Bolivia 1ste deel van 6 t/m 16 febr. 2024

1ste deel BOLIVIA : van 6 t/m 16 februari 2024

Hallo allemaal.

Hier is dan een deel van mijn belevenissen in Bolivia. Het is het armste land van Zuid Amerika waar nog heel veel mensen in traditionele kleding loopt. Er is een grote variatie in temperatuur. Hoog in het Andes gebergte is het 's avonds, 's nachts en 's ochtends vroeg erg koud, maar overdag is het aangenaam. In deze periode wordt er , net zoals in Nederland, carnaval gevierd, al duurt dit hier 1,5 week. Leuk dat ik dat heb moge meemaken. Je leest er alles over in de onderstaande verslagen.

Dinsdag 6 februari: Puna in Peru

Vanochtend regent het behoorlijk. Maar nadat ik mijn belevenissen tijdens mijn verblijf in Peru op mijn weblog had gezet en verzonden, ben ik toch nog Puno gaan verkennen. Voor het eerst in lange tijd heb ik mijn lange broek en vest en sokken en dichte schoenen en regenjas aangedaan. Maar gelukkig was het op dat moment droog en scheen af en toe de zon, al was het toch nog fris. Ik heb mooie kerken gezien.Op de plaza mayor zaten veel lokale mensen in het zonnetje evenals op de trappen voor de kerk. Ook in de winkelstraten lopen veel mensen. Er zitten veel winkeltjes waar ze brood verkopen , en dat komt goed uit. Tevens stap ik een Claro telefoon winkel binnen om te informeren waarom ik naast 50 plus ook Claro links boven in mijn scherm krijg. Maar hij heeft er naar gekeken maar het was onschuldig, zei hij.Ook zijn er diverse grote markthallen waar ze groenten, vlees en fruit verkopen. Daarna loop ik naar het Titicacameer. Er staan daar veel soevenier kraampjes, maar ze hebben niets te doen. Er ligt ook een loopbrug over het water. Aan het eind zie je een hele nieuwe wijk tegen de berg aanliggen. Het is te laat en te fris om met een boot naar de eilanden te gaan,maar dat ga ik wel doen in Copacabana. Aan het eind van de middag begint het weer te regenen. Ik was nog van plan om wat etenswaarte kopen van het laatste Peruaanse muntgeld, maar ik kom geen supermarkt meer tegen en het werd kouder en frisser en ben toen maar naar mijn hostel teruggelopen. Op mijn kamer heb ik koffie gemaakt en 2 broodjes met banaan gegeten. 's Avonds lees ik de opgeslagen gegevens over Bolivia, want morgen ga ik naar Copacabana in Bolivia waarvoor ik vroeg op moet staan.

Woensdag 7 februari; van Puno naar Copacabana

Om 5.30 uur sta ik op, neem een niet al te warme douche en kleed me aan. Via een WhattsApp berichtje met de eigenaar was me toegezegd dat ik om 6 uur kon ontbijten i.p.v. om 6.30 uur. Maar niemand was aanwezig en toen de bediende kwam, wilde hij geen ontbijt voor me maken. Toen ben ik maar aan mijn eigen brood begonnen . Uiteindelijk, nadat hij contact op had genomen met z'n baas, bond hij in en kwam er toch nog iets op tafel. Hij bood niet eens zijn excuses aan. Van dat brood heb ik toen maar mijn lunchpakket gemaakt, want de bus kon weldra komen om me op te halen. Maar er kwam geen bus, wel een taxi die me naar de busterminal bracht.

Het regent hard en de straten staan blank. De taxi moest een apart plekje zoeken waar ik droog uit kon stappen. Daar moet ik bij een loket grenspapieren voor Bolivia invullen.Ook hier moet ik 2 soles betalen voor de terminal boarding . Wat een massel dat ik gisteren geen yoghurt kon kopen want anders zou ik geen muntgeld meer hebben. Hoe is het mogelijk !?. Met een bus van Marco Polo vetrekken we pas tegen 7 uur. Ik zit naast een jonge vrouw uit Lima die op vakantie gaat in Bolivia. Zij vertelt over het Candalaria festival en laat een video zien waarop in mooie kostuums wordt gedanst Jammer dat ik dat lk dat gemist heb. Maar rond 9.30 uur staan we stil in een fille aangezien ze bezig zijn met weg werkzaamheden. 1,5 uur stonden we daar. Verschillende mensen gaan naar buiten en lopen wat rond en praten met elkaar. Ik raak in gesprek met een man uit Panama genaamd Iban . Hij heeft voorouders in India en Duitsland gehad.. Hij is rechter en gaat elk jaar 1 tot 1,5 maand met vakantie in een ander land. Ook spreek ik een jonge Duitse vrouw met een kind van 3,5 jaar die van plan was zich 1 jaar te gaan settelen in het regenwoud/ Amazone van Ecuador, maar omdat het kind daar niet kon aarden , is ze gaan reizen in Zuid Amerika. Het lijkt mij een hele opgave omdat het kind hyper aktief is, en geen minuut stil kan zitten. In april gaat ze terug naar Duitsland. Om 11.00 uur kunnen we eindelijk weer gaan rijden. Na een half uur zijn we bij de grens. Eerst moeten we naar de migratie van Peru waar we uit moeten checken. Er staat een lange rij mensen. Hier kan ik nog mijn laatste Peruaanse soles wisselen voor Bolivianos. Daarna moeten we lopend naar de migratie van Bolivia. Daar duurt het ook lang voordat we een stempel van Bolivia in ons paspoort krijgen. Voor de chinezen duurt het nog langer omdat zij een visum moeten aanvragen . Ik moet mijn horloge 1 uur vooruit zetten , want het is in Bolivia 1 uur later dan in Peru. Daarna is het nog maar een paar km naar Copacabana. De bus stopt op de parada van La Paz. Vandaar is het maar 400 m. naar mijn hostel Sonia. Het is een mooi hostel. Ik heb kamer 203 op de 2de verdieping. Het is een grote kamer met een 2 persoons bed en een eigen badkamer en een groot flatscreen TV. Toevallig heeft de Panamese rechter hier ook een kamer geboekt. Na me geinstalleerd te hebben ga ik Copacabana verkennen. Daar loop ik die Griekse jongen weer tegen het lijf die ik eerder ontmoet heb in de Colca Canyon. We lopen samen een tijdje op. Aangekomen bij Basilica de Virgin de Copacabana denk ik terug aan 17 jaar geleden toen ik hier was samen met Henk (onze laatste vakantie samen ) en dat hier auto's door een priester gezegend werden. Copacabana heeft maar een paar winkel straten in het centrum. Bij het Titicaca meer is alles gericht op het toerisme d.w.z. veel souveniers kraamtjes, eettentjes en bootverhuur bedrijven. Ik informeer wat de mogelijkheden zijn. Er worden dag tours aangeboden waarbij 3 eilanden worden aangedaan ; isla del sol, isla del luna en Yampupata. Ook is het mogelijk om per boot naar isla del sol te varen en daar een wandeling te maken van 3 uur of meer. Gelukkig ben ik in Copacabana 2,5 dag dus ik hoef nog niet te beslissen. Ook informeer ik naar de bussen of collectivo's die naar la Pas gaan. Deze gaan elk half uur en kosten 20 resp 25 bolivianos

Het is wel duidelijk te merken dat je hier op een hoogte zit van meer dan 4000 meter want het koelt na 5 uur behoorlijk af en ik ben wat kortademiger tijdens het lopen. Gelukkig heb ik geen last van hoogte ziekte. Het gaat hier pas 's avonds om 19.30 uur schemeren. Ik zie de zon ondergaan boven het Titicacameer

Donderdag 8 februari: Copacabana

Ik word pas om 7.30 uur wakker, later dan ik gewend ben. Dat is ook logisch want het is in Bolivia 1 uur later. Ik doe mijn lange broek aan en mijn dons jack want het is buiten maar 8 graden. Er staat beneden een heerlijk ontbijtbuffet voor me klaar. Daarna ga ik op stap en kom langs de basiliek waar een priester de auto's aan het zegenen is, waarna ze voorzien worden van bloemen en veilig de straat op kunnen.Vervolgens loop ik door naar de Cerro Calvario. Hiervoor moet je 30 min. de heuvel opklimmen . Onderweg staan overal staties. Boven heb je een prachtig uitzicht over de baai en Copacabana. Ik loop dezelfde route terug naar beneden want op de andere route bestaat de kans op uitglijden. Mijn dons jack en vest kunnen uit want de zon is gaan schijnen en dan is het lekker warm. Daarna loop ik richting Yampupate, want bij navraag gaat er pas om 11.30 uur een collectivo naar Yampupate en niet eerder, en dat is te laat om daar een boot te nemen naar Isla del Sol. Ik loop 3,5 km op een pad wat parallel loopt met het Titicacameer. Het uitzicht op de omliggende bergen is prachtig. Er staan hier ook veel kleurrijke bloemen. Ik zie zelfs roze pelikanen. Om 13.30 uur keer ik om en ga bij het meer op een steen zitten om wat te eten en te genieten van het uitzicht. Hier eet ik een banaan en schrijf in Evernote. Het is lekker in de zon. Om 15.00 uur ben ik hiermee klaar en loop terug. In het centrum ga ik eerst pinnen bij de ATM, daarna ga ik een 3 eilanden tour boeken voor morgen . Ik had liever 2x een enkele boottocht geboekt naar Isla del Sol, en daar 3 uur gelopen, maar het staat me tegen dat ze dan tijdens de voettocht overal geld gaan vragen. Vervolgens kom ik er achter dat er verschillende transport mogelijkheden zijn om van Copacabana naar La Paz te komen. Namelijk met de locale bussen en collectivo's , die gaan elk half uur, en kosten 20 resp. 25 bolivianos , maar zij stoppen bij het kerkhof in La Paz en dat is verder van het centrum , waar ik mijn hotel heb. Er gaan ook toeristenbussen , maar die vertrekken alleen om 13.30 uur en kosten 30 bolivianos, en stoppen bij de busterminal , dichter bij het centrum. Deze moet ik 1 dag voor vertrek boeken.

Dus ik heb nog eventjes de tijd om te beslissen. 's Avonds kijk ik wat ik allemaal kan doen in La Paz.

Vrijdag 9 februari: Copacabana: bezoek aan de eilanden in het meer van Titikaka.

Doordat er waarschijnlijk te weinig hostelgasten zijn, is er vandaag jammer genoeg geen ontbijt buffet en moet ik volstaan met 1 broodje en ommelet en een beetje fruit en koffie.

Ik laat wat vuil wasgoed wassen in het hostel. Daarna loop naar het kantoor van busbedrijf Titicaca om de bus naar La Plaz te reserveren. Maar als ik wil betalen moet ik ineens 35 bolivianos betalen omdat vgl. de medewerkster op zaterdag en zondag de busrit duurder is, terwijl ze gisteren nog zeiden 30 bolivians. Die juffrouw bleef op haar strepen staan en ik ook, en toen ben ik weggelopen. Toen ben ik naar busmaatschappij Vicuna gegaan en heb daar een busticket gekocht voor 30 bolivianos.

Daarna ben ik naar de boot Pasion gelopen voor de eilanden tour in het meer van Titicaca. We vertrekken nog voor 9.30 uur. Ik ga buiten op het dek zitten samen met 8 andere mensen. Binnen zitten er ook nog een aantal. Gelukkig heb ik mijn donsjack aangedaan want doordat de boot snelheid maakt en het waait is het fris aan boord. Helaas vliegt mijn waterfles in het water en het plastic van mijn telefoonkoortje breekt af. We varen eerst in een kleine 2 uur naar Isla de la Luna . Hier krijgen we 1,5 uur de tijd om de ruines van Ajlla Wasi (templo de las Virgenes / tempel van de maagden) te bekijken in de Koati commune of te wel Tempel van Ina Kuyu ( Inaq Uyu) welke dateert uit 1000 tot 1500 voor Chr.. Daarna varen we door naar het grotere eiland Isla del Sol. Hier liggen vlakbij de noordpunt de ruines van het Palacio del Inca, een doolhof van stenen muren . Er schijnen meer dan 80 ruines te liggen op dit eiland waarvan de meeste hiervan dateren uit de Inca periode rond de 15e eeuw na Christus. Maar qua natuur is het eiland ook prachtig nl. rotsachtig en heuvelachtig met veel eucalyptusbomen. Er zijn geen motorvoertuigen of verharde wegen. Er wonen 800 gezinnen die leven van de landbouw, visserij en toerisme. Na daar 1,5 uur rondgelopen te hebben varen we door naar Yampupata waar we iets kunnen eten , drinken of over het strand kunnen lopen . Ik kom daar in gesprek met 2 oudere Boliviaanse vrouwen en hun dochter die op de grond zitten en coca blaatjes aan het kauwen zijn. Tussen deze blaatjes liggen witte en rose zoete balletjes. Ze vertellen dat coca blaatjes heel goed zijn bij maagklachten en dat het de honger stilt. Ik mag het ook uitproberen. En ik mag zelfs foto's maken van dit tafereel. Daarna varen we terug naar Copacabana. We boffen erg met het weer want de hele dag heeft de zon geschenen. En omdat de boot langzamer ging varen konden onze jassen zelfs uit. Langzaam begonnen de mensen aan boord ook met elkaar te praten waardoor het erg gezellig werd. Er zaten op het bovendek: een Braziliaan, een Argentijns stel, 2 Bolivianen, een Engelsman en ik. Engels en spaans werd door elkaar gesproken. Om 18.00 uur komen we aan in Copacabana. Ik loop direct door naar mijn hostel. De zon schijnt nog steeds. Mijn was kan ik droog van de waslijn halen. Mijn gezicht gloeit en mijn ogen branden van de zon, want ik was mijn zonnebril vergeten mee te nemen op de boot. Maar het was een geslaagde dag.

's Avonds zet ik wat foto's op mijn website.

Zaterdag 10 februari : van Copacabana naar La Paz.

Ook nu ben ik de enige gast aan het ontbijt en is er geen ontbijt buffet. Doch ik krijg lekkere broodjes en yoghurt als ik erom vraag. Om 10.00 uur check ik uit.

Mijn koffer en paarse rugtas worden een paar uur opgeslagen. Daarna ga ik de stad in om wat etenswaren te kopen voor onderweg. Er is vandaag een grote buitenmarkt. Zelfs carnaval-attributen worden verkocht. Ook kom ik de nederlandse vrouw en haar Colombiaanse vriend tegen die gisteren zijn aangekomen in Copacabana. Terug in mijn hostel ga ik mijn bankzaken doen en wat foto's op mijn website van Peru zetten. Ook nu leverde dat de nodige problemen op. Op de TV zie ik een carnavals optocht in Oruro. Veel dansende mannen en vrouwen in schitterende kledij. Om 12.45 uur loop ik naar de busstandplaats van Vicuna. De zoon van de eigenaresse wil me wel met zijn auto naar de bushalte brengen , maar dat duurt me te lang en ik ga alvast lopen. De bus is voor 3/4 vol en vertrekt om 13.30 uur. Ondanks dat het een toeristen bus is, stopt hij toch heel vaak onderweg om locale mensen met grote zakken in en uit te laten stappen. De route loopt door een prachtig groen heuvelachtig landschap. Bij de Straat van Tiquina moeten alle passagers uit de bus en overstappen in een kleine boot die ons in 10 min. over de zeestraat zet. De bus gaat op een aparte vlonder de zeestraat over. En aan de andere kant kunnen we , na 20 min. wachten, weer in de bus stappen. Een aparte gewaarwording ! Het gaat onderweg regenen, maar als we rond 17.30 uur aankomen bij de busterminal in La Paz is het weer droog en schijnt de zon een beetje. Daar ga ik op zoek naar een taxi. De 1ste taxi chauffeur vraagt 30 bolivianos omdat, volgens hem, we om moet rijden omdat we moeilijk bij mijn hotel Express kunnen komen wegens de carnavals aktiviteiten in het centrum. Maar mijn hotel had doorgegeven dat het 20 Bolivianos zou kosten, en daarom ga ik op zoek naar een andere taxi . En de volgende chauffeur brengt me wel voor 20 bolivianos naar mijn hotel. Hij moest wel iets omrijden, door de mensen massa, maar ik was rond 18.00 in mijn hotel. Ik heb daar een kamer op de 2de verdieping met een gedeelde badkamer op de gang en een grote TV. Ik ga meteen op verkenning in de stad. Het is druk en overal zie je m.n. jongelui lopen die met waterzakjes of waterspuit andere mensen nat proberen te maken of met schuim bespuiten. Dit is een carnavals traditie in La Paz en waarschijnlijk ook in de rest van Bolivia. Het lijkt wel op Happy Holey in Nepal.

In La Paz moet je veel en vaak flink omhoog of omlaag lopen omdat de stad op 3640 m. hoogte ligt. Bij het omhoog lopen ben ik wel wat kortademig, maar ik heb geen last van hoogte ziekte. ' s Avonds blijf ik op mijn kamer, dat is veiliger m.n. tijdens carnaval waarbij veel alcohol wordt gedronken

Zondag,11 februari: la Paz, carnaval:

Vanochtend staat éën van de twee badkamers blank door een lekkage op de derde verdieping. Gelukkig is de andere douche vrij en kan ik me daar wassen. Na het ontbijt spreek ik lange tijd telefonisch met Manish. Hij, zijn vrouw en de baby gaan toch naar de bruiloft van zijn zus in Kathmandu, waardoor ik ze daar in Nepal nog 2-3 dagen zal treffen.

Daarna begint mijn speurtocht naar pinautomaten die me geld geven. Er zijn er genoeg in La Paz, maar velen zijn leeg. Bij de 5de poging heb ik uiteindelijk succes en kan ik nog een behoorlijk bedrag pinnen.

Daarna loop ik richting het centrum. Ik ben blij dat er hier zoveel banos publicos (openbare toiletten) zijn, waar je voor 1 boliviano kunt gaan plassen . Daar kan Nederland nog wat van leren.Vanochtend was het koud en bewolkt , maar 's middags gaat de zon schijnen en wordt het warm en kan mijn donsen jack uit. Op weg naar de VVV , is het al erg druk met carnaval vierende mensen, waarvan een aantal al aardig dronken zijn. Ik kom langs het station van de teleferique Obelisco / Utjawi waar ik de kabelbaan naar 6de Marzo in el Alto kan nemen.El Alto is een voorstad van La Paz en is gesitueerd langs de rand van de kloof waarin la Paz gebouwd is, en ligt op 4150 m. boven zeeniveau. Zo'n ritje van 20 min.kost maar: 3 bolivianos. Ik zat alleen in de gondel en had een prachtig uitzicht op de onderliggende huizen en bergen van La Paz. Boven aangekomen is niets te merken van de met water en zeepsop gooiende carnavals vierende jongeren . Ik loop richting de kerk , waar op een plein een aantal muzikanten zich aan het opstellen zijn . Eventjes later kwamen daar mannen en vrouwen bij in prachtige kostuums en sommigen ook met een masker op. Zij gaan op de gespeelde muziek dansen . Hier in El Alto blijkt de Aymara cultuur te overheersen en hebben de vrouwen karakteristieke wijde rokken, lange vlechten en bolhoedjes op. Het was mooi om te zien, hoe zij zich uitleefden. Ze dronken ook allemaal bier. Ik heb er van genoten. Rond 14.30 uur neem ik de gondel weer naar beneden. Deze was heel druk met mensen die in het oude centrum van La Paz carnaval gaan vieren. Dat heb ik geweten ! De straten waren overvol met m.n. jongelui die met zakjes water naar elkaar gooiden en elkaar bespoten met schuim. Sommigen hadden zich zelf beschermd met een dunne plastic regenjas, maar de meerderheid zag wit van het schuim . Ook de straten waren nat van het schuim. Zoals ik al schreef heeft het wel iets weg van " happy holy" wat ze in Nepal vieren bij de overgang van de winter naar de zomer. Gelukkig werd ik een beetje ontzien, maar helemaal schoon bleef ik niet. Ik was blij toen ik uit het gedruis van het centrum was, want daarbuiten ging het normale leven gewoon door. Maar door die carnaval is het normale transport ook aardig ontregeld. Mijn plan, om morgen naar Valle de la Luna te gaan, kan niet doorgaan omdat dan de carnavals optocht in het centrum plaats vindt, waardoor er geen bussen en collectivo's door kunnen.

Dus ik wijzig mijn plan en ga morgen de carnavalsoptocht bekijken en dinsdag kan ik dan , als alles meezit, naar Valle de la Luna.

Eind van de middag kom ik terecht in een buitenwijk waar een hele grote buiten markt is met vnl. groenten en fruit. Hier wordt ook kleinschalig carnaval gevierd door een paar oudere lokale bewoners die met elkaar dansen en bier drinken. Heel gezellig!

's Avonds op mijn kamer heb ik Youtube musica aanstaan waar veel Boliviaanse carnavals muziek wordt gespeeld. Heel toepasselijk !

Maandag 12 februari: La Paz, carnaval

Als ik 's ochtends mijn oefeningen doe , merk ik goed dat ik door de hoogte kortademig ben. Na het ontbijt loop ik, in 30 min., naar de busterminal om te informeren welke bussen en hoe laat ze gaan van La Paz naar Cochabamba op woensdag 14 februari. Ik had van mijn hotel doorgekregen dat bus Trans Copacabana MEM1 de beste bus is, maar op de terminal blijkt dat deze bus alleen 's avonds / 's nachts rijdt en ik wil liever overdag reizen. Maar er zijn nog andere bussen die naar Cochabamba rijden nl. Bolivar, Trans Copacabana SA ,Bolivia, el Dorado en Cosmos. Zij rijden bijna elk uur en de prijs varieert van 50 tot 106 bolivianos afhankelijk van de drukte . Op de dag van vertrek kan ik pas een busticket kopen.

Daarna loop ik terug naar het centrum want om 11.00 uur zou de carnavals optocht beginnen. Overal waar de optocht langs komt hebben ze 2 tot 3 rijen stoelen geplaatst. De voorste rij is het duurste en kost een stoel 20-30 bolivianos, 2de rij 25-15 bolivianos en 3de rij 20-10 bolivianos. De meeste stoelen zijn nog leeg als ik aankom bij Plazo Francisco. Ik loop de optocht tegemoet. Als het zover is ga ik op een stoel zitten, maar dat bevalt me eigenlijk niet goed want er lopen continu toeschouwers langs, net op het moment dat ik een foto of video wil maken. Dus ben ik toen ook maar gaan staan en lopen langs de optocht. Hij is een enorm lang en kleurrijk spektakel met enorm enthousiaste dansgroepen in prachtige costuums. Er rijden ook musici mee , meestal op een open vrachtwagen, maar ook lopend. Helaas gaan soms jonge toeschouwers elkaar te lijf met zakjes water en spuitbussen met schuim. Ook wordt er veel geknald met vuurwerk. Je schrik je telkens rot. Op een gegeven moment gaat het, jammer genoeg, een beetje regenen. Sommige groepen trekken dan een doorzichtige plastic regenjas over hun mooie kostuums. Naar mate de tijd vordert wordt er ook meer gebruik gemaakt van de stoelen die langs de kant staan. Venters zijn ook aktief met de verkoop van ijsjes, kip, popcorn, chips, limonade en bier, broodjes en lopen over de weg. Ik blijf kijken van 11.30 tot 16.00 uur en dan heb ik het gezien, maar de optocht is dan nog steeds niet afgelopen. Toen was het ook een hele klus om uit die mensen massa te komen, maar het is gelukt !

Terug op mijn kamer ga ik op internet opzoeken welke busmaatschappijen in Bolivia het beste en het slechtste zijn. Dan blijkt Bolivar, Trans Copacabana SA en Trans Copacabana MEM1 de beste te zijn, en de andere 3 komen niet zo goed uit de bus. Ook lees ik informatie over Valle de lunes waar ik morgen naar toe wil.

Daarna ga ik in een restaurant wat eten.Onderweg kom ik bandjes tegen met dansende en verklede karnaval vierders. Leuk om te zien hoe die dikke vrouwen in hun wijde rokken aan het dansen zijn. Er wordt m.n. bier gedronken uit grote liter flessen wat ze verdelen onder elkaar in kleine plastic bekertjes. ' 's Avonds stuur ik een whattsapp bericht naar mensen in Cochebamba die ik nog ken van 16-17 jaar geleden toen ik daar werkte, en die ik in de komende dagen wil bezoeken.

Dinsdag 13 februari: La Paz, Valle de la Luna

Henk is vandaag al weer 17 jaar dood. Waar blijft de tijd. Het was 18 jaar geleden dat we samen nog naar Bolivia en Peru op vakantie zijn geweest. Dat was onze laatste reis samen . Nu ben ik al weer, alleen, voor de 3de keer terug in Bolivia.

Rond 9.30 uur loop ik naar Plaza San Francisco waar ik de collectivo wil pakken die naar Mallasa gaat waar de Valle de la Luna zich bevindt. Het is nog niet zeker of hij rijdt want alles is ontregeld door de carnaval. Maar na 15 min. komt hij dan toch. Het is 12 km rijden waar hij ca. 30-45 min. over doet , voor een prijs van 2,50 bolivianos. Er komt een oudere man naast me zitten, genaamd Jose. Hij vertelt dat hij ingenieur is en onderzoek heeft gedaan naar aardappels, en daarvoor ook 2,5 jaar in de V.S. heeft gewoond waardoor hij ook engels spreekt. Hij vertelt ook dat vandaag op carnavals dinsdag hulde wordt gebracht aan Pachamama = moeder aarde. Dit doen ze door overal op de grond bloem-blaatjes te strooien, ballonnen op te hangen, wijn en bier over de grond te gieten, als dank voor wat moeder aarde ons allemaal schenkt. Eigenlijk een heel mooi gebaar!

Ook nu is het tot 10.30 -11.00 uur koud en moet ik mijn donsen jack aan doen, maar daarna komt de zon door en wordt het al gauw warm. De entree van het park valle de la luna is maar 15 bolivianos= €2. Het blijkt dat Armstrong deze naam aan het park heeft gegeven toen hij in Bolivia was. Het park bestaat uit bergen van klei, die door erosie en de aanwezige mineralen veranderd zijn in een kleurige woestijn van stalagmieten. Hier kun je doorheen wandelen . Er zijn 2 routes die je kunt volgen : één van 15 min. en één van 45 min.. Het is erg mooi . Ik heb beide routes 2x gelopen : de 1ste keer heb ik veel foto's en video's gemaakt en de 2de keer heb ik alleen maar gekeken en genoten van deze prachtige grijze pieken. Het gaat heel licht regenen. Rond 14.30 uur wil ik de collectivo terug nemen naar plaza San Francisco , maar hij verschijnt niet. De verkoopster van een snoepkraam geeft me het advies om wat verder op te gaan staan , want daar komt de bus langs, die ik ook kan nemen. Op die plek staat toevallig ook een stel die ik ook in de bus van Copacabana naar La Paz zaten. Gelukkig kwam de bus na 10 min. wel. Ik moest hiervoor 3 bolivianos betalen, ook geen geld, maar meestal is de bus hier goedkoper dan de collectivo. In La Place zijn de straten kletsnat en op sommige plaatsen staan de plassen op de weg van de regen, maar als ik daar aankom is het droog. Op het plein is een clown de kinderen , die op de trappen zitten, aan het vermaken. De tieners zijn nog steeds bezig met elkaar nat te maken en met schuim elkaar te lijf te gaan. Een jong stel heeft een klein flesje wijn gekocht en giet die uit over de trappen als teken om Pachamama / moeder aarde te bedanken voor wat ze betekent voor de mensen.

Ter ere van deze dag stoppen de marktverkopers hun werk om 16.00 uur.

's Avonds bereid ik me weer voor op de dag van morgen, waneer ik weer ga verkassen naar Cochabamba. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg om La Paz te verlaten want door die carnaval, de hoogte en het weer, werd ik beperkt om alle bezienswaardigheden te zien die op mijn lijstje stonden.

Woensdag 14 februari ; van La Paz naar Cochabamba

Na het ontbijt bel ik een Uber taxi, maar ik moet te lang wachten voordat een Uber chauffeur zich meldt, daarom annuleer ik de rit. Op advies van een buurman loop ik naar boven, naar het eind van de straat, waar meerdere taxi's langs komen. Daar heb ik al snel een gewone taxi te pakken voor 20 bolivianos en ben ik om 9.00 uur op de busterminal. Ik koop een busticket bij Flote Bolivianos voor slechts 50 bolivianos, omdat het rustig is met het aantal busreizigers ( als het druk is betaal je er 100 bolivianos voor). Het is een luxe bus waarvan de stoelen ook in half ligstand gezet kunnen worden en je kunt je apparatuur opladen en TV kijken. Dat mag ook wel , want het is een busreis van 7-8 uur over een afstand van ca. 470 km. Ook nu is de natuur, waar we langs reizen , schitterend. Vele kleurrijke heuvels en bergen passeren we. Het weer is wisselend : bewolkt, af en toe een beetje zon en soms regent het. Om 13.30 uur stopt de bus voor een plaspauze en om wat te eten. Veel mensen liggen ook te slapen.Ik vermaak mij met het schrijven van mijn belevenissen in Bolivia als voorbereiding van mijn volgende weblog over Bolivia. Uiteindelijk komen we pas om 18.00 uur aan op de busterminal van Cochabamba. Dus de reis heeft uiteindelijk 8 uur geduurd. Het is hier duidelijk veel warmer dan in La Paz want ik zie hier allemaal mensen lopen in een T shirt en op de weerkaart staat een temperatuur voor de komende dagen van 23-25 graden, met wel elke dag regen. Bij de busterminal ga ik meteen infomeren naar de bustijden naar Potosi voor a.s. zaterdag, want de tijden die ik op internet zie, kloppen vaak niet. Helaas kan ik pas zaterdag, de dag van vertrek, een buskaartje kopen . Daarna loop ik naar de straatkant waar de taxi's aan en afrijden. Het is daar best druk, maar het lukt mij om er een te laten stoppen. Voor 20 bolivianos brengt hij me naar mijn hostel genaamd Residencial Moroni Alojamiento. Om 18.30 uur sta ik daar voor de deur. Louis, de eigenaar, legt me heel gedetailleerd alles uit. Ik heb hier een 3 persoonskamer op de 1ste verdieping, waarop een etage bed staat en een 2 persoonsbed en een flatscreen TV, met een gedeelde badkamer naast mijn kamer. Tevens kan ik gebruik maken van gefilterd water en kan ik zelf koffie en thee maken wanneer ik wil. Ook hier is het ontbijt inclusief. Ik ben van de bustocht zo gaar geworden , dat ik geen puf meer heb om de straat op te gaan. Gelukkig heb ik nog wat brood en fruit om mijn honger te stillen.

Donderdag 15 februari: Cochabamba.

Vannacht werd ik een paar keer wakker van het geluid van carnaval vierende mensen. Hier duurt carnaval t/m zondag . (en begint donderdag's voor onze carnaval) 's Ochtends kan ik mijn bermuda en T shirt weer aandoen, want het wordt vandaag 25 graden. Het ontbijt in het hostel is goed en gevarieerd met een gebakken ei en fruit. Eigenaar Louis is erg aardig.

Daarna neem ik contact op met de ouders van een medewerkster Silvia, van mijn vroegere Spaanse school, bij wie ik destijds ook thuis ben geweest. Zij zouden het leuk vinden als ik langs zou komen , al zitten Silvia en haar broer in het buitenland. Ik spreek met hun af dat ik zaterdag eind van de middag langs kan komen. Vader is taxi chauffeur en hij komt me ophalen bij mijn hostel en brengt me zaterdagavond om 20.00 uur naar de busterminal waar ik op de nachtbus stap naar Potosi. Daar ben ik wel blij mee. Vervolgens bel ik mijn schoonzus op, die onlangs haar man is verloren. Ze is nog erg verdrietig, maar dat is logisch.

Rond 11.00 uur ga ik lopend naar het centrum, dit is een half uur lopen. De zon schijnt uitbundig. De Plaza 14de Septiembre is het hoofdplein, waar ik 18 jaar geleden ook veel heb gezeten nadat ik van het brandwonden centrum kwam en daarna Spaanse les ging volgen.Op dit plein staat ook een fontein = Fuente de las Tres Gracias en de Catedral Metropolitana de San Sebastian. Daarna loop ik alle straten in die beginnen op dit plein in de hoop dat ik de plek van de Spaanse school zou herkennen , maar helaas. Ook weet ik niet meer waar het brandwonden centrum ligt. Dat is jammer !

Ook loop ik naar de Colina de San Sebastian. Op deze heuvel staat het monument voor de heldinnen van de Kroon , als eerbetoon aan de 200 jaar slag om de heldinnen die plaatsvond op 17 mei 1812 ( onafhankelijksoorlog van Cochabamba)

Daarna loop ik naar diverse mercado's o.a.mercado 1 de Marzo, Mercado 27 de Mayo en mercado Calatayud. Dit zijn grote overdekte markthallen waar je kunt eten, groenten, fruit, vlees, kleding , schoonmaak en schoonheids artikelen kunt kopen. Bij een kraam koop ik verse kaas. De standhoudster vraag waar ik vandaan kom, en als ik zeg dat ik uit Nederland kom laat ze me verschillende kazen proeven van Nederlandse origine. Heel bijzonder !

Op een gegeven moment begint het heel licht te regenen, maar het zet gelukkig niet door. Door dat geslenter begin ik aardig moe te worden en loop ik terug naar de Plaza 14de Septiembre , waar ik weer op een bankje ga zitten. Ook nu komen arme kinderen langs die snoepgoed verkopen. maar vaak ook indigenas die van alles en nog wat willen verkopen. Er zit naast mij een oude man in een rolstoel. Op het dekentje op zijn knieen heeft hij wat koek -en broodkruimels uitgespreid. Er komen heel veel duiven op af, soms wel 7 die soms met elkaar gaan vechten op zijn schoot. Om 17.45 uur is de zon weg en is het helemaal bewolkt, maar de temperatuur blijft aangenaam i.t.t. La Paz waar het echt koud werd. Langzaam loop ik terug naar mijn hostel. Het gaat pas om 19.30 uur schemeren .

's Avonds neem ik contact op met Maria, dit is een Nederlandse vrouw die al heel lang in Cochabamba woont, en op politiek gebied heel aktief is met "Somos Sur". Haar heb ik destijds ook een paar keer ontmoet. We spreken af dat ik zaterdagochtend om 9.30 uur bij haar kom koffie drinken.

Vrijdag 16 februari : Cochabamba

Na het ontbijt was ik een paar kledingstukken uit die ik kan laten drogen op de binnenplaats. Het is vanochtend weer bewolkt, maar al gauw komt de zon erdoor en wordt het warm. Morgen moet ik om 12.00 uur uitchecken , maar dan mag ik mijn bagage in het hostel opstallen. Rond 11.00 uur loop ik naar het huis-adres wat Maria mij heeft opgegeven, ik doe er 35 min. over. Van haar loop ik door naar de busterminal waar ik ook 35 min. over doe en daarna naar het Plaza 14de septiembre, en doe daar 20 min. over. Nu heb ik een idee of dit haalbaar is morgen en hoef ik niet meer te zoeken. En zo leer ik Cochabamba goed kennen. Daar ga ik op een bank zitten, eerst in de zon, maar dat is te warm . Het is dan eventjes zoeken naar een bank in de schaduw want die zijn allemaal bezet. Daar ga ik dan mijn verhalen van Bolivia op evernote zetten , zodat ik vanavond het 1ste deel van Bolivia via mijn weblog kan versturen. Dit is wel een beetje vroeg , maar de komende tijd heb ik daar geen tijd meer voor of heb ik geen internet om dat te doen.

Dit zijn dan weer mijn belevenissen tot nu toe in Bolivia. Het is minder spannend dan ik verwacht had. Ik blijf nog tot 1 maart in Bolivia ,maar daar lees je meer over in deel 2 van Bolivia. Daarna ga ik nog naar Brazilië en naar Nepal en daarna terug naar Nederland.

Groetjes van Francine.