BOLIVIA, 2de deel van 17 febr. t/m 1 maart 2024

Hallo allemaal,

Hier is dan het 2de deel van Bolivia. In de 1ste week ben ik in Cochabamba geweest waar ik 17 jaar geleden ook vrijwilligerswerk heb gedaan en daarna heb ik een prachtige tour gemaakt in Zuid Bolivia. In de laatste week heb ik 2 grote steden bezocht nl. Sucre en Santa Cruz wat ik persoonlijk minder boeiend vond. Lees zelf maar.

Zaterdag 17 februari: Cochabamba

Vandaag, de laatste dag in Cochabamba heb ik het nog druk met het bezoek aan mensen die ik heb leren kennen17 jaar geleden.

Na een goed ontbijt , check ik alvast uit, en stal mijn koffer en rugzak bij de receptie.

Daarna loop ik , in ruim een half uur, naar Maria Lohman, voorzitster van Somos Sur. Zij is van oorsprong Nederlandse, maar woont al 40 jaar in Bolivia. 17 jaar geleden ben ik bij haar thuis geweest en nog een gezellige dansavond meegemaakt. Ik ben ik toen ook aanwezig geweest bij een van haar politiek getinte lezingen waar ze opkomt voor de armen in Bolivia en strijdt tegen de corruptie. Ook verzorgt ze radio uitzendingenin Bolivia. Dit doet ze nog steeds in volle overtuiging.

Ze laat ook haar verbouwde huis zien . Een deel wordt gebruikt als kantoor en een deel wil ze verhuren als BNB. Ze is erg enthousiast, ook wat chaotisch, blij, een bijzonder mens!! Om 12.30 vertrek ik weer want ook in Cochabamba wil ik de carnavals optocht zien. Hiervoor moet ik een eind lopen. En dan is het nog een klus om erbij te komen, want volle tribunes voorkomen dit. Maar ik vind uiteindelijk een doorgang.Ook nu blijf ik langs de stoet lopen. Er lopen veel groepen mee in prachtige constuums en blije gezichten . De ene groep danst nog uitbundiger dan de andere groep. En er wordt uiteraard met water en schuim gespoten. Rond 15.00 uur ga ik weg, maar dan is de optocht nog niet afgelopen.

Vervolgens loop ik naar de busterminal en koop een busticket naar Potosi. Bij busmaatschappij Bolivar kost het 70 bolivianos en bij Transcopacabana 100 bol. Dus ik koop hem bij Bolivar. Beiden hebben ze een goede naam als veilige bus. Daarna loop ik terug naar mijn hostel Moroni waar ik me snel omkleed en mijn lange broek aan doe.

Om 16.30 uur komen de ouders van Silvia, een oud medewerkster van mijn Spaanse school van 17 jaar geleden, waar ik veel mee optrok, me ophalen met de auto. Zij herkennen me nog omdat ik toen ,en later nog eens, bij hun thuis ben geweest. Helaas zit Silvia nu tijdelijk in Spanje en ontmoet ik haar niet thuis. Wel haar 2 kinderen die door haar ouders nu verzorgd worden. Ook haar broer zit nu in Brazilie, en zijn dochter , woont ook bij zijn ouders. Het zoontje van Silvia van 11 jaar heeft nog een tekening gemaakt en daar in 3 talen opgeschreven waarin ik welkom werd geheten nl. in het spaans, frans en Nederlands. Ook kon hij zo'n 7 bekende nederlandse voetballers opnoemen.

De ouders zijn druk met die kinderen van 8, 9, 11 jaar, al zijn het lieve, stille en intelligente kinderen. Ik gebruik bij hun een broodmaaltijd en praat over o.a. de toegenomen criminaliteit en armoede in Bolivia.Het was best gezellig !

Om 19.30 uur brengen ze me naar de busterminal, waar ik om 20.30 uur de bus naar Potosi moet hebben.Hij kan niet helemaal bij de terminal stoppen in verband met de drukte en nasleep van de carnaval. Ik moet in de rommelige terminal wachten voordat ik mijn bagage kan inchecken. Zoals gezegd ga ik dan bij halte 8 staan voor de bus naar Potosi en ga dan op stoel nr. 10 zitten. Maar dan blijkt ineens dat ik in de bus van Transcopacabana SA zit . Ik ga er vlug uit en ga op zoek naar de bus van Bolivar Potosi. Die blijkt dan op een heel andere plaats te staan. Maar d.m.v. te vragen vind ik hem uiteindelijk. Hij ziet er minder perfect uit dan Transcopacabana o.a. geen TV en een kapotte leuning. Uiteindelijk vertrekken we pas om 21.00 uur en dan staan we onderweg ook nog een tijd stil en is er aanvankelijk veel verkeer op de weg en gaat het regenen. Ik slaap af en toe wel, maar mijn nek gaat pijn doen.

Zondag 18 februari: van Potosi naar Tupizza:

Uiteindelijk komen we 's ochtends pas om 8.15 uur aan bij de busterminal van Potosi. En waar ik al bang voor was gebeurde, de bus van 8.00 uur van Potosi naar Tupizza was vertrokken en de volgende bus ging pas om 14.00 uur. Dat is balen want dan kom ik pas 's avonds in Tupizza aan. Ik koop een busticket naar Tupizza voor 40 bolivianos en stal mijn koffer en rugzak op het kantoortje van bus maatschappij Trans auto. Ik besluit maar om naar het centrum van Potosi te gaan. Met een microbus kan ik daar naar toe. De afstand is bijna 5 km en de Plaza 10 de noviembre ligt duidelijker hoger dan de busterminal. Ik sta versteld van de mooie oude gebouwen in het historisch centrum. Er staan prachtige kerken zoals : de catedraal van Potosi en de kerk van la compania de Jesus e.a. Ook hier is een overdekte markt en een casa de monera. Het is een beetje fris in Potosi. Ik heb een vest en een dun jack en lange broek aan. Gelukkig vind ik een werkende pinautomaat zodat ik hier al kan pinnen i.p.v. in Tupizza. Ik ga vervolgens lopend terug naar de terminal, wat heerlijk bergafwaarts gaat. Onderweg koop ik nog wat fruit en brood op de markt. Om 13.30 uur moet ik inchecken voor de bus naar Tupiza. Ook nu vertrekt hij pas om 14.30 uur. We hebben weer een beetje oponthoud door de carnaval. ( het schijnt vandaag de laatste carnavalsdag te zijn)

Het landschap onderweg is mooi met kale en begroeide bergen. De zon doet goed z'n best waardoor het warm is in de bus. De bus rijdt pittig door.

Om 18.00 uur stopt hij zodat we kunnen plassen en wat eten. Sommige mensen nemen kip en frites mee de bus in. Ook nu komt de bus later aan in Tupizza dan ze gezegd hadden. Hij zou er 4 uur over doe , dus om 18.00 uur aankomen , maar hij komt pas om 19.30 uur aan, dus hij heeft er 5 uur over gedaan. Gelukkig ligt hotel el Grano de oro maar 10 min. lopen van de terminal, want het begint al een beetje donker te worden . De eigenaresse is erg aardig. Ik heb een 1 persoons kamer met een eigen badkamer en TV. Ik eet nog wat, lees mijn emails en appjes en stuur wat foto's op. Daarna ga ik op tijd naar bed want morgen moet ik om 6.00 uur opstaan voor de 4 daagse tour over zuid Lipez en de zoutvlakte van Uyuni.

Maandag 19 februari:1ste dag van de Salar Uyuni Sud Lipez tour

Zoals gezegd sta ik om 6.00 uur, toch aardig fris, op en krijg mijn ontbijt om 6.45 uur.

Daarna loop ik naar hotel Mitru, waar het kantoor van Tupiza tours zich bevindt, waar ik de tour geboekt heb. Het is maar 10 min. lopen. Bij de receptie tref ik meteen al de familie aan bij wie ik samen in de jeep zit. Vader Humberto, moeder Sara en dochter Clarina van 11 jaar. Ze wonen in Buenos Aires en zijn op bezoek bij de vader van Humberto die in Tupizza woont. We gaan met 2 jeeps: ik en het Argentijns gezin zitten in een witte jeep en in de rode jeep zit een Frans stel en een Argentijns stel. De rugzakken en mijn koffer gaan op de auto. Het is de bedoeling dat we dagelijks wisselen van plaats.

We komen al gauw bij Palala en Sillar waar we een boven natuurlijk landschap aantreffen met roestkleurige stalagmieten. Heel bijzonder !!.De chauffeur, die tevens ook onze gids is, eet tijdens het rijden continu cocosblaatjes. De kok zit naast hem voorin, doet net zo hard mee.. De Argentijnse familie hebben een thermoskan bij zich waar ze mate mee maken( echt Argentijns). Ik mag ook proeven , het smaakt een beetje bitter. Onderweg zien we veel lama's (chamaas in het Argentijns) en vicunas . De route gaat verder via Nazarenito en Chilcobija en Cerrillog, Pululos, Rio S. Pablo, Rio S. Pablo, San Antonio de Lipez op 4200 m. De jeep moet regelmatig moeilijke toeren uithalen op de slechte paden van zand en stenen. We crossen ook door flinke plassen en kleine riviertjes . We lunchen in een dorpje dat bestaat uit lemen huisjes midden in de woestijn. De bewoners zijn vnl lama herders . De bergen hebben verschillende kleuren door de mineralen die ze bevatten zoals rood door het ijzer, groen door het koper, geel door het zwavel, bruin door magnesium en wit door calcium . Bij Ruinas bezoeken we coloniale ruines van de Inca's in het dorp Bandonado, met o.a. het klooster van San Antonio de Padua. Er bevindt zich ook een mijnschacht van 5 km lang. Ook zien we hier stenen die de mineralen bevatten zoals lood, ijzer, zilver, kwarts, mangaan etc. Ik heb begrepen dat de spanjaarden destijds heel veel goud en zilver geplunderd hebben. Er zitten daar ook een apart soort konijnen , vizcacha genaamd. In de verte zien we bergen bedekt met sneeuw. We moeten 150 bol. entree betalen bij San Antonio de Lipez als entree voor het park. Hier bereiken we een hoogte van 4938 m. Overal is het landschap prachtig. Op een gegeven moment slaat het weer om. Het gaat regenen en bliksemen en op de paden staan plassen.We overnachten in Quetena chico. Ik slaap samen met het Argentijnse stel op een kamer. Van 19.00 -23.00 uur is het mogelijk om onze apparatuur op te laden omdat de aggregaat dan aan is. We krijgen eerst, rond 19.30 uur een tussendoortje; koffie en thee en chocolade melk met chocolade en droge koekjes. Er wordt gezellig gekletst onder elkaar zodat we meer van elkaar te weten komen. Ik had al honger in de auto. Doch het eten laat lang op zich wachten. Om 21.30 uur hebben we nog niets op de tafel. Ik ben boos en erg moe en wil niet wachten op het eten. Ik zeg iedereen welterusten en kruip in mijn bed. Mijn Argentijnse kamergenoot ligt al langer op bed. Het duurt wel lang voordat ik slaap , maar dat is toch beter dan zo lang te moeten wachten op je eten en het is ook nog slecht voor je maag.

Dinsdag 20 februari :2de dag van de Salar de Uyuni Sud Lipez tour

Rond 6.45 uur moeten we opstaan. Er is geen douche , alleen een wastafel. Het ontbijt bestaat uit broodjes met roerei. Verder staat alleen zoetigheid op tafel en koffie, thee, en chocolade melk. De kok heeft belooft dat we vanavond eerder zullen eten.

Ik mag voorin naast de chauffeur zitten.De kok gaat achterin zitten en de 3 familie leden ertussen in op de 2de rij.

De route van vandaag is als volgt:

Quetena Chico, Quetena grande 4200 m, Laguna Hedionda Sur, Kollpa laguna, Salar de chalviri, Thermas, Desierto Dali, Laguna verde 4400 m, Languna Blanca, lunch bij thermal baden, Geisers Sol de Manana 5000 m, Laguna Colorado 4278 m overnachten.

Na de overnachting in Quetena Chico stoppen bij een koraal waar lamas en vicunas staan. Leuk om die beesten in verschillende kleuren en grootte te zien.

Daarna stoppen we bij prachtige lagunas waar flamingo's zich bevinden. Jammer dat je ze niet van dichtbij kunt fotograferen want ze vliegen of lopen weg als je dichterbij komt.

We rijden over dorre zandvlaktes waar alleen pampas gras groeit.

Bij de thermaal baden kunnen we ons omkleden en erin plonsen. Er zijn 2 badjes met verschillende themperaturen. Heerlijk, hebben we ons toch helemaal kunnen wassen!

Bij de desierto Dali zien we diverse bergen met prachtige kleuren, en lijkt het alsof ze beschilderd zijn.

Daarna rijden we nog verder in zuidelijke richting en stoppen bij de lagunas blanca en verde waar de kleur van het water wit resp. groen is door de mineralen die erin zitten.

Daarna rijden we terug naar de thermaalbaden waar we de lunch gebruiken.

Vervolgens rijden we door naar de Geisers Sol de Manana. Deze zijn ook prachtig, de rook komt eruit en de zwavel ruik je en de stenen zijn daardoor prachtig verkleurd.

Daarna bezoeken we de laguna colorado. De kleur is deels roze evenals de flamingo's die in grote getalen daar zitten. De Franse medereizigster maakt mooie opnames met haar drone. Daar overnachten we ook in een soort hostel. Ook nu slaap ik op de kamer van het Argentijns stel. We krijgen eerst koffie, thee en koekjes en chocolade. Daarna gaan een aantal medereizigers rusten, maar ik schrijjf een stuk in evernote, waar ik nog geen tijd voor heb gehad. Rond 19.30 gaan we eten ; rundvlees, rijst, aardappels en een appel toe. De chauffeur/ gids vertelt wat morgen op het programma staat. Om 21.30 gaat iedereen naar zijn kamer en slapen.

Woensdag 21 februari: 3de dag van de Salar Sud Lipez tour

Ik word wakker om 6.00 uur van de wekker van het Argentijnse stel. Ook nu is er geen douche, dus ben ik gauw klaar met wassen. Om 6.30 uur is het ontbijt. Dit bestaat uit pannenkoeken. Niet mijn lievelings gerecht. Daarna ga ik lopend langs de laguna colorado naar het uitzichtpunt over de laguna colorado. Het is erg mooi.

De route van vandaag is als volgt;

Laguna Colorada, Arbol de Piedra, laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani ( uitzicht op vulkaan Caquella) , laguna negra (2x), San Christobal , Uyuni, overnachting in Colchani.

Na de laguna Colorado rijden we door naar Arbol de Piedra. Dit zijn rotsformaties met bijzondere vormen , waarvan er een de vorm van een boom heeft.

Daarna passeren we nog diverse lagunas waar ook flamingo's zitten zoals : laguna Kjara, laguna Kachi, laguna ChulunKani, laguna negra. Op afstand zien we vele vulkanen die op de grens staan van Bolivia en Chili. Ze zijn deels bedekt met sneeuw.

Vervolgens rijden wij op een verharde weg door naar San Christobal. Dit is een vrij grote plaats, waar op dat moment ook een markt is. We bezoeken daar de kerk die al vele malen gerestaureerd is.

Daarna rijden we door naar Uyuni waar de chauffeur inkopen doet voor de lunch van morgen. We overnachten in een zouthostal, in het plaatsje Colchani , 20 km verder dan Uyuni, omdat we vanaf Uyuni niet de zoutvlakte op kunnen , omdat er te veel water op de salar staat.Het zouthostal heeft muren die zout bevatten. Ik krijg een een persoons kamer in een ander gebouw dan mijn reisgenoten, en daar ben ik niet blij mee, maar er is niets anders. Daarna rijden we nog naar de zoutvlakte waar we de zonsondergang bekijken. De laarzen moeten aan als we uit de auto stappen. Rond 20.00 uur gaan we eten. De tafels zijn gezellig gedekt met glaasjes gevuld in de 3 kleuren van de Boliviaans vlag: rood, geel en groen.We krijgen een soepje vooraf en daarna spaghetti, met geraspte kaas en een groenten sausje. Er is zelfs rode wijn bij het eten. Om 21.30 uur gaan we naar bed want morgenochtend moeten we om 5.00 uur opstaan voor de zonsopgang.

Donderdag 22 februari :4de dag van de Salar Sud Lipez tour,envan Uyuni naar Sucre

Om 5 uur gaat mijn alarm af. Ook hier is weer geen douche. Daarna wordt de bagage opgeladen en rijden we naar de Salar de Uyuni. Het is nog donker. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft staat er een flinke laag water op de zout vlakte varierend van 10-40 cm. Het ziet er totaal anders uit dan 18 jaar geleden toen de zoutvlakte droog was en leek op een betegelde ijsvlakte.Met de jeep rijden we langzaam door de met water bedekte salar. Er rijden meer jeeps en zelfs bussen in het water. We kijken daar naar de zonsopgang , ondanks de bewolking zijn de kleuren erg mooi. Daarna gaan we ontbijten in het zouthotel playa blanca. De ingrediënten zijn door onze kok zelf meegenomen; 2 grote caken, yoghurt en granen , koffie en thee. Ik vind het een te zoet ontbijt, maar mijn reisgenoten doen zelfs nog jam op de cake. Er staat een standbeeld van Dakar Potosi die in 2016 is gereden. Vele andere groepen hebben hier ook een tafel geboekt om te ontbijten. Het is mooi zonnig weer geworden.Daarna gaan we foto's maken op de zoutvlakte, zelfs met truc opnames , wat een erg leuk effect geeft.De Franse mede reiziger maakt opnames met haar drone.We kunnen helaas niet naar het cactus eiland ( Inca Wasi of Isla Incahuasi) omdat er te veel water staat op de zoutvlakte. Gelukkig heb ik dat eiland, met kleine en grote cactussen , 18 jaar geleden gezien. Rond 11.30 gaan we terug naar het zouthotel. Vlak daarbij staan heel veel kraamptjes die allerlei soeveniers van zout verkopen . Ik koop ook nog een klein aandenken. Daarna gaan we lunchen in een kamer van dat complex. De kok heeft weer heerlijk gekookt; kip, rauwkost, rijst, zoete aardappels. Daarna ga ik me omkleden, ik doe mijn spijkerbroek aan en mijn zwarte t shirt en groene vest. Rond 13.30 uur rijden we naar een plek waar oude verroeste locomotiefs staan. Ik kan me nog wel herrineren dat ik die 18 jaar geleden ook heb gezien. Mensen klimmen op en in de locomotieven om foto's te maken. Daar staan ook soeveniers kraampjes en kunststukken van ijzer. Daarna rijden we naar de busterminal. Ik had 3 busorganisaties opgeschreven die naar Sucre gaan ; 11 de julio, 6de oktubre en emperador. Ik heb 11de julio genomen omdat die 80 bol. kost en om 21. 30 uur vertrekt en de andere 2 kosten 100 bolivianos en vertrekken om 22.00 uur. De 2 Fransen moesten ook op de terminal zijn omdat zij naar La Paz gaan. De 4 Argentijnen gaan met de jeep mee terug naar Tupizza.

Ik kon mijn koffer en grote rugzak achterlaten op het kantoortje van de busmaatschappij. Daarna loop ik naar het centrum van Uyuni. Daar zie ik een hele grote buiten- en binnen markt, de plaza principal, de klokkentoren etc.

De zon schijnt volop en het is behoorlijk warm. Ik ben behoorlijk gaar en moe en ga op een bankje zitten en schrijf mijn verhaal op in evernote. Om 20.00 uur keer ik terug naar de busterminal waar ik moet wachten tot dat de busvertrek om 21.30 uur. Het is een bus met 2 verdiepingen, w.c. en T.V. en slaapstoelen. Helaas geen wifi, waardoor ik al 4 dagen achter loop met het lezen van mijn apps en e-mails. De busrit zou 7 -8uur duren en zou ik om 4.30-5.30 uur in Sucre aankomen. Dit maal had ik gehoopt dat hij veel vertraging zou hebben, maar helaas , we komen om 5.00 uur 's ochtends in Sucre aan.

Vrijdag 23 februari: Sucre

Om 5.00 uur komt de bus aan bij de busterminal van Sucre. Het is nog donker en fris. Ik ga in de busterminal zitten want het is nog te vroeg om naar mijn hostel te gaan . Ik schrijf mijn belevenissen van de 4 daagse tour op.

Ook hier lopen venters te schreeuwen met hun spullen ; sim kaarten, oortelefoontjes, koffie en thee, maar ook de diverse busondernemers propaganderen hun bus naar verschillende plaatsen.

Daarna ga ik informeren naar de bustijden van Sucre naar Santa Cruz op dinsdag 27 februari. Er zijn heel wat busmaatschappijen, die naar Santa Cruz gaan, met verschillende vertrektijden en prijzen. Bij de een kan ik wel vandaag al een kaartje kopen voor volgende week dinsdag en bij de ander pas 1dag voor vertrek of op de dag van vertrek. Omdat het nog zo vroeg is en ik officieel pas om 12.00 uur kan inchecken was ik van plan om naar mijn hotel te lopen. Maar toen ik buiten kwam en die verkeerschaos zag en een steile heuvel, heb ik toch maar een taxi aangehouden. Voor de prijs hoef je het niet te laten want de rit kostte me slechts 8 bolivianos = €1,04 . Ik ben blij dat ik geen simkaart heb gekocht in Bolivia om een Ubertaxi te bellen op plaatsen waar ze geen wifi hebben , want Uber kan nooit veel onder die prijs zitten. Aangekomen rond 9.00 uur bij mijn hostel Casa de Huespedes Isabella, is mijn kamer nog niet klaar. Ik mag tot 11.00 boven op een buitenterras zitten en dat is heerlijk want de zon schijnt en het is 22 graden. Doordat ik hier ook wifi kan ontvangen , kan ik weer mijn emails, WhattsApps e.a. berichten lezen wat de afgelopen 4 dagen tijdens de tour niet mogelijk was. Ik voelde me zo vies, zonder me gedoucht te hebben in die 4 dagen, dat ik dat meteen heb gedaan , en mijn haren gewassen, toen ik om 11.00 uur mijn kamer kon betrekken. Tevens heb ik een klein wasje gedaan. Ik heb een aardige kamer met een 2 pp. bed en TV tafel en kast, een grote badkamer op de gang op de 1ste verdieping. Beneden is een grote patio waar het ontbijt opgediend wordt tussen 8.00 -9.30 uur. Het ziet er leuk uit en het is lekker buiten. Daarna besteed ik tijd en aandacht aan mijn administratie en het ordenen van mijn schone en vuile spullen. Hier in Sucre kan ik weer mijn korte broek aandoen en mijn Tshirt, heerlijk ! Tussen de middag ben ik dan zover dat ik weer op pad kan gaan om de stad Sucre te bekijken. Sucre is officieel de hoofdstad en de mooiste stad van Bolivia (zegt men).Het ligt op 2790 m. hoogte. Het heeft een witgeschilderde koloniale binnenstad ( Unesco). Ik loop naar de plaza 25 de mayo met een standbeeld, een fontein en catedral Baslica de nuestra senora de Guadalupe en het gemeente huis. Ook bekijk ik van buiten de Templo San Francisco. Helaas zijn de meeste kerken gesloten. Als het gaat regenen en kortdurend onweren ga ik de de overdekte mercado in. In tegenstelling tot andere plaatsen die ik tot nu toe gezien heb, ligt het fruit heel mooi gesorteerd. Ik koop wat fruit, brood en verse kaas. Hier zijn de mango's duur i.t.t. Colombia, en betaal je 10 bolivianos per stuk (€1,30),

Als het droog is loop ik de heuvel op naar de mirador Recoleta en plaza Pedro de anzurez. Hier heb je een mooi uitzicht op de stad Sucre. Daar in de buurt ligt ook

de monasterio de la Recoleta , maar die heb ik niet bezocht.

Rond 17.00 uur koelt het af en doe mijn roze jack aan. Daarna loop ik terug naar beneden, en naar mijn hostel. 's Avonds bekijk ik mijn lading foto's en video's die ik gemaakt heb van de 4 daagse tour. Het was een geweldige tour met een grote variatie aan landschappen. Wat ben ik een gelukkig mens om dat allemaal te mogen zien en meemaken

Zaterdag 24 februari ; Sucre

Vanochtend kan ik weer mijn grondoefeningen doen, die ik een week niet heb kunnen doen, en dat is te merken want het kost me meer moeite om de oefeningen uit te voeren. Daarna ga ik me douchen en ontbijten in de patio. Er staat op tafel harde broodjes, melk, yoghurt en daarbij krijgen we scrumbled egg en stukjes banaan . Ik praat met eenDuitse gast die vorig jaar in een dorpje in de buurt vrijwilligers werk gedaan. Ze gaat nu bekenden opzoeken. Terug op mijn kamer zet ik foto's op facebook. Daarna krijg ik 2 telefoontjes uit Nepal, ze zijn me niet vergeten. Dank zij WhattsApp en Messenger ben ik overal gratis en voor niks te bereiken!

Het is al bij 12.00 uur voordat ik op pad ga. Ik loop naar Plaza Treveris en naar area verde. Hiervoor moet ik een steile heuvel beklimmen , maar het is moeite voor niks geweest, want het is niets bijzonders. Daarna loop ik naar Iglesia de Chriso, maar dat stelt ook niets voor. Ik heb het bijzondere van Sucre nog niet kunnen ontdekken. Ja, het centrum heeft veel wit geverfde huizen , waarvan een aantal een bijzondere architectuur hebben, maar de meesten zijn niet bijzonder. Het enige wat ik echt heerlijk vind is de zon en de temperatuur van rond de 22 graden. Al regende het gisterenmiddag kortdurend en was het vanochtend bewolkt. Ik ga op een bankje zitten in de zon op Plaza 25 mayo en schrijf in evernote. Rond 17.30 uur begint het fris te worden en stap ik op. Op de centrale mercado doe ik nog wat inkopen en loop terug naar mijn hostel.

Zondag 25 februari 2024: Sucre

Ik heb bijzonder goed geslapen en word pas om 8.30 uur wakker. Ik doe maar de helft van mijn oefeningen want anders kom ik te laat op het ontbijt (is tot 9.30 uur) Daarna wil ik me gaan douchen maar het water is koud.Aangezien het regent wordt het ontbijt in de keuken opgediend,. Er is precies nog 1 stoel vrij ( er zitten 5 gasten aan tafel: 2 verlegen Duitse jongens en een Boliviaans gezin) .Ik moet broodjes en bananen bijvragen want dat was al op. Ze laten me duidelijk voelen dat ik laat ben. Ik neem de koffie mee naar mijn kamer. Daar ga ik kijken of ik een ander hostel kan boeken in Santa Cruz, want ik vind het geboekte Aparthotel Alishom te duur, en ik heb zo'n groot appartement niet nodig, en het is ver van de busterminal en centrum. Ik annuleer dit appartement en ik boek het Nomad hostel , wat wel in het centrum van Santa Cruz ligt en goedkoper is.

Het lijkt wel dat de vermoeidheid er nu uitkomt, want ik heb eigenlijk geen zin om iets te ondernemen. Dit wordt nog eens versterkt door de regen en omdat er in Sucre weinig te beleven valt. Ik besteed wat meer aandacht aan mijn lichaamsverzorging en bel een aantal mensen op. Daar heb ik nu behoefte aan.

Rond 13.30 uur doe ik mijn lange broek en roze jack aan en ga naar plaza 25 de mayo. Daar hebben ze vandaag het centrale stadsdeel afgezet voor auto's en er staat een podium waar een bandje gaat spelen. Verder is het niet echt boeiend want de Mercado Central is gesloten op zondag ,evenals het museo arte indigena ( asur) en de Monasterio de la Recoleta,waar ik naar toe ben gelopen maar voor een gesloten deur stond. Een troost, om 17.00 uur gaat de zon schijnen en wordt de temperatuur aangenamer en ik heb mijn dagelijkse beweging gehad

Zoals ik al schreef: het is niet echt boeiend wat ik in Sucre doe en daarom geef ik maar toe aan mijn lusteloosheid / vermoeidheid, ik zal het nodig hebben.Het is wel te hopen dat Santa Cruz boeiender is en ik meer energie heb.

Maandag 26 februari 2024: Sucre

Ook vandaag is de douche koud, evenals een andere douche

Het ontbijt vind weer plaats in de patio buiten, al is het op dat tijdstip nog wel frisjes. Ik spreek daar een ergotherapeute die van oorsprong een Spaanse is en nu in Engeland woont. Ze zegt dat ik een bekend gezicht heb, maar ze weet niet waar ze me eerder heeft gezien.Ik ook niet.Terug op mijn kamer zie ik op facebook dat Manish en zijn vrouw en kind geland zijn in Nepal.Ook krijg ik de melding dat ik evernote moet uploaden anders ben ik vanaf 24 maart alles kwijt. Ik probeer van alles om de gratis versie up te loaden, maar het lukt niet ( alleen voor €99) . Ook kijk ik op internet naar alternatieven , maar daar zie ik geen oplossing om mijn verslagen op te schrijven. Daarom leg ik mijn probleem neer bij Senior web in de hoop dat zij hiervoor een oplossing hebben. Rond 13.00 uur loop ik naar de busterminal met het doel om een ticket te kopen. Mijn voorkeur gaat uit naar een semi cama/ half bed, in het bovenste deel van een dubbele bus en zo laat mogelijk in de avond bv om19.00 uur of 20.00 uur en de laagste prijs. Ik informeer bij Trans Caviota Veloz, maar die vertrekken al om 17.00 uur, ze zijn wel goedkoop 50 bol. Bij Flota capital zit niemand aan het loket . Toen wilde ik gaan boeken bij Sucre express , maar om 20.00 uur kan ik alleen een cama krijgen op de bovenste verdieping voor 70 bol. Maar een andere medewerker van Sucre Express zei dat er morgen helemaal geen bus om 20.00 uur gaat, alleen om 18.00 uur. Toen vertrouwde ik het niet meer en ben weggegaan. Daarna ga ik naar Flota Bolivar die om 18.00 uur vertrekt en een ticket kost bij hun 80 bol.Maar die hadden het busoverzicht van morgen nog niet, waardoor ze me aanraadde om morgen terug te komen want dan zouden de tickets ook goedkoper zijn. Oke, het zei zo !! Een beetje gefrustreerd van de onverrichte zaken loop ik terug naar plaza 25de mayo en ga daar in de zon op een bankje in evernote schrijven en eet mijn broodje op. Ik ben blij met de zon en met het opschrijven van mijn belevenissen in evernote want dat ontspant me. Op een gegeven moment komt er een fanfare langs met een hele stoet kleine kinderen waarvan sommigen verkleed zijn als zuster. Een schattig gezicht.

Daarna loop ik voor de zoveelste keer naar de mercade central waar ik wat te eten koop. Zo vul ik hier mijn dagen hier. Relaxed, maar niet echt avontuurlijk.

Laat ik me maar troosten met de gedachte dat het in Nederland veel regent en koud is , waar ik absoluut niet mee wil ruilen.

Dinsdag 27 februari 2024: Sucre

Mijn laatste dag in Sucre. Eindelijk wordt de douche gerepareerd en kan ik me warm douchen.Vervolgens ga ik in de patio ontbijten . Daar ontmoet ik weer de Spaans/ Engelse ergotherapeute. We hebben veel gemeen : we houden van reizen, hiken en van avontuur. Maar we komen er niet achter of we elkaar eerder ontmoet hebben.

We wisselen onze mobiele telefoonnummers uit zodat we contact kunnen blijven houden via whattsapp en maken een selfie. Daarna ga ik mijn koffer en rugzak gereedmaken want ik moet om 11.00 uur uitchecken. De bagage kan ik opstallen bij de receptie en ook kan ik tot mijn vertrek gebruik maken van de patio en toilet , waardoor ik me vanmiddag ook nog kan omkleden. Daarna loop ik weer naar de busterminal. Je gelooft het niet maar het loket van flote Bolivar is gesloten waardoor ik geen ticket kan kopen bij hun. Je kunt hier geen mens vertrouwen , want gisteren zei die mevrouw van Bolivar nog " kom morgen terug want dan zijn de tickets ook nog goedkoper ". Uiteindelijk heb ik maar een ticket gekocht bij Trans Caviota Veloz die vandaag om 18.30 uur vertrekken en gisteren zeiden ze nog dat ze om 17.00 uur zouden vertrekken.Voor het eerst heb ik een cama / bed gereserveerd op de onderste verdieping voor 70 bolivianos omdat de busreis 12 uur duurt. Daarna loop ik terug naar het hostel. Maar telkens als ik denk dat ik hier de weg ken, dan loop ik prompt verkeerd. In het hostel bel ik mijn zwager op die aan het revalideren is. Ik vind het leuk als hij zegt dat hij geniet van mijn reisverhalen en foto's. Zo kan ik op afstand toch iets voor hem betekenen.

Daarna loop ik voor de laatste keer naar de Mercado Central en deplaza 25 de mayo .Terug in mijn hostel eet ik wat en bel een taxi . Toevallig gaat een Frans stel uit het hostel ook met dezelfde bus mee. Maar tegen hun hadden ze gezegd dat de bus om 19.00 uur zou vertrekken en tegen mij om 18.30 uur . Het geeft wel veel verwarring ! Op de valreep zie ik nog de Nederlandse vrouw die ik ook in Colca de Canyon heb ontmoet. Om 18.00 uur kom ik aan bij de terminal en uiteindelijk moeten we tot 19.00 uur wachten voordat we kunnen inchecken. Op de onderste verdieping van de bus zijn 9 ligstoelen/ bedden / cama's waar ik er een van heb en het Spaanse stel twee.. Op de grond ligt een kleine hond van een van de passagiers. Hij slaapt de hele nacht lekker door. De airconditioner staat te koud afgesteld , maar dat wordt gelukkig aangepast. Ik ben blij dat ik een aantal uren geslapen heb. Zo' cama / bed ligt toch beter dan een semi cama / half zit-ligstoel.

Woensdag 28 februari: Santa Cruz de la Sierra

Om 6.00 uur komen we aan in Santa Cruz , de zon komt net op. Het Franse stel is 1,5 uur eerder uitgestapt bij Sinaipata en gaan waarschijnlijk naar het Anboro nationaal park. Ik loop naar de terminal van Santa Cruz en ga daar op een bank zitten schrijven en eet wat. Ook hier veel geschreeuw:" La Paz" , "Cochabamba " " Sucre" van verkopers van busmaatschappijen die een ticket willen verkopen. Het is hier duidelijk veel warmer want veel mensen lopen op dat vroege tijdstip al in korte rok en broek. Nu ik toch op de busterminal ben ga ik meteen kijken welke busmaatschappijen naar Puerto Quyarro ( Brazilie) gaan a.s. vrijdag.en hoe laat. Dat blijken er meer te zijn dan internet opgeeft nl.:23 de marzo, 15 de abril; La Perla Chiguitana, Champignon, Huracan. De vertrektijden van de nachtbus varieert van 18.30 tot 21.30 uur en de prijzen tussen 80 tot 150 bolivianos. De cama's zijn het duurst 150 bol. en de goedkoopste semi cama kost 80 bol. Sommige verkopers zijn gedreven en aardig , doch er zijn er ook bij die totaal niet geinteresseerd zijn. Zo heb ik met de verkoper van busmaatschappij Huracan een erg leuk gesprek gehad van ruim een half uur. Hij vertelde ook dat Bolivia momenteel kampt met jongeren die cocablaatjes eten en alcohol drinken waardoor ze ondervoed raken en ziek worden

Om 8.30 uur ga ik op zoek naar een taxi. Het zijn geautoriseerde taxi 's en ze vragen allemaal 20 bol, doch 1 zegt uiteindelijk 18 bol. en die neem ik. Het is ook een aardige jonge man die ook geinteresseerd is. Aangekomen bij mijn hostel Nomad hostel betaal ik in dollars want dat is hier gunstiger dan te betalen in bolivianos.

Het voordeel is dat ik nu meer bolivianos in Bolivia kan besteden (en als ik over heb kan ik ze wisselen aan de grens van Brazilie).Mijn dorm/ slaapzaal is pas om 14.00 uur klaar. Maar ik mag al gebruik maken van de douche om me te wassen en me om te kleden. Wegens de hitte hier wil Ik zo gauw mogelijk mijn lange broek uitdoen en vervangen door een korte broek . Daarna ga ik in het restaurant zitten. Het is een tegenvaller dat ik geen gebruik kan maken van een keuken en dus zelf geen koffie kan maken, brood kan smeren etc. Ik kan in het hostel wel ontbijten voor 20 bol. Van seniorweb krijg ik reaktie op mijn vraag over Evernote, maar daar kan ik voorlopig niets mee.

Daarna ga ik de stad Santa Cruz bekijken . Maar het is bloed heet : 34 graden. Het hostel ligt vlak bij plaza 24 de septiembre met de Catedral de Santa Cruz. Hier bevinden zich altijd veel mensen die bankjes opzoeken in de schaduw. Ook loop ik naar de Mercado los Pozos. Deze markt is ook weer immens groot, deels wel en niet overdekt. Maar eigenlijk vind je die markten in elke Boliviaanse stad. ( het begint al gewoon te worden) Ik wil mijn vuile kleren laten wassen bij een " lavanderia", maar die verdubbelt de prijs binnen 2 uur, en daar houd ik niet van.

Om 13.30 uur is mijn kamer klaar. Ik heb gelukkig het onderste bed gekregen van de 3 hoge etage bedden.

Op de kamer is het ook warm. Ik heb begrepen dat alleen 's avonds de airconditioner aan gaat. Eind van de middag ga ik in de schaduw zitten op plaza 24 de septiembre. Hoe later het wordt, hoe aangenamer de temperatuur wordt. Rond 19.00 uur gaan de lampjes op de plaza aan en wordt er muziek gespeeld. Erg gezellig!! Verder is ook in Santa Cruz niet echt iets te beleven .

Ik wil naar het Anborro NP maar tot nu toe heb ik nog geen reisbureau kunnen vinden.

Verder neem ik contact op met de tour manager van Pantanel Discovery in Brazilie,want ik wil zeker weten dat hij me, na een lange bus tocht van Santa Cruz naar Puerto Quyarro en een taxi rit , me oppikt in Corumba. Hij bevestigt dit gelukkig.

Daarna ga ik op tijd naar bed, want zo'n lange nachtbusrit gaat je niet in de koude kleren zitten. Er liggen al een paar dames in bed, maar die zeggen niets.

De airconditioning staat op 25 graden maar het voelt erg koud aan. Voor alle zekerheid pak ik de deken die over de stoel hangt.

Donderdag 29 februari: Santa Cruz de la Sierra

Vandaag krijgen we een extra dag cadeau omdat het schrikkeljaar is. Rond 7.30 uur word ik wakker en sta op. Het is op dat vroege tijdstip nog aangenaam buiten. Rond 10.30 uur loop ik naar de busterminal waar ik bijna 45 min. overdoe. Onderweg koop ik heerlijk vers geperst sinaasappelsap

Ik koop een busticket naar Puerto Quyarro bij busmaatschappij 23 de marzo. Zij zijn het goedkoopse nl. 80 bol voor een semi cama en hebben de laatste bus nl. om 21.00 uur. ( de bus van 21.45 uur is vol zeggen ze).Ik kan de warmte vandaag beter verdragen , waarschijnlijk was mijn incasseringsvermogen gisteren verminderd door de lange bustocht en het vroege ontwaken. Daarna loop ik naar de mercado Los Pozos ,waar ik rond snuffel en wat inkopen ga doen. Daarna ga ik zitten op plaza 24 de septiembre .

Het zit weer vol met mensen en duiven. De koffie en sapjes verkoper hebben veel aftrek. Ook nu is de protest manifestatie aan de gang ,idem gisteren waar mensen zogenaamd aan het kruis genageld zijn.( het is me niet duidelijk waar tegen ze protesteren)

Ik kom in gesprek met 2 Boliviaanse jongens. Ze zijn nog nooit buiten Bolivia geweest, al komt de vader van 1 van de jongens uit Spanje.

Het blijkt toch geen haalbare kaart te zijn om morgen naar het Anborro nationaal park te gaan, want dat is met de bus 3,5 uur heen en 3,5 uur terug, en dan blijft er nauwelijks tijd over om het park te bezoeken. Helaas. 's Avonds blijf ik nog een lange tijd op de plaza zitten aangezien het daar gezellig is bij een heerlijke temperatuur. En ik lees me weer in wat me in Brazilie te wachten staat.

Vrijdag 1 maart: Santa Cruz, en met de bus naar Puerto Quyarro (Brazilie)

Vandaag de laatste dag in Santa Cruz.

Vanochtend was ik al vroeg wakker, want enkele kamergenoten stonden vroeg op en maakten daarbij onnodig veel lawaai en anderen moesten luidruchtig hoesten. Maar ik sta om 7.30 uur op en ga me douchen en haren wassen.

Het wordt vandaag 36 graden, met een gevoels temperatuur van 40 graden. Een beetje te veel van het goede. Daarbij lees ik mijn emails en maak mijn verslagen af en gereed om ze op mijn weblog te zetten. Om 12.00 uur moet ik uitchecken .Daarna heb ik nog een zee aan tijd want ik moet pas om 20.30 uur op de busterminal zijn voor de bus naar Puerto Quyarro ( Brazilie)

Dit waren dan weer mijn belevenissen in Bolivia.

Vanaf 2 maart zit ik in mijn laatste Zuid Amerikaans land nl. Brazilie. Daar wordt Portugees gesproken , wat ik helaas niet beheerst. Hopelijk verstaan ze ook engels en/ of Spaans. In Brazilie ben ik nog nooit geweest. Dus een nieuw avontuur staat me te wachten. Op 24 maart 's avonds vlieg ik naar Nederland en de volgende dag naar Nepal, waar ik mijn laatste vakantie maand doorbreng.

Groetjes van Francine