallen , bus van Bonito naar Campo Grande:

Vandaag heb ik een excursie, en daarvòòr moet ik uitchecken en daarnà vertrek ik met de bus naar Campo Grande waar morgenochtend om 6 uur mijn vliegtuig vertrekt naar Rio de Janeiro. Dus een drukke dag heb ik voor de boeg.

Ik kan mijn bagage, tot mijn vertrek om 18.00 uur, bij de eigenaresse van mijn appartement opstallen . Dus om 7.15 uur sta ik bij hun al op de stoep met mijn bagage.

Daarna ga ik op het bankje voor mijn appartement zitten totdat de bus me om 7.40 uur oppikt om naar de watervallen van Estäncia Mimosa (Parque das Cachoeiras) te gaan. Het is een prive natuurgebied en een ranch met tal van grotten , poelen en watervallen en ligt 25 km ten Noorden van Bonito. We zitten met 9 gasten in een grote bus. Het zijn weer allemaal Brazilianen en ik de enigste buitenlander. Niemand spreekt engels en spaans, alleen de gids Benjamin. Hij is erg aardig en legt goed uit in het portugees en engels voor mij. We moeten waterschoenen aan. We rijden eerst met een open tereinwagen over een pad door het woud, waarna we zelf een stuk over een grindweg bergafwaarts moeten lopen tot de 1ste waterval. Hier kunnen we zwemmen , evenals in de volgende 8 watervallen. De water temperatuur is aangenaam. Sommige gasten kunnen niet zwemmen en die krijgen een zwemvest en een zwemband om, en soms hangt er ook een touw in het water waar ze zich aan vast kunnen houden . Bij elke waterval blijven we 15-20 min. Tussen de watervallen moeten we een stuk lopen door het woud. De watervallen zijn allemaal verschillend. Er wordt veel tijd gespendeerd aan foto's maken: standje zus en zo, waar de Brazilianen goed in zijn (en ik een gruwelijke hekel aan heb). Ook nu gaat er een fotograaf mee en kunnen we de foto's na afloop kopen. Het laatste stukje brengt een busje ons weer naar het restaurant. Daar staat om 13.00 uur een groot en heerlijk buffet klaar. Daar kunnen we ons ook nog gaan douchen , wat ik ook doe want dan hoef ik me niet te douchen bij de eigenaresse van het appartement. Vervolgens rijden we met dezelfde bus, als de heenweg, terug. Ik ben al om 15.15 uur terug bij mijn appartement en loop ik naar het huis van de eigenaresse van mijn appartement. Alleen oma is thuis. Middels mijn " translater" op mijn telefoon kan ik met haar communiceren. Ik ga buiten in de schaduw zitten lezen en schrijven terwijl oma me af en toe verwend met een glaasje koud water. Daarna kleed ik me om en loop met mijn bagage naar mijn appartement waar de bus me om 18.00 uur op komt halen om me naar Campo Grande te brengen. Na een half uur rijden moeten we overstappen op een andere bus. Om 23.00 uur zijn we bij de luchthaven van Campo Grande. En daar begint het lange zitten, want het vliegtuig naar Sao Paula ( daarna naar Rio de Janeiro) vertrekt pas morgenochtend om 6.00 uur. Ik bestel koffie om wakker te blijven en ga lezen en schrijven. De tijd gaat sneller dan ik had verwacht. Ik vlieg met Latam airlines Brasil naar Sao Paulo , waar ik over moet stappen ( 8.45-9.30 uur) en daarna om 9.30 uur doorvlieg naar Rio de Janeiro, waar ik om 10.35 uur ga landen .

Zaterdag 9 maart; van Campo Grande - Sao Paulo -Rio de Janeiro;

Na een lange zit van 5 uur ga ik 's morgens om 4.00 uur inchecken voor Sao Paulo. Ik krijg een ticket voor Campo-Grande naar SaoPaulo en een ticket voor Sao-Paula naar Rio de Janeiro (luchthaven SDU = Santos Dumont airport). Het gaat zonder problemen.De vlucht duurt ongeveer 1,5 uur , maar omdat het in Sao Paulo 1 uur later is komen we ipv om 7.30 uur om 8.30 uur aan .Vanuit het raampje van het vliegtuig zie ik alleen maar wolken krabbers in Sao Paula staan. Mijn koffer wordt doorgelabeld en ik moet op de luchthaven doorlopen naar gate 13. Er staat een lange rij met wachtenden. Ook hier vlieg ik met Latam LA 3910. Deze vlucht duurt maar 1 uur.Op beide vluchten heb ik niet geslapen , maar ik merkte wel bij de 2de vlucht dat af en toe mijn hoofd knikte. Als ik bij de bagageband aankom is mijn koffer er al. Ik loop naar buiten en ik bel , met de wifi van de luchthaven , een Uber taxi. Het zou me 29 reals gaan kosten , dat is goedkoper dan een geautoriseerde taxi die 50 reals vragen. Toen bleek dat Uber niet bij de luchthaven mag komen , dus ik kreeg het bericht dat ik naar een winkelcentrum moest lopen 400 m verderop. De geautoriseerde taxichauffeurs proberen me om te praten door te zeggen dat een uber taxi niet veilig is en dat hij niet bij de luchthaven mag parkeren en dat het gevaarlijk is om naar die mall te lopen. Maar ik zag op MapsMe al dat het 7 min. lopen was daar naar toe. Ik probeer zo snel als mogelijk daar te komen. Maar op de parkeerplaats bij de mall controleer ik de nummerborden van alle auto's die daar geparkeerd staan met het auto nummer wat ik doorgekregen had. Maar ik kon de ubertaxi niet vinden. Net toen ik terug wilde lopen zag ik de auto met dat nummer voorbij rijden , ik zwaaide nog , maar hij zag me niet.. Toen ben ik maar weer teruggelopen naar de luchthaven en een geautoriseerde taxi gepakt voor 45 real. Hij zet me na 25 min. af dichtbij mijn hostel Tupiniquim hostel, aangezien in die straat net een zaterdag markt was, kon hij niet dichterbij komen. Het was 11.45 uur, maar Ik mocht wat vroeger dan de officiele tijd inchecken. Ondanks dat ik duf en moe was constateerde ik dat mijn rekening in het hostel niet klopte, ze rekenden ruim 100 reals te veel. Gelukkig gaven ze de fout toe. In het hostel slaap ik weer in in een gemende dorm met 4 etage bedden , waarvan maar 4 bedden bezet zijn. Ook nu krijg ik een onderste bed. Er zitten grote laden onder het bed waar ik mijn bagage in kwijt kan. Overdag staat de fan aan, en 's nachts vanaf 20.00 uur gaat de airconditioning aan. Inmiddels heb ik wel honger gekregen en eet op de markt een soort kaas pannekoek en fruit. Daarna loop ik wat rond , maar het hostel ligt in een niet zo'n boeiende omgeving. Rond 16.30 uur besluit ik toch maar mijn moede hoofd te rusten te leggen op mijn bed. Ik ben niet de enige op mijn kamer want er ligt nog een jongen op bed. Ik val als een blok in slaap met mijn kleren aan en word pas om 19.00 uur wakker. Aangezien ik dan geen zin meer heb om naar buiten te gaan , want ik hoor het regenen, besluit ik om mijn nachtjapon aan te doen en mijn tanden te poetsen en verder te gaan slapen. Gelukkig lukt dat , want uiteindelijk sta ik pas om 8.00 uur de volgende ochtend op. Dus ik heb 14,5 uur geslapen. Hoe is het mogelijk !

4 DAGEN RIO DE JANEIRO VAN ZONDAG 10 T/M WOENSDAG 13 MAART

Zondag 10 maart; Rio de Janeiro; strand van Copacabana en Ipanema en de Hippiemarkt

Die lange nachtrust heeft me goed gedaan. Ik zie dat ik alleen maar mannelijke kamergenoten heb. Ze slapen nog als ik om 8.00 uur opsta. Bij de dorm zit een aparte douche met toilet waar ik me zonodig aan en uit kan kleden. Ik maak mijn eigen ontbijt op de overloop, want ik heb nog niet ontdekt dat er een verdieping hoger een keuken en buitenterras is.

Daarna besluit ik om naar het strand van Copacabana en Ipanema te lopen en daarna naar de Hippiemarkt ( feira hippie) ( afstand 8 km) die alleen op zondag is. Het is buiten bewolkt en erg benauwd bij een temperatuur van ca. 25 graden. Eventjes regent het een beetje, maar het zet gelukkig niet door. Het is, zoals te verwachten was, niet druk aan het strand. Het is een zandstrand, met veel eettentjes en in de verte zie je bergen opdoemen. Er loopt een mooie ruime boulevard langs waar veel mensen wandelen en sporten. Op het strand van Ipanema is het drukker en doet voor mij gemoedelijker aan. Op weg naar de hippiemarkt kom ik nog bij de Praia do Arpoador ( strand) met de Ponta do Arpoador (rots punt). 's Middags komt de zon er beter door en verdwijnt de bewolking en wordt het 29 graden . Op de stranden wordt heel veel beachvolley gedaan. Het water van de oceaan is niet echt warm . Op de hippiemarkt wordt vnl. kleding en souveniers verkocht. Daarna loop ik verder over het strand en met blote voeten door het water. Het zijn vnl. negers die stoelen verhuren en beach volleybal doen en heel hard tegen elkaar schreeuwen. Als ik moe word ga ik tegen een houten trap zitten en schrijf in evernote. Rond 16.00 uur loop ik dezelfde route terug naar mijn hostel. Daar kom ik in gesprek met een Turkse gids die 2 maanden in Rio verblijft om Portugees te leren. Een aardige man . De avond breng ik buiten op het dakterras door met zicht op het verlichte Christusbeeld op de berg. Heerlijk bij deze temperaturen !!

Maandag 11 maart: Rio de Janeiro: suiker broodberg / Pao de Acuar , Christo Redentor/ Christus de verlosser op de Corcovado berg. ( 710 m)

Na mijn ontbijt ga ik lopend naar de suiker broodberg / Pao de Acuar. Volgens Mapsme is het 3 km lopen in 35 min. , om bij de kabelbaan / teleferico do Pao de Acucar te komen . Maar ik moest vgl. Mapsme eerst over het kerkhof lopen , maar helaas moest ik weer terug omdat het kerkhof maar één in - en uitgang heeft. Maar daardoor heb ik wel mooie lange open begravenis auto's gezien en een mooie foto kunnen maken van een graf met op de achtergrond het beeld van Christus bovenop de berg. Er staan lange rijen voor de kassa's van de kabelbaan. De officiele prijs voor een volwassen buitenlander is 185 real = €34, maar ik bofte want ze geven 50% korting voor 60 plussers waardoor ik maar 92 real = €17 hoefde te betalen. Via 2 kabelbanen ga je naar de top; eerst met de kabelbaan Morro Fao de acucar naar de top van de 1ste heuvel ,en daar moet je een stukje lopen naar de 2de gondel, die je naar de top van de 2de heuvel brengt. Het is een granieten rots van 394 m. Het lijkt sterk op de vorm van een traditioneel suikerbrood vandaar deze naam . Maar er is ook een legende die zegt dat de inheemse bevolking van de regio, de Tupi, de rots Pandasuka noemden . En toen de Portugezen kwamen , vonden zij de naam overeenkwam met de Portugese woorden Pao de Acucar. Hij is mooi en erg indrukwekkend. Je kunt daar een beetje rondlopen en genieten van het uitzicht op Rio en de Guanabara baai is erg mooi en je kunt zonodig wat eten en drinken. Na 1,5 uur neem ik de gondels weer naar beneden. Ook vandaag is het zonnig en warm 29 graden. Daarna ga ik naar het Christus beeld. Hiervoor loop ik naar het stationnetje waar de corcovado trein vertrekt die naar de top van de cocovado berg gaat waar het enorme standbeeld van Christus de Verlosser staat. Helaas krijg ik hier als buitenlander van 60 plus geen korting en moet ik 98 real betalen. Ook hier staat een lange rij wachtenden voor de kassa.. De bouw van het Christus standbeeld begon in 1922 vanwege de viering van 100 jaar onafhankelijkheid van Portugal. Het treintje doet er ca. 20 min. over om boven te komen . Boven heb je ook een mooi uitzicht over de stad. Maar wat een mensen massa !!. Het duurde minstens 1 uur voordat ik weer in het treintje zat die me terug bracht naar het stationnetje.Daarna loop ik in 1,5 uur weer terug naar mijn hostel. In totaal heb ik vandaag 20 km gelopen. 's Avonds ga ik weer buiten op het terras zitten en zet foto's op facebook .Ook stuur ik foto's van het Christus beeld naar Franklin ( zoon van spaanse lerares in Bolivia) die ik hier een enorm plezier mee doe. Ik krijg van Booking.com een melding dat ik mijn creditcard niet geldig is voor de betaling van het Refuge hostel in Ilha Grande, en dat ik mijn creditcard opnieuw moet uploaden anders zou mijn reservering geannuleerd worden.Dit blijkt een nep bericht te zijn. Gelukkig ben ik daar niet ingetrapt.

Dinsdag 12 maart: Rio de Janeiro: Escadaria Selaron, kathedraal en stranden:

Vanochtend loop ik naar de Escadaria Selaron. De afstand is ca. 7 km. ( 1,5 uur lopen) Het is vandaag bewolkt bij 28 graden en er staat een licht windje. Het is wel benauwd. De Escadaria Selaron zijn kleurrijke trappen die beginnen in de wijk Lapa en leiden naar Rua Joaquim Silva in de wijk Santa Teresa. Ook hier is het druk want iedereen wil gefotografeerd worden op de kleurrijke trappen. Ze zijn gemaakt door de Chileese kunstenaar Selaron als eerbetoon aan het Brazilaanse volk. Daarna loop ik door naar de Arcos de Lapa. Dit zijn witte stenen bogen . Daar in de buurt ligt ook de Rio de Janeiro cathedral. Dit is een grote moderne en sfeervolle kathedraal met prachtige glas in rood ramen. Helaas is de wijk lapa een arme wijk waar veel dak en thuislozen op straat of op de stoep liggen te slapen . Ik voelde me daar niet echt veilig. Daarom besluit ik om naar de kust te lopen en over de stranden Gloria en Flamingo en Botafogo terug te gaan naar mijn hostel. Er is maar een handje vol mensen op het strand en er varen wat zeilboten over het water. Het is een mooi gezicht ; aan 2 kanten zie je bergen waaronder de broodberg en de Corcovado berg en aan de andere kanten hoge witte flatgebouwen. Af en toe komen er wandelaars en trimmers langs. Het is gelukkig niet zo warm als de vorige dagen.

Om 18.00 uur ben ik terug in mijn hotel. Ik ben dood moe. Ik heb weer 23 km gelopen. Helaas heb ik weer een blaar onder de bal van mijn rechter voet. Het is lekker op het dakterras. Het Christus beeld staat in de nevel.

Woensdag 13 maart 2024: Rio de Janeiro: busticket kopen voor Ilha Grande

Gisterenavond heb ik 2 nieuwe kamergenoten gekregen waar ik niet zo blij mee was , want ze maakten veel lawaai.

Via een link, doorgestuurd door het hostel , weet ik nu welke bus en ferry ik morgen moet nemen om in Vila do Abraao op Ilha Grande te komen. Ik besluit om naar de terminal Rodoviaria Novo Rio te gaan lopen waar de bus van busonderneming Costa Verde vertrekt naar Conceicao de Jacarei. Het is 10 km heen en terug. Ik heb wel nog last van mijn blaar onder mijn re. bal van mijn voet, al heb ik hem wel weer doorgeprikt en een blaren pleister opgedaan. Ook vandaag is het bewolkt en benauwd bij 26-28 gr. Ik kom weer langs de kleurrijke trappen . Als ik dat gisteren had geweten had ik dat kunnen combineren met de terminal. Wat ik zo zie onderweg, vind ik Rio geen mooie stad. Er staan heel veel verwaarloosde huizen en ook veel wolkenkrabbers. Alleen de kustlijn met zicht op de heuvels is de moeite waard. Het bus kaartje kost 74 real en de busvertrekt morgen om 10.00 uur vanaf platform 8. Het is een behoorlijke afstand wat ik gelopen heb en ik ben best moe. Ik hoor van veel mensen dat ze in Rio alle afstanden met de Ubertaxi doen of met de metro omdat het een gevaarlijke stad is volgens hun, maar daar heb ik gelukkig niets van gemerkt, al neem ik wel de nodige voorzorgmaatregelen. Lopend leer je een stad het beste kennen. Ook nu loop ik terug via de Flamingo strand en Botafogo strand. Ook vandaag is het strand leeg en hebben de kraampjes niets te doen. Uiteindelijk ben ik pas om 18.30 uur terug in mijn hostel en begint het een beetje donker te worden. Ik heb volgens mijn stappenteller 30 km gelopen. Gelukkig kan ik 's avonds uitrusten op het dakterras. Ik drink 2 koppen koffie tot verbazing van de eigenaressen van het hostel. Zij kunnen daarop niet slapen, maar daar heb ik gelukkig geen last van .Ik zet de kleurrijke trappen op facebook en maak mijn verhaal af op evernote. Daarna een lesje spaans . En op tijd naar bed want morgen verkas ik weer naar Ilha Grande, een mooi Bounty eiland

VAN DONDERDAG 14 TOT ZONDAG 17 MAART; 3 DAGEN IN ILHA GRANDE

Donderdag 14 maart; van Rio de Janeiro naar Ilha Grande.

Het is al weer mijn laatste ontbijt in Rio de Janeiro.

Tegen 9.00 uur bel ik een Uber taxi die me voor 30 reals naar de terminal Rodoviaria Novo Rio brengt. Om 10.00uur vertrekt de bus van Costa verde naar Conceicao de Jacarei. Er is halverwege een plaspauze en daarna moeten we, om voor mij overklaarbare reden, overstappen op een andere bus.

Rond 12.15 uur kom ik in Conceicao de Jacarei aan. Daar kan ik meteen een ticket kopen van 75 real voor de snelle boot naar Villa do Abraan op Ilha Grande. (de langzame boot gaat maar 1x p.d. en is al weg). Ook de snelle boot van 12.30 uur is net weg en ik moet wachten tot 13.30 uur. Het is zonnig en warm en ik tracteer mezelf maar op een ijsje. De snelle boot doet er 20 min. over. Vanaf de pier is het 500 m. lopen naar mijn hostel Refugio. Dit viel niet mee met mijn trolleytas op wieltjes, want eerst over kinderkopjes, daarna over een zandpad en vervolgens over een steile weg omhoog met kinder kopjes. Aangekomen bij mijn hostel betaal ik de rekening en brengt de receptionist mij naar mijn dorm met 4 etage bedden waarvan ik weer een onderste bed krijg. Het is een mooi hostel met een tuin met zitbanken, een gedeelde keuken en een overdekt zitgedeelde waar 's morgens van 8-10 uur het ontbijt wordt geserveerd. Ik eet wat en ga daarna Villa do Abraan bekijken. Het is een gezellig toeristisch plaatsje met een paar supermarkten, veel reisbureau's, soevenierswinkels, restaurants, hotels en hostels en terrasjes waar veel mensen wat aan het drinken zijn. Om 18.15 uur loop ik terug naar mijn hostel want het begint donker te worden. Via bekenden in Kathmandu probeer ik een trekking te regelen in Nepal. Ook zoek ik contact met een bekende uit Bolivia die in Sao Paulo studeert. Als ik in Sao Paulo ben ga ik hem daar opzoeken.Terwijl ik op het terras zit kom ik in gesprek met een Braziliaanse gids die het gevoel heeft dat Europeanen en Amerikanen neerkijken op Brazilianen. Ik heb dat gevoel niet. Gelukkig is hij gek op zijn vaderland en op zijn moeder.

Vrijdag 15 maart, van Villa do Abraan naar het Lopez Mendes strand

Vannacht heb ik het niet zo getroffen met het meisje wat boven mij sliep. Ze was erg onrustig, bewoog veel, ging vaak uit bed waardoor ik wakker werd. Om 8.00 uur staat er een heerlijk ontbijtbuffet voor me klaar met (helaas) witte harde broodjes, kaas, ham, koffie, 2 sapjes, cake en hartige taarten, koffie en thee. Ik praat met 2 meisjes uit Sao Paulo. Ook zij (zoals zovelen) maken een opmerking over mijn blauwe ogen en zijn verbaast dat ik 3,5 maand alleen reis door Zuid Amerika. Ik wil vandaag op en neer naar het Lopez Mendes strand lopen , wat het mooiste strand op het eiland zou zijn. Maar Mapsme geeft alleen een vaarroute aan. Gelukkig kan de receptionist haar fijn uitleggen hoe ik moet lopen en dat het dragen van wandelschoenen aan te bevelen is. Ik doe alvast op mijn kamer mijn zwempak aan onder mijn korte broek en topje. Om 10.15 uur ga ik lopen. Ik koop onderweg nog wat fruit en loop eerst naar het strand van Villa do Abraan. Daar moet ik meteen al een stroomtje oversteken en moeten mijn wandelschoenen uit. Daarna loop ik met blote voeten verder door het water. Heerlijk ! Verder gaat de weg door de jungle naar het plaatsje en strand van Palmas. Dit gedeelde gaat vnl. bergopwaarts over boomwortels en rotsen . Het is erg warm, 29 -30 gr. , en vochtig en ik zweet behoorlijk. Ik doe mijn t-shirt uit en loop verder in mijn korte broek en zwempak. Ik loop een stukje op met een Frans echtpaar. Op een gegeven moment moet ik over een grote steen om bij het strand te komen. Er hangt een touw overheen , maar ik begreep de functie er niet van , dus ik glij op mijn achterwerk naar beneden en maak mijn broekrok erg vuil.

Bij het strand van Palmas ga ik zwemmen . Een beetje afgekoeld loop ik verder over het strand en water en daarna weer door de jungle. Daarna weer bergopwaarts de jungle in en vanaf het uitzichtpunt gaat het pad naar beneden tot aan het Lopes Mendes strand. Het is oppassen dat ik niet uitglij. Ik ben daar om 14.00 uur, dus ik heb er 3,5 uur over gedaan terwijl men opgeeft 2 uur. Op dat strand eet ik mijn broodje op en sinaasappel en loop terug (er zijn daar geen eettentjes). Het eerste stuk gaat weer bergopwaarts en daarna weer bergafwaarts tot aan Palmas. Ik kan ook de taxiboot voor 30 real terug nemen , maar ik zie dat het haalbaar is om voor donker binnen te zijn als ik ga lopen. Op het strand van Palmas koop ik nog een flesje water en ontmoet ik weer het Franse echtpaar. Zij zijn verbaast dat ik ook terug ga lopen, want zij nemen de boot terug. Bij de grote steen heb ik wel het touw gebruikt om er lopend over heen te komen. Ik kom op de terugweg eigenlijk maar 4 mensen tegen die ook deze route lopen. De terugweg gaat me makkelijker af dan de heenweg , het lijkt alsof het stuk bergafwaarts langer is dan het stuk bergopwaarts. Ik ga onderweg nog maar 1x zwemmen. Om 17.30 uur ben ik weer terug in Vila do Abraan waar ik nog wat te eten ga halen. Terug in mijn hostel ga ik me douchen en was meteen wat kleren uit. Dit hang ik buiten op, al weet ik dat het door de hoge luchtvochtigheid niet droogt. ' s Avonds zoek ik op hoe ik zondag in Agra dos Reis en Paraty kom. Verder verneem ik dat men zowel in Sao Paula als in Nepal voorbereidingen aan het treffen zijn voor mijn komst aldaar.

Zaterdag 16 maart, van Villa do Abraan lopen naar waterval/ Cachoeira da Feiticeira en het Praia da Feiticeira /strand van Feiticeira

Zoals ik al had verwacht is de was nog kletsnat om 7.30 uur, maar dan hang ik ze in de zon en dan zijn ze na 1 uur droog. Na het ontbijt loop ik naar de pier waar de langzame boot naar Angra des Reis , 1x p.d. om 10.30 uur , vgl. de receptionist zal vertrekken. Maar dààr blijkt dat de langzame boot, die ik morgen moet hebben al om 10.00 uur vertrekt. Het is maar goed dat ik dit gecheckt heb, want anders had ik deze ferry morgen gemist

Daarna loop ik door naar de waterval/ Cachoeira da Feiticeira. De afstand door de jungleis ca 5 km, waarvan 3 km bergopwaarts. Op een gegeven moment moet ik een stroomtje over dat afgebakend is door hele grote rotsblokken, waar ik op moet stappen. Gelukkig krijg ik hulp van een man die daar zit ( ik hoop dat hij er ook nog zit op de terugweg). De laatste 1 km naar de waterval gaat bergafwaarts. Ik kom een paar keer hetzelfde jonge stelletje tegen. Zij lopen veel sneller dan ik, maar ze stoppen 3x om uit te rusten. Maar ik loop in het zelfde langzame tempo door waardoor ik eerder bij de waterval ben dan zij. Het is een mooie waterval waar enkele mensen in het water liggen . Ik kijk alleen maar en maak foto's en video's. Daarna loop ik vnl. bergafwaarts naar de Praia da Feiticeira. De afstand is ruim 1 km. Het is een kleine baai met een zandstrand met aan weerszijden rotsblokken. Hier ga ik de schaduw liggen op mijn handdoek (want in de zon is het veel te heet) en ga een paar keer zwemmen. Het water is heerlijk van temperatuur. Hier vandaan kun je ook met een taxi boot terug naar Vila Abraan, wat de meesten ook doen. Ik eet wat en vermaak me verder met lezen en schrijven. Sommige mensen herkennen me van onderweg en steken een duim op.

Rond 14.45 uur loop ik terug. Het eerste stuk gaat ca. 1 uur bergopwaarts en het 2de stuk gaat meer bergafwaarts. Ook nu is het benauwd in de jungle en ik zweet behoorlijk. Nu kom ik ook maar een paar mensen tegen. Toevallig ook net op het moment dat ik verkeerd dreigde te lopen, zodat hij me kon corrigeren. Mijn oog valt nu op een hele oude boogbrug midden in het bos. Een heel bijzondere exemplaar !!

Gelukkig krijg ik weer hulp van een man toen ik af moest dalen van de rotsblokken bij het watertje. Om 16.45 uur ben ik weer in het dorp Villa do Abraan.

Terug in mijn hostel blijken alle bedden in mijn slaapkamer leeg en verschoont te zijn en ik verheugde me al dat ik alleen zou slapen. Maar net toen ik alles klaar had gezet om te gaan douchen komen 5 mensen, die bij elkaar horen, de kamer op. Ze overheersen behoorlijk en praten hard. Dus mijn laatste nacht hier zal niet alleen zijn. Ik breng de avond buiten op het terras door, waarna ik in bed kruip. De hele familie blijkt dan al in bed te liggen.

Zondag 17 maart: van Ilha Grande ( villa do Abraan), naar Angra dos Reis en Paraty:

Helaas snurkte een persoon van de familie en dat was best irritant. Ik zit weer met het Duitse meisje aan de ontbijt tafel. Ze heeft haar beide armen getatoeëerd en een tatoeage is van de mount Everest, die ze ook heeft gelopen evenals de Kilomajaro. Zij vertrekt vandaag ook en gaat 1 week elders in Brazilie paardrijden. Ik pak mijn laatste spullen in de trollytas. Dit doe ik buiten zodat mijn kamergenoten er geen last van hebben. Om even voor 9 uur loop ik richting de pier. Ik kan het niet laten om tegen de receptionist te zeggen dat hij me fout geinformeerd heeft. Maar hij bleef volhouden dat de ferry pas om 10.30 uur vertrekt. Om 9.50 uur gaat het ticketloket pas open. Ik ga binnen op de begane grond zitten van de ferry en niet op het dek , want anders moet ik de trolleytas de trap opsjouwen. Om 10.10 uur vertrekt de ferry. De boottocht duurt ruim 1,5 uur en we passeren af en toe een eiland. Het is heerlijk ontspannend. Rond 12.00 uur komen we aan in Angra dos Reis. Ik had geen idee hoe ik naar de busterminal van Angra dos Reis zou gaan, wat op 1,5 km van de pier ligt. Maar mijn gevoel zei me dat er waarschijnlijk wel een bus naar toe zal gaan. En dat was ook zo; ik kon zo instappen voor 4 reals. Door dat vele reizen heb ik geleerd om te vragen. Zo vraag ik de chauffeur om de deur halverwege de bus open te doen en vraag ik een jonge man om mijn koffer op te tillen en in de bus te zetten. Dit doet hij ook bij het uitstappen als we bij de busterminal zijn. Daar moet ik de bus van Colitur naar Paraty hebben. Maar het loket van busonderneming Colitur is gesloten. Bij een ander loket hoor ik dat de eerst volgende bus om 12.50 uur naar Paraty gaat en dat ik op moet stappen bij platform 1 en 2 en dat ik kan betalen bij de chauffeur. Dus ik had voldoende tijd om naar de w.c. te gaan. Daar vroegen ze nota bene mijn paspoort. Ik was helemaal verbaast. Maar toen bleek dat 60 plussers gratis naar de w.c. konden gaan, en daarom wilde ze mijn geboorte datum checken in mijn paspoort . Op het perron is het 35 graden. De bus doet 1,5 uur over een afstand van bijna 100 km. Het is een mooie route , grotendeels langs het water, maar de chauffeur scheurt door de bochten. Aangekomen bij de terminal van Paraty ga ik meteen informeren naar de bustijden naar Sao Paulo door busmaatschappij Reunidas Paulista. Ik kan meteen een busticket kopen voor de bus van a.s. donderdag 21 maart om 9.00 uur ' s ochtends voor bijna 100 reals. Dus daar hoef ik niet meer speciaal voor naar de terminal. Ook wil ik een van de komende dagen naar Trindade. En daar konden ze me vertellen dat elk uur een bus van Colitur daar naar toe gaat. Vervolgens ga ik op zoek naar een taxi, want ik vond het toch te warm om met de trolleytas en 2 rugzakken 25 min. te gaan lopen. De taxichauffeur vraagt 30 reals. Hij rijdt naar het door mij opgegeven adres Rua Tucanos nr 475, maar daar wordt de naam van het hostel Lar Jo Dende niet aangegeven. De chauffeur is nog zo aardig om het opgegeven telefoon nummer te bellen. Maar hij krijgt geen contact . Toen heeft hij heel hard geklopt op de poort van de buren, maar die hadden nooit van hostel Lar Jo Dende gehoord. De chauffeur laadt mijn bagage weer in de taxi en we rijden die straat uit en jawel daar staat op de voorgevel hostel Lar Jo Dende. Nu bleek dat zij op nr. 57 wonen. Ik vond het zo geweldig van de chauffeur dat hij mij niet alleen liet tobben, dat ik hem een extra fooi heb gegeven. Het hostel is een particulier adres. Hier heb ik weer een grote kamer voor mij alleen met een 2 pp bed en 2 drie persoons etage bedden, een TV en een ijskast. Er is een aparte badkamer en buiten een keukentje. Het echtpaar, van Afrikaaanse afkomst, en zoon zijn erg aardig. Alleen de zoon spreekt engels.

Rond 16.45 uur ga ik op zoek naar een supermarkt . Hier moet ik 25 min. voor lopen , want in de buurt van het hostel is niets te vinden. Terwijl ik in de supermarkt ben begint het te regenen en te onweren. Daar valt het licht een paar keer uit. Gelukkig heb ik mijn opvouwbare paraplui standaard in mijn tas en die kan ik gebruiken. Terug in mijn hostel blijkt hier en in de hele stad Paraty de electriciteit te zijn uitgevallen. Dus ik kan geen gebruik maken van de fan, de airconditioner, de T.V.en heb geen licht en geen internet. Ook kan ik mijn apparatuur niet opladen en is het bloed heet op mijn kamer ondanks dat ik de deur een stukje open heb staan, want buiten is het ook warm. Maar gelukkig krijg ik van de eigenaar een looplamp en een kaars. Ook komt mijn powerbank goed van pas en kan ik naar de opgenomen muziek luisteren. Stroom storingen schijnen hier vaker voor te komen m.n. bij onweer . Ik ga op bed liggen en schrijf mijn belevenissen op in evernote.. Om 22.15 uur ga ik maar naar bed. En ik lig nog geen 5 min. of mijn fan begint te draaien. Gelukkig is de stroom terug , kan ik de airconditioner aanzetten en mijn apparatuur opladen.

Maandag 18 maart , Paraty.

Om 7.15 uur sta ik op en doe weer eens mijn grond oefeningen, die ik na Bonito niet meer gedaan heb omdat ik in Rio en op Ilha Grande op een dorm heb geslapen. Het kost me weer wat meer moeite. Ook kan ik weer luisteren naar radio nederland 1 online. Ik heb wat opgezette voeten , waarschijnlijk door de hitte en omdat ik gisteren veel gezeten heb. Het douche water is koud. Bij deze hoge temperaturen niet zo erg, maar het zou warm moeten zijn. In de keuken buiten maak ik mijn eigen ontbijt met bruin brood en kaas. Er wordt een nieuwe gasfles aangesloten zodat ik ook kan koken en braden als ik dat wil. Daarna loop ik naar het centrum en zie met eigen ogen dat Paraty een koloniaal stadje is met mooie witte koloniale huizen. Het hoort tot de deelstaat Rio de Janeiro in het Zuid-Oosten van het land en ligt in de Costa Verde en aan de Atlantische oceaan. Het centrum is autovrij, maar er wordt wel gefietst op wat oudere fietsen. Alle straten zijn geplaveid met kinderkopjes: wat erg beroerd loopt. En de zon is erg heet, dus het is een beetje afzien en daarom blijf ik niet te lang in het centrum. Er lopen wel de nodige Braziliaanse toeristen rond. Ik besluit om richting een strandje te lopen : Praia do Pontal, maar dat stelt niks voor en het water is erg vies. Het voordeel is wel dat het hier een beetje waait. Inmiddels is het bewolkt geworden. Ik loop daar over een stuk pier en langs een baai waar veel plezierjachten liggen. Daarna loop ik verder naar Praia Jabaquara, wat een wat groter strand is, maar geen mooi strand zoals in Ilha Grande. Ook het water is niet aantrekkelijk blauw. Rond 15.15 uur begint de temperatuur ook iets te zakken . Ik loop nog naar het eind van het Jabaquara strand en loop dan terug. Paraty valt me tot nu toe tegen , maar het kan hopelijk nog veranderen. Aan het eind van de middag gaat het weer een beetje te miezelen, maar het blijft warm en benauwd. In mijn hostel is niemand thuis , alleen 1 hond. Ik wil koffie maken door water te koken , maar er is nu wel gas, maar er staan geen pannen. Gelukkig zit er nog wat warm water in de thermoskan en kan ik toch koffie maken. 's Avonds bel ik wat familie leden , want behoefte om te praten heb ik nu wel omdat het hier zo stil is en ik ook niet met de Brazilianen kan praten. Daarna zet ik nog wat foto's op mijn weblog van Bolivia, maar ook dat levert het veel problemen op. Ik ga er ook geen extra tijd meer aan spanderen .Thuis op de laptop gaat het veel makkelijker. Om 19.30 uur komt de familie weer thuis en krijg ik 2 pannen om een ei te bakken en om water te koken. Ook wordt naar de douche gekeken. Het blijft een paar uur regenen. Het klettert lekker op het dak.Tot nu toe regent het hier vaker dan ik heb meegemaakt in Zuid Amerika. Het is gelukkig wel meestal aan het eind van de middag of avond.

Dinsdag 19 maart; Paraty en strand van Trindade

Ik sta om 7.00 uur op en doe weer mijn grondoefeningen. Het gaat al iets makkelijker dan gisteren. De voeten zijn ook wat minder dik. En het douche water is warm. Wat een positieve waarnemingen !! Na mijn ontbijt met een gebakken eitje, bruin brood en koffie loop ik om 8.30 uur richting de busterminal waar de bus van Colitur om 9.00 uur vertrekt naarTrindade waar de mooiste stranden van Zuid Brazilie zouden bevinden. Ik koop een busticket bij de chauffeur voor 5 real (€1)

De bus is vol, maar een man is zo beleeft om voor mij op te staan. De bus doet over een afstand van 25 km bijna 1 uur. Om 10.00 uur loop ik meteen naar het dichtstbijzijnde baai en strand Praia do Meio. Het ziet er mooi uit met aan weerszijden grote rotsen waar groene bomen en planten opgroeien. Ik zet , net als iedereen, mijn tas en handdoek in de schaduw onder de bomen en ga meteen zwemmen. Het water is heerlijk, mooi blauw van kleur en er is een beetje golfslag. Inmiddels is het weer bewolkt geworden en is de zon zo goed als weg. Op het strand lees, schrijf en eet ik wat. Verderop zitten 2 Braziliaanse jongens hard te praten wat me behoorlijk stoort. Ik vraag of ze wat zachter kunnen praten , maar ze zijn slecht van geheugen en beneveld door de alcohol want na 5 min. zijn ze het al weer vergeten. Ik ga nog een paar keer zwemmen. Rond 14.30 uur loop ik naar het andere strand genaamd Praia do Cachadaco. Hiervoor moet ik door een stukje jungle lopen ,via trappen omhoog en omlaag ( je kunt er niet komen via het water). Daar zijn hogere golven , maar er liggen minder mensen op het ook mooie zandstrand. Ik loop tot het eind van het strand en weer terug. Lekker met de voeten door het water. Om 16.00 uur neem ik de bus weer terug naar Paraty. Daar gaat het weer kortdurend regenen, net op het moment dat ik boodschappen wil gaan halen bij de supermarkt.

Teruglopend naar mijn hostel is het al weer droog. De familie is weer niet thuis, wel de honden. De TV staat bij hun wel aan. Ik vind het wel een beetje ongezellig want je verwacht bij een particulier adres toch wat meer aanspraak. Gelukkig is er gezellige muziek op radio M.Utrechten kan ik me goed zelf vermaken.Vanavond is het droog, wel benauwd.

Woensdag 20 maart; Paraty en strand van Trindade

Ook vandaag ga ik met de bus naar het strand van Trindade. Ik heb even overwogen om een tour te boeken naar de watervallen, maar heb er toch van afgezien. Eerst ga ik zwemmen en relaxen in de baai en strand van Praia do Meio. En rond 14.30 uur loop ik naar het veel grotere strand Praia de Fora

Hier liggen veel restaurants aan, die strandstoelen op het strand hebben gezet met parasols, waar veel mensen gebruik van maken. Er zijn weinig of geen struiken om in de schaduw te zitten. Het is half bewolkt en af en toe komt de zon te voorschijn. Maar het blijft warm, rond de 30 graden. Hier maak ik een flinke strand wandeling met de voeten door het water. Ook hier zijn meer golven, die ver het strand op komen. Daarna doe ik mijn kleren weer aan en loop door het stadje Trindade met vnl. restaurantjes, soevenierswinkels, kledingzaken, ijswinkels en een supermarkt. Dus helemaal afgestemd op toeristen. Ook nu neem ik om 16.00 uur de bus weer terug naar Paraty. Terug in mijn hostel is alleen Alex thuis,. Ik was onder de douche al het zand van mijn lichaam . En 's Avonds bel ik mijn broer op die ik lange tijd niet gesproken heb. Vlak voordat ik naar bed ga krijg ik van zoon Alex een apptje dat ik voor het gebruik van de airconditioning extra moet betalen. Ik ben zeer verontwaardigt en ook boos omdat ze me dat niet eerder hadden vertelt. Ik stuur Alex een apptje terug waarin ik dit kenbaar heb gemaakt. Het enige antwoord wat hij me gaf was dat Booking.com dat bepaald had, omdat ze pas nà mijn boeking een airconditioner hadden aangeschaft. Ik besluit om vannacht de airconditioner uit te laten, en alleen de ventilatoren te laten draaien.

Donderdag 21 maart: van Paraty naar Sao Paulo

Zoals te verwachten, was het vannacht veel warmer op mijn kamer dan met de airconditioner aan. Ik zie vannochtend het bericht van Alex dat ik gewoon de airconditioning aan had kunnen doen. Ik vraag tekst en uitleg. Ik maak mijn laatste ontbijt hier klaar en feliciteer mijn zwager met zijn 81 ste verjaardag. Alex brengt mij met zijn auto naar de busterminal. Hij praat helemaal niet over de airconditioner, daarom begin ik er maar zelf over. Het komt er op neer dat het een verordening van booking.com was en dat ik niets hoefde bijbetalen. Ik hoor geen reactie van zijn ouders, mogelijk door het taalprobleem.

Om 9.00 uur vertrekt de bus naar Sao Paulo. De bus heeft 2 verdiepingen waarbij ik boven zit op stoel 11. Het gaat er rustig aan toe. Geen geschreeuw zoals in de andere zuid amerikaanse landen. Ticket en paspoort wordt gecontroleerd. Een groot gedeelte rijden we parallel met de groene kust / Costa Verde. Met prachtige uitzichten op de Atlantische Oceaan. De totale afstand is ca. 300 km. en men geeft op dat de reisduur ca. 6 uur zal zijn. Halverwege is er een eet-en plaspauze. Mijn oplaadpunt in de bus functioneert niet , maar mijn Braziliaanse buurman is zo aardig om van plaats te wisselen. Zodoende kan ik mijn verhalen, die ik op Evernote heb geschreven, op taalfouten controleren en ze klaarmaken voor mijn website.

Om 15.45 uur komt de bus aan op Rodoviario do Tiete in Sao Paulo. Daar ga ik op zoek naar een taxi. Aangezien ik geen wifi verbinding heb ben ik genoodzaakt om een geautoriseerde taxi te nemen voor 45 real. De afstand naar mijn hotel Anacleto is 8 km . Het is een onopvallend en basic hotel. Ik schrik als ik de entree zie bij de receptie. Het staat daar vol met witte grote balen en je hebt nauwelijks plek om te staan. Ze vragen mijn paspoort en schrijven me in. Mijn kamer is een 1 persoons kamer met een gedeelde w.c. en badkamer. Om dit te bereiken moet ik diverse trapjes op en af . Ik zie dat in eerste instantie niet zitten mn 's nachts als ik naar de wc moet. Ze willen de kamer wel annuleren en dan kan ik een grote kamer nemen in het hotel aan de overkant voor 130 real per nacht, terwijl ik nu voor 2 nachten 108 real moet betalen en 1 nacht van zaterdag op zondag 99 real incl.ontbijt. De jongens spreken alleen portugees en daarom voeren we onze conversatie met de translater. Ze hebben geen andere kamer. Dus het is " take it or leave it" . Uiteindelijk, nadat ik de kleine kamer met tv en ventilator gezien heb , ga ik overstag. Ook de receptionist gaat overstag en belooft me voor morgen en overmorgen een betere en grotere kamer voor dezelfde prijs, omdat hij me aardig vindt. Ik vind dat erg joviaal van hem. Het is wel warm op de kamer en via het open raam komt veel lawaai van buiten en ook de ventilator maakt veel lawaai. Als ik boodschappen wil gaan halen ontdek ik dat ik de sleutels heb meegenomen van mijn hostel in Paraty. Ik schrijf Alex een apptje wat ik hiermee moet doen. Hij schrijft dat het geen probleem is en een goede reden is om terug te komen naar Paraty. Vervolgens ga ik wat boodschappen halen bij een supermarkt in de buurt. 's Avonds kijk ik een beetje TV en val zowaar in slaap.

SAO PAULO VAN 22 T/M 24 MAART

Vrijdag 22 maart, Sao Paulo

De 1 persoonskamer met gedeeld toilet was geen succes, maar om 12.00 uur krijg ik een grote kamer met eigen badkamer

Buiten regent het en het wordt hier vandaag maar 22 graden. Het ontbijt is sober maar lekker.

De einddatum dat Evernote afsluit is uitgesteld van 23 maart tot 26 maart, dus ik heb wat speling met mijn verslagen op Evernote. Helaas voel ik me niet zo lekker, ik heb last van mijn benen en een misselijk gevoel.

Om 13.30 uur ga ik lopend naar de Cathedrale metropolitaine de Sao Paulo. = Sé Cathedral. Dit is een van de 5 grootste neogotische tempels ter wereld. Ook zie ik de Teatro municipal. Hier kun je een gratis rondleiding krijgen , maar dat was vandaag niet meer mogelijk. Daarna slenter ik nog door de winkelstraat en koop bodylotion. Inmiddels is het weer gaan regenen en ik voelde me steeds beroerder. Mijn hele lichaam doet pijn. Zou ik griep hebben ?. Ik besluit om terug te gaan naar mijn hostel. De receptionist zegt dat de temperaturen altijd flink schommelen in Sao Paula.

Van Emirates krijg ik bericht dat mijn vlucht naar Kathmandu is gewijzigd. Ik schrik me dood, doch het bleek dat hij vanuit Amsterdam slechts 10 min. later vertrekt en dat is voor mij aleen gunstiger, want dan heb ik iets meer overstaptijd.

Zaterdag 23 maart, Sao Paulo

De been en rugklacten zijn gelukkig vermindert. Wat het nu geweest is, is mij niet duidelijk

Het is vandaag bewolkt en 21 graden in Sao Paula, en om 11.00 uur begint het weer te regenen en het blijft de hele dag regenen.

Ik maak mijn website af en check online in bij de vlucht naar Schiphol en naar Kathmandu. ' s Avonds ga ik uiteten met

Mauricio uit Cochabamba (Bolivia), die tegenwoordig in Sao Paulo woont en medicijnenen studeert. Het is erg gezellig !!

Zondag 24 maart, Sao Paulo

Om 12.00 uur moet ik uitchecken bij mijn hotel. Gelukkig kan mijn bijgage hier opgeslagen worden.

Vanmiddag loop ik naar de wijk Vila Madalena waar streetart te vinden is en de Sunset Square met uitzicht op de stad en het museum MASP die met 4 pilaren hoog boven de grond wordt geheven, waardoor het lijkt dat het museum zweeft.

Vanavond om 18.00 uur neem ik een Uber taxi naar de luchthaven van Sao Paula.

Hieronder staan mijn vluchtgegevens:

Vlucht vanuit Sao Paulo is uitgesteld van 20.59 naar 21.30 uur aankomst in Amsterdam 12.45 ( ipv 12.25) op maandag 25 mrt. Vlucht nr. KL0792 door KLM

Maandag 25 maart,vlucht van Amsterdam naar Kathmandu

Aankomst in A'dam de vlucht uit Sao Paulo om : 12.45

A'dam 14.40 vertrek - Dubai 00:15 aankomst, vlucht EK 148

Dubai 0 2.30 vertrek -08.00 aankomst op dinsd.26 maart in

Kathmandu, vlucht EK2262 / FZ1133

Tot slot;

Dit waren dan mijn belevenissen in Brazilie. Het was een mooie en nieuwe ervaring om door Zuid Brazilie te mogen reizen. Ik denk dat ik niet zo gauw een 2de keer naar Brazilie zal gaan wegens de Portugese taal en de hitte. Dat is eigenlijk jammer want de natuur is hier prachtig.

Maar een ander Spaans deel van Zuid Amerika lokt mij nog steeds. Misschien volgend jaar als mijn gezondheid het toe laat.

Het plaatsen van mijn foto's op mijn website was ook nu een groot probleem. Gelukkig heb ik vele mooie plaatjes op facebook kunnen plaatsen. Maar als ik thuis ben zal ik met de laptap opnieuw mijn mooiste foto's op de website zetten.

Groetjes van Francine