Colombia ,deel 2 , van 14-19 dec.2023

Dit is deel 2 van Colombia: van 14 tot 19 december 2024

Donderdag 14 december: Medellín:

De hele nacht heeft de ventilator gedraaid anders zou ik het niet volgehouden hebben van de warmte op mijn kamer Vandaag kan ik weer mijn oefeningen doen omdat ik een kamer alleen heb. Daarna ga ik me douchen. Het water is aangenaam warm. Daarna ga ik beneden ontbijten. Ik ben alleen, de andere gasten zijn verdwenen. Vanochtend kreeg ik van een vriendin van mij te horen dat haar man plotseling was overleden aan een longontsteking en hartfalen. Ik was er best ontdaan van . Als troost laat ik bij haar een bloemetje bezorgen.

Dan ga ik op advies van Alba naar PUEBLITO BAISA. Hier bevind zich een nagebouwd klein oud Colombiaans dorpje op de top van Cerro Nutibara. Het ligt in een mooi park en heeft een prachtig uitzicht op de stad Medellín. Daarna loop ik door naar de PLAZA de BOTERO in het centrum van Medellín. Hier staan 23 opvallende kunstwerken van de bekende Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero. Daar bevindt zich ook het prachtige gebouw van de Rafael Uribe palace of Culture ontworpen door een Belgisch architect. Het is vandaag 25 graden in Medellín, bewolkt en het voelt benauwd aan, maar het heeft gelukkig niet geregend. Daarna loop ik door naar de BOTANISCHE TUIN. Om daar te komen loop je door een straat met alleen maar garages waar ze motoren buiten repareren . Dit kom je in Nederland niet tegen. Het bezoeken van de Botanische tuin is gratis al moet je wel je paspoort laten zien. Het is mooi aangelegd en daar zie ik grote leguanen . Het park is ook uitermate geschikt om foto's te maken van meisjes die 15 jaar zijn geworden en mooie bruidsjurken dragen. Dit wordt het Colombiaanse Quinceanera of Fiesta de quince anos genoemd. Hierbij wordt de overgang van kind naar jong volwassenen gevierd. Dus van meisje naar vrouw. De hele familie is daarbij aanwezig. Daarna loop ik terug. Het is erg druk in de stad waarschijnlijk is iedereen al kerstboodschappen aan het doen. Er is ook een grote groente en fruitmarkt. Het fruit is ook hier heel goedkoop: 1 mango of 2 bananen voor 1000 peso = €0,23. Gelukkig ben ik dol op fruit. Al met al heb ik vandaag weer 22 km gelopen en heel wat nieuwe indrukken opgedaan in Medellin. Volgens de berichten is het niet meer zo gevaarlijk als vroeger. Maar ik neem geen risico. Ik draag mijn kleine bag pack op mijn borst en de mobiele telefoon erin en ' s avonds ga ik niet meer de straat op.

Vrijdag 15 december: Medellín.

Als ik opsta weet ik nog niet wat ik ga doen. Ik wil eigenlijk met de kabelbaan omhoog richting PARQUE ARVI, maar dan moet ik eerst de metro nemen. Dit lijkt mij erg ingewikkeld. Maar Alba helpt mij. Ik krijg van haar een OV kaart die ik in de buurt kan opladen met 20.000 peso's. Dan kan ik de bus nemen naar het metrostation Exposiciones, maar ik ga er liever naar toe lopen in ruim 20 min. De metro brengt mij in 20 min. naar de kabelbaan van Acevedo. Vervolgens brengt deze kabelbaan, lijn K met hetzelfde metro kaartje, me naar het eindstation Santo Domingo (dit is een niet veilige sloppenwijk ). Daar moet ik overstappen op een andere kabelbaan lijn L naar PARQUE ARVI. Dit Nationale park is een mooi park waar je mooie wandelingen kunt maken met een weids uitzicht over Medellín. In de beschrijving op google stond dat de entree gratis is, maar dat is niet zo want buitenlanders betalen 50.000 peso's en de Colombianen 20.000 peso's. Hier staan ook de nodige souvenir kraampjes. Jammer genoeg is het erg bewolkt en daarboven is het maar 15 graden. Vervolgens neem ik dezelfde kabelbanen en metro's weer terug. Het is erg druk in de metro , maar het is een perfect en snel vervoer in Medellín. Iedereen was ook elk behulpzaam als ik er niet uitkom . Heel stom realiseerde ik me niet dat we al bij het metrostation Exposiciones waren , en de metro reed door, dus ik moest bij de volgende halte terug met de metro. Ha ha !. Een troost : als je niet van het perron afgaat kun je de hele stad doorreizen met 1 kaartje. Inmiddels is het 15.30 uur en loop ik terug naar mijn hostel. Het benauwde weer maakt dat je je moe voelt. Dus ik ga op het balkon wat lezen en schrijven.

Inmiddels heb ik, samen met Alba een excursie geregeld voor morgen . Deze gaat naar GUATAPE en LA PIEDRA EL PENOL. Ik wilde dit eerst op eigen gelegenheid doen , maar het blijkt toch te ingewikkeld te zijn om dat op één dag te doen . En eigenlijk ben ik wel blij om een dagje niets zelf te organiseren en te regelen, want het kost best veel energie om alles zelf uit te pluizen.

's Avonds verdiep ik me in het kopen van een nachtbus ticket van Cali naar Ipialis. Ik probeer het online te doen, maar dat lukt niet want bij de ene site moet je je paspoort nr. invullen , maar je kunt alleen cijfers invullen en op de andere site moet je je ticket uitprinten maar Alba heeft geen printer en bij nog een andere site kan ik niet betalen met mijn creditcard

Nu blijft alleen nog de mogelijkheid over dat ik zondagmorgen, als ik naar Cali reist, hopelijk aan het loket bij de busterminal del Sur in Medellín een ticket koop.

Morgenochtend komt om 7.30 uur een busje me ophalen voor de excursie naar Guatapé en la Piedra el Penol.

Ik ben benieuwd.

Zaterdag 16 december Medellín ; excursie naar Guatapé en la piedra el Penol

Om 7.45 uur pikt een minibus me op bij mijn hostel. Het hele busje is al vol en ik mag naast de chauffeur zitten. Maar na een paar km. moeten we overstappen op een grote bus. Hierin zit ook een vrouwelijke gids. Na 1,5 uur rijden gaan we bij een restaurant ontbijten: omelet met arepa's, witte kaas en gebakken banaan. Doch het nare van dit soort excursies is altijd dat je verplicht bent souvenir winkeltjes te bezoeken. We vervolgen de reis en dan stapt een man de bus in die kleurrijke tasjes verkoopt die uit ritsen bestaan; erg leuk en ik heb er een gekocht. Daarna gaan we een tempel bezoeken waarin nu een museum zit van arte sacro monsenor oscar angel Bernal. Het zit in een heel apart piramideachtig gebouw. Binnen staan christus figuren en apostelen. De ernaast gelegen grote kerk is al in kerstsfeer. Vervolgens rijden we door naar La piedra el Penol. Dit is een grote granieten rots van 10 miljoen ton , 200 m. hoog en 65 miljoen jaar oud. Via trappen, die zigzaggend de rots opgaan, kun je omhoog klimmen. Hier heb je een geweldig uitzicht op de vallei, de omliggende meren en over het waterrijke natuurgebied rondom Guatapé .

Daarna rijden we door naar Guatapé. Eerst lopen we met de gids door dit kleurrijke plaatsje en gaan dan in restaurant Peregrino lunchen. In de bus hebben we al kunnen opgeven wat we wilden eten: diverse soorten vlees, rijst, bruine bonen etc. De bediening was snel en goed. Daarna kunnen we op eigen gelegenheid Guatapé bezoeken.

Het ligt tussen de bergen en wordt omringd door meren. De huizen zijn beschilderd met de meest kleurrijke afbeeldingen en de deuropeningen en ramen zijn kleurrijk beschilderd. Vervolgens rijden we naar het plaatsje Penol wat een rijke geschiedenis heeft., Het heeft ook kleurrijke beschilderde huizen. Het oude Penol ligt nog onder het wateroppervlakte, alleen het grote kruis is nog zichtbaar. Hier gaan we ook met de plezierboot el Viajero varen en op de muziek wordt volop gedanst en meegezongen. Het is helaas de hele dag bewolkt en er schijnt geen zon, maar de temperatuur is aangenaam. En dan stappen we rond 17.15 uur de bus weer in op weg naar Medellín. En dan begint het flink te regenen. Uiteindelijk stap ik pas om 20.00 uur mijn hostel weer binnen. Het heeft zo lang geduurd omdat er veel verkeer op de weg zat en omdat die grote bus iedereen bij zijn of haar hotel afzette. Zeer inefficiënt om zo'n grote bus door die kleine straatjes te laten rijden. Ik ben dan best gaar. Ik bof want Alba heeft nog wat pasta over waardoor ik zelf niets meer hoefde klaar te maken. Maar al met al was het een geslaagde dag waarop we veel hebben gezien en goed hebben gegeten voor slechts 100.000 peso's = €23. Ik ga daarna mijn koffer weer in orde maken want morgen vertrek ik naar Cali.

Zondag 17 december: van Medellín naar Cali:

Ik sta in alle vroegte op nl. om 5.00 uur. Douche me, pakt de laatste spullen in en ga ontbijten. Ik maak ook een lunchpakket voor onderweg en neem fruit mee. Alba belt om 6.00 uur voor mij een soort Uber taxi. Als ik het zelf doe kost het mij meer dan dat zij het doet. Hij is er al snel waardoor ik al om 6.20 uur op terminal del Sur ben. Gelukkig zit hier ook een loket van Bolivaiano busmaatschappij waar ik en bus ticket kan kopen voor de nachtbus van Cali naar Ipialis voor maandag avond 18 december om 22.01 uur. Hier ben ik wel blij mee, want ik ben misschien te laat als ik in Cali een ticket koop.

Om 7.00 uur stap ik in de bus van Flota Magdalena. Ik heb een fijne plek voorin bij het raam. De eerste 100 km gaan voortvarend, maar daarna begint de ellende. We staan continu in de file door wegwerkzaamheden. Er staan veel grote vrachtauto's en bussen naast en achter elkaar. Als we om 14.30 uur stoppen om wat te eten moeten we nog 350 km . Ook bij het restaurant is het erg druk : ik stond 20 min. in de rij voor het toilet en dezelfde tijd voor een ijsje. Een waardeloze bediening !

Toen ik het buskaartje kocht zeiden ze dat de busrit 8-10 uur zou duren, maar ik denk (en dat is het ook geworden) dat het 13 uur wordt. En dat we pas tegen 20.00 uur in Cali aankomen. Uiteindelijk komen aan om 20.30 uur. (Gelukkig heb ik me niet verveelt want ik heb mijn 1ste verslag voor de website praktisch af kunnen maken en nog wat spaans geleerd.)

Ik had inmiddels een berichtje gestuurd naar hostal Alcanza in Cali dat de bus vertraging heeft en dat ik verwacht dat we pas rond 20.00 uur aan zouden komen. Ze reageerden met " als we je moeten begeleiden laat het me dan weten". Ik antwoord dat ik dat zeer op prijs zou stellen want het is donker als ik daar aankom en ik ken de weg niet ( ik kon hostal Avanza ook niet op MapsMe vinden) . En ze geven het telefoon nr. van Christian Dosman.

Net voordat ik de bus uitstap maak ik nog gebruik van de wifi in de bus en stuur het bericht " ik kom nu aan met de bus". En als ik mijn bagage uit de bus heb gepakt bel ik het gekregen telefoon nummer van Christian op. Maar ik krijg de melding " dit nummer. bestaat niet ". Dan stuur ik nog een SMS bericht met de plek waar ik sta . Ik twijfel of het wel aankomt. Tevens vraag ik aan de voorbij komende politie agenten ( erg jonge knullen) of zij weten waar hostal Avanza is. Zij zoeken het op en lopen met mij naar en door de tunnel. Ze helpen me nauwelijks met het verslepen van de koffer. Uit de tunnel adviseren ze mij een taxi te nemen en ze bellen taxibedrijf Cabify ( het zou 4.500 peso's kosten). Maar dan hoor en voel ik mijn telefoon over gaan. Het is duidelijk Christiaan , maar ik kan hem niet verstaan door het lawaai van de muziek. Dan SMS hij nog " aan welke kleding kan ik je herkennen " . Ik schrijf dat ik aan het eind van de tunnel sta en een roze jack aan heb. En dan staat Christiaan ineens voor mijn neus. Ik en Christian moesten toen aan de inmiddels 4 politiemannen uitleggen hoe het nu zat. De taxi was inmiddels ook al gearriveerd. We hebben de taxi laten staan en de politie agenten bedankt voor hun hulp en zijn naar hostel Avanza gelopen. Ik was blij dat Christian bij me was, want er liepen daar een paar ongure types. Ik had voor 1 nacht een dorm geboekt voor 6 personen, maar ik krijg een slaapkamer met 1 etagebed en er komt niemand bij. Er staat een ventilator op en een grote tv hangt aan de muur. Op de gang bevindt zich de douche en het toilet. En op de 1ste verdieping staat een primitieve keuken op een grote zolder waar ook de wasmachine draait. Het is allemaal erg rommelig en basic, maar ik ben blij dat ik toch nog bij het hostel ben aangekomen. Ik maak een kop koffie en pak een stoel van de gang en ga mijn belevenissen opschrijven. Dit , van me afschrijven, maak me rustig. Ik merk dat ik nu veel beter met zulke situaties kan omgaan dan vroeger. Rond 22.15 uur ga ik naar bed. Morgen zien we wel weer verder. Het is maar 1 nacht en 1 dag dat ik hier verblijf want morgenavond heb ik om 22.01 uur de nachtbus naar Ipialis en daarna door naar Otavalo

Maandag 18 december: Cali:

Ik heb goed geslapen. Het was ook rustig in dit hostel. Wel warm ondanks de ventilator.

Ik kan weer mijn oefeningen doen omdat ik alleen slaap. Daarna ga ik me koud douchen want hier hebben ze geen warm water. Ik doe mijn korte broek en topje weer aan want ze voorspellen 28 graden (helaas ook regen en onweer na 14.00 uur, maar dat komt niet uit)

Ik krijg van het hostel twee uitchecktijden door nl. om 11.00 uur ( van de baas) en 13.00 uur (van Christian )

Maar om 11.15 uur ben ik klaar en stop alles in mijn koffer en rugzak , die ik op mijn kamer mag laten staan totdat ik vanavond wegga.

Ik loop eerst naar de busterminal en vraag aan het loket van bus organisatie Bolivarianos of ik het bus ticket van 22.01 uur kan ruilen voor 20.00 uur. Dat is mogelijk, maar er is alleen plaats op de achterbank, maar daar heb ik geen zin in. Dus het blijft 22.01 uur dat ik de bus pak. Daarna ga ik de stad Cali bekijken .

Al lopend bezoek ik een aantal bezienswaardigheden zoals: De Iglesia la Ermita, die vooral in het oog springt vanwege de lichtblauwe gevel. En de Iglesia de la Merced, een complex waar ook het Museo de Arte Colonial toe behoort. Ook kom ik door de wijk San Antonio, dat het koloniale centrum van de stad omvat met "Street Art", straatmuzikanten en een mooi kerkje bovenop een heuvel. Langs de rivier Cali loopt een lange autovrije promenade . Deze is helemaal versierd voor de kerst. Erg gezellig ! Het is wel warm om te wandelen 27 graden, maar dit is wel de beste manier om een indruk van de stad te krijgen. Ik heb weer 17km gelopen Maar 1 dag in Cali is genoeg. Gelukkig is het droog gebleven vandaag. Om 17.15 uur was ik terug bij mijn hostel en Christian doet open. Hij wil me vanavond wel weer begeleiden naar de terminal, zodat ik wat later daar naar toe kan gaan. Ik rond mijn verslag af en zet het op de website.

Rond 20.30 uur loop ik samen met Christiaan naar de busterminal (met mijn trolleytas op de stang van zijn fiets). Ik ga daar nog wat eten en stap vervolgens om 22.00 uur op de bus naar Ipialis en daarna met de bus naar Ecuador. Het zal een lange zit worden.

Dit waren dan mijn belevenissen van 20 dagen Colombia.

Het was heel afwisselend en toch heel anders dan 8 jaar geleden. Het is wel echt Westers land Dit zal in de volgende landen die ik bezoek wel anders zijn. Het volgende verslag zal uit Ecuador komen

Ik wens jullie alvast fijne feestagen en een gelukkig en gezond 2024.

De foto's komen later.

Groetjes van Francine