Ecuador, deel 2A van 4 t/m 15 jan. 2024

Hallo allemaal,

Dit is het tweede deel van Ecuador en gaat over de periode van 4 t/m 15 januari waarin ik meer naar het zuiden ben afgereisd. Hier heb ik de volgende plaatsen, plus omgeving bezocht: Latacunga, Banos, Cuenca en Montanita, Deze plaatsen waren nieuw voor mij, maar zeker de moeite waard. Van de noodtoestand die de president van Ecuador voor 2 maanden heeft afgekondigd, heb ik, net zoals jullie, alleen Tv-beelden gezien. Wel is er meer politie op de been. Dus maak je maar niet ongerust over mij. Zoals jullie, hieronder kunnen lezen, heb ik weer veel gezien en genoten.

Donderdag 4 januari : van Zumbahua naar Latacunga

Jammer genoeg had ik in Zumbahua een hotel kamer aan de straatkant waar , ook ' s nachts, veel lawaai makende auto's en vrachtauto' s voorbij kwamen, die mij soms wakker maakte. Rond 8.00 uur ga ik naar beneden om in het restaurant te ontbijten. Het is nu maar een karig ontbijt: ik miste een heerlijk schaaltje vers fruit. De bushalte ligt slechts 100 m. van mijn hostel , waar ik om 9.00 uur de bus neem, terug naar Latacunga. Ook nu is het in de vroege ochtend zonnig, maar al gauw komen de wolken. Het landschap, waar we door heen rijden, is prachtig. Overal stappen locals in en uit Rond 11.00 uur zijn we al in Latacunga. Na geld gepind te hebben, loop ik door naar mijn bekende hostal cafe Tiana (zonder trolley tas gaat dit vrij makkelijk). Helaas krijg ik geen dorm voor mij alleen, maar een kamer voor 4 personen met 2 etagebedden Mijn verzoek voor een beneden bed is wel ingewilligd. Ik moet zelf mijn opgeslagen koffer uit de kelder halen en dat viel niet mee. Op dat moment is niemand in de dorm aanwezig en ga ik mijn bagage weer verdelen in koffer, rugzak en kleine rugzak. Het is elke keer weer een hele her organisatie. Daarna maak ik koffie in de keuken en eet mijn broodje op. Daarna ga ik de stad Latacunga verkennen . Er lopen hier vrij veel mensen rond met een mond en neus masker op. Ze zijn waarschijnlijk bang om weer corona te krijgen. Ik zag op de kaart dat er een kasteel was, maar dat heb ik niet kunnen vinden. Eigenlijk heb ik verder niets anders gezien dan kleine winkeltjes, een supermarkt, een overdekte groenten-fruit en vlees markt en een groot warenhuis. Niet echt spannend. Inmiddels is het gaan regenen en loop ik terug naar mijn hostel. Gelukkig hebben ze een keuken en een grote zitgelegenheid waar je kunt verblijven. Hier tref je ook altijd wat gasten aan met wie je kunt praten. Ik tref zelfs een Argentijns meisje die ik ook ontmoet heb in het hostel in isinlivi tijdens de Quilatoa loop. Zij heeft om 11.00 uur de nachtbus naar Guayaquil. Ook zet ik foto's bij mijn laatste website verslag en bestudeer ik wat ik kan verwachten van mijn volgende vakantie oord Banos. Verder schrijf ik mijn belevenissen van vandaag in Evernote. Zo kom ik de tijd wel door. Het is jammer genoeg wel een beetje fris in de eetzaal , want 's nachts zakt de buiten temperatuur tot 7 graden. Als ik ga slapen ben ik ineens mijn nachtjapon, die ik op mijn bed had neergelegd, kwijt. Ik kon hem nergens meer vinden. Toen ben ik maar gaan slapen in mijn T shirt. De meeste kamergenoten liggen dan al in bed. Morgen vertrek ik met de bus van 12.00 uur naar Baños

Vrijdag 5 januari : van Latacunga naar Baños:

Rond 7.30 uur sta ik op. Ik neem mijn kleren en mijn toilet tas mee naar de doucheruimte en ga me hier douchen en aankleden, zodat de andere slapers geen last van mij hebben. Daarna vind ik mijn nachtjapon terug onder mijn bed. Na mijn ontbijt maak ik nog een rondje in de stad en geniet nog eventjes van het zonnetje op het centrale plein. Vervolgens ga ik mijn bagage halen en afrekenen in het hostel en loop naar de busterminal. Met de trolleytas gaat het lastiger omdat je telkens stoep op en af moet en de weg geplaveid is met klinkers en het druk is met verkeer. Maar ik heb alle tijd. Bij de terminal koop ik een bus ticket naar Baños voor $3. Ik vind het nog steeds bijzonder dat ik hiervoor altijd mijn paspoort moet laten zien. Om 12.00 uur kan ik instappen in de bus. Het is trouwens de enigste bus die vandaag naar Baños gaat. Mijn koffer en grote rugzak gaan in de kofferruimte onder in de bus. Twee van mijn kamergenoten zitten ook in dezelfde bus. Het is ongeveer 80 km naar Baños en de bus doet er ruim 2,5 uur over omdat hij via een omweg rijdt. De eigenaar van mijn hostel had geschreven dat ik aan de chauffeur moest vragen om me bij de parade del salado uit te laten stappen omdat dat punt maar 2 blokken verwijderd is van mijn hostel El Montano Camping[e-38]Hostel, in Baños. Maar omdat hij dan ook mijn bagage uit moest laden, deed de chauffeur dat niet en moest ik meerijden naar de busterminal. Van daar moest ik 20 min. de heuvel oplopen. Fabricio, de eigenaar van het hostal, heette me van harte welkom. Ik heb hier een grote kamer met T.V. en een twee persoons bed. Alleen moet ik voor de w.c. en douche en keuken naar buiten, wat ik minder prettig vind. Zo is er in elk hotel of hostel wel wat. Er zit ook een grote tuin en terras bij. Ik zet mijn broek meteen in een sopje want er heeft waarschijnlijk iets op mijn stoelzitting in de bus gelegen want mijn achterkant van mijn broek was helemaal bruin. Daarna loop ik terug, bergafwaarts, naar het centrum waar ik bij een overdekte markt en supermarkt wat etenswaren koop. Baños lijkt mij een leuk stadje omringd door groene bergen. De zon schijnt nog regelmatig, maar er staat vandaag een forse wind wat volgens de hostel-eigenaar wordt veroorzaakt door de dichtbij gelegen Tungurahua vulkaan. Terug in mijn hostel maak ik voor mijzelf een gevulde tortilla met ei en groenten. Het smaakt prima. Het is hier 's avonds duidelijk minder koud dan in de Andes.

Zaterdag 6 januari: Baños:

Ik moest er vannacht wel uit om te plassen maar ik vond ik het minder erg dan ik had verwacht aangezien het toen droog was en niet zo koud en het licht buiten aansprong. Helaas zit ook hier in de buurt een haan die me om 5.00 uur vanochtend wakker maakte. Maar het hostel heeft een fijne douche met lekker veel en warm water. In de keuken kan ik zelf mijn ontbijt maken en buiten opeten. Maar daarna gaat het licht regenen. De eigenaar biedt me een kop koffie aan en ik kan met hem meerijden naar het centrum , waar hij zijn moeder afzet bij het verpleegtehuis waar haar demente man is opgenomen. Ik wil naar de plaatselijke VVV voor wandelroutes in Baños en omgeving, maar geen van de drie VVV's zijn in het weekend open. Dan koop ik alvast een bus ticket voor de busrit naar Cuenca, voor a.s. woensdag om 8.45 uur. Het kost $11,50, best duur, maar de rit duurt 7 uur. Er gaat maar 2x p.d. een bus naar Cuenca nl. om 8.45 uur en om 23.30 uur. Daarna loop ik naar een van de vele watervallen in Baños nl.de CASCADE DE LA VIRGIN , wat een best hoge waterval is. Daar in de buurt ligt ook de TERMAS DE LA VIRGIN: dit zijn warm water baden, waar Baños ook rijk aan is. Er liggen heel wat mensen in de warme buitenbaden, ook nu het een beetje regent. Ook bezoek ik de mooie oude basiliek (santuario y Basilica Catolica Nuestra Senora del Rosario de Agua Santa de Banos). De kerk zit vol, want op 5 januari, Driekoningen ,wordt de kerstperiode afgesloten . Een jongen speelt op zijn gitaar, de kerststal staat er nog, en de mensen hebben nog een kindje Jezus in een wiegje bij zich. Ik kom langs een kerkhof en kan het niet nalaten om er naar binnen te gaan. Je ziet ook hier hele grote verticale familie graven, waarbij de kisten er bovengronds en horizontaal in geschoven worden . Door weer een steile heuvel op te lopen kom ik uit bij andere thermaal baden genaamd Balneario el Salado. Hier kun je zwemmen in 3 baden van 20 en 30 en 40 graden. En de echte diehards kunnen zich daarna nog onderdompelen in de stroomversnelling van de ernaast gelegen koude rivier. In de komende dagen ga ik het uitproberen als het zonnetje lekker schijnt. Terwijl ik terugloop en op zoek ben naar een uitkijkpunt, adviseert een tuinman mij op een ander uitkijkpunt boven op de berg bij het monument van Maria. Hier kom je via een steil aangelegde trap. Het is weer een hele klim via honderden treden. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen. Vanaf die hoogte heb je inderdaad een mooi uitzicht op de stad Baños en de omliggende bergen. Daarna daal ik weer af, wat een stuk makkelijk is. Beneden aangekomen ga ik lekker genieten van het zonnetje op een bankje in een parkje. In mijn hostel krijg ik gezelschap van 3 stelletjes uit Colombia die met de motor op vakantie zijn

Zondag 7 januari: Baños - Riobamba - Chimborazo vulkaan:

De motorrijders laten zich wel gelden want ze bezetten 's ochtends de keuken als ze voor 6 personen een warme maaltijd maken en daarna 20 min. hun motors laten ronken. Maar ik ga vandaag naar de Chimborazo vulkaan. Om 8.45 uur loop ik met mijn rugzak naar de busterminal. De bus van Bolivar vertrekt om 9.20 uur naar Riobamba en kost $2,50 . Ook nu stopt de bus heel veel, ook buiten de haltes, om mensen in en uit te laten stappen. De afstand is ongeveer 75 km en hij doet er 1,5 uur over. Aanvankelijk is het zonnig , maar al gauw neemt de bewolking toe. In Riobamba moet ik overstappen. De bus van 10.30 uur is net weg en ik moet wachten tot 11.30 uur voordat de bus vertrekt naar GUARANDA. Ik koop hiervoor in de busterminal een kaartje voor die bus voor $2,60 ( $0,10 voor het betreden van de terminal ) Ik moet dus 45 min. wachten. De bus naar GUARANDA doet er 1 uur over (ook nu stopt hij bij elke hoek). De natuur is prachtig. Op een gegeven moment komt de Chimborazo vulkaan in zicht. Op de top ligt sneeuw. Al rijdende maak ik al foto's van hem . Inmiddels wordt de lucht wat blauwer en komt af en toe de zon te voorschijn. Bij de ingang moet ik me registreren, maar de toegang is gratis. Op de parkeerplaats staan diverse auto 's die je tegen een betaling van $20 naar boven willen rijden. Je kunt deze niet actieve vulkaan, die 6310 m. hoog is, maar tot 5000 m. beklimmen. Maar ik heb maar 2 uur de tijd om omhoog te gaan , want ik wil om 15.00 uur weer de bus terugnemen zodat ik vóór donker weer terug ben in Baños. Dus ik loop 1 uur en 15 min. omhoog en daarna weer naar beneden in 45 min. Het waait daar behoorlijk en het is koud, zodoende komt mijn meegenomen donzen jack goed van pas. Het uitzicht is prachtig: grote kale vlaktes met hier en daar cactussen en de Chimbarazo vulkaan deels in de wolken en de top bedekt met sneeuw: heel mooi. Ik ben de enige die dit traject loop, de andere mensen rijden in hun auto of laten zich naar boven rijden. Maar ik vind dit lopen in de frisse natuur geweldig. Uiteraard had ik liever helemaal naar de 5000 m. gelopen, maar dit is ook goed. Op die hoogte bevindt zich ook een aangelegd fietspad nl. de Ruta Ciclistica Natawa, het is een traject van 21,24 km waar men gemiddeld 3 of 4 uur over doet. Maar ik heb geen fietser zien zwoegen op die helling. Het laatste stuk van de afdaling terug heb ik nog hard gelopen want ik wilde de bus van 15.00 uur niet missen. Maar ik had niet zo hard hoeven te lopen want de bus kwam pas om 15.20 uur. Maar daardoor heb ik wel aardige Ecuadorianen gesproken die ook dezelfde bus moesten hebben. Ook zij kenden Nederland omdat we goede voetballers hebben. De bus naar Riobamba was vol en wij moesten staan. Het was heel warm in de bus en het viel niet mee om lang te moeten staan in die hobbelende bus. Het leek mij op een gegeven moment beter om op mijn hurken te gaan zitten om te voorkomen dat ik onderuit zou gaan. Hierdoor bood iemand zijn zitplaats aan mij aan, en daar was ik heel blij mee. Hierdoor kwam ik ook in gesprek met een echtpaar, die van oorsprong uit Riobamba kwamen, en nu in Londen woonde. Op een gegeven moment komt iemand geld ophalen voor het bus ticket. Ik geef hem $2,50, wat de normale prijs is. Maar die vrouw, met wie ik kennis had gemaakt bij de bushalte, kwam in verweer, want ze zei tegen de ticket verkoper, "als je ouder bent dan 65 jaar dan krijg je 50% korting op je ticket " Dit is, volgens haar, bij de wet geregeld in Ecuador, en dat geldt zowel voor de Ecuadorianen als toeristen. Daarna hoefde ik maar $1,50 te betalen. Ik kom om 16.15 uur aan in Riobamba, waar ik weer moet overstappen. De bus naar Baños vertrekt om 16.30 uur. Hier heb ik gelukkig wel een zitplaats. Ook hier moet ik het volle pond betalen. Maar toen ik zei dat ik 74 jaar oud ben, zei hij dat ik $1,50 moest betalen i.p.v. $2,50. Hij kon op dat moment niet wisselen van $2 die ik hem gaf, maar ik zou later het wisselgeld terug krijgen. Maar in Baños had ik nog steeds niets teruggekregen. Bij het uitstappen herinnerde ik hem dat ik nog geld van hem te goed had en toen kreeg ik maar $0,50 . Inmiddels weet ik dat ik als 65 maar 50% van de ticket prijs hoef te betalen. Op aandringen gaf hij me uiteindelijk die $0,25 ook terug (af en toe sta ik op mijn strepen, ook in Ecuador). Aangekomen bij de terminal in Baños loop ik meteen naar het loket van de busmaatschappij Amazones waar ik voor a.s. woensdag al een bus ticket heb gekocht naar Cuenca voor de volle prijs van $11,50. Aan de balie doe ik mijn verhaal dat ik 65 ben en recht heb op de halve prijs. Maar zij zeggen dat dit alleen geldt voor Ecuadorianen en niet voor toeristen. Toen heb ik het adres, telefoon nummer en e-mail adres gevraagd van het hoofdkantoor zodat ik na kan vragen wat nu echt in de wet geregeld is. Terug in mijn hostel leg ik dit probleem ook voor aan de eigenaar Fabricio en hij gaat morgen dit hoofdkantoor voor mij bellen. Erg aardig. Het was een mooie en enerverende dag.

Maandag 8 januari: Baños: wandeling Baños - Illuchi - Sauces en warm waterbronnen

Vanochtend word ik pas om 8.00 uur wakker. Dus 9 uur geslapen. Ik krijg van Fabricio een empanada van Baños, bij mijn ontbijt. Hij heeft ook goed nieuws voor mij , hij heeft nl. een artikel 15 gevonden waarin staat dat 65 plussers , zowel inwoners als buitenlanders, recht hebben op 50% korting op vervoer door de lucht, over land, over zee en over de rivier, en van kaartjes voor openbare, sportieve, artistieke en recreatieve attracties. Hiervoor moeten Ecuadorianen hun staatsburgerschap kaart overleggen en buitenlanders hun paspoort.. Met deze gegevens gaan we samen naar de busmaatschappij Amazones op de busterminal. Nu zat er een andere medewerkster achter de balie. Zij las dit artikel en meteen drukte ze een nieuw bus ticket voor Cuenca voor mij af en kreeg ik $5,75 terug. Wat een overwinning !! Fabricio heeft de tekst van dit artikel via WhatsApp naar mij toegestuurd zodat ik dit bij andere gelegenheden ook kan gebruiken, want geen buschauffeur zegt spontaan dat een toerist van 65 jaar daar recht op heeft. Ik bedank Fabricio en ga door naar de VVV voor wandelroutes. Maar ze hebben geen wandelroutes op papier alleen een grote kaart waarin routes zijn ingetekend. Hier maak ik een foto van. Ik ben in de veronderstelling dat ik route 1 aan het lopen ben, maar dat klopt niet, want ik loop route 7 nl. Baños - Illuchi - Sauces. Het is een mooie route die bovenlangs rondom Baños loopt. Ik kom gelukkig 2 mensen tegen die mij goede adviezen gaven m.b.t. de route. De 1ste was een hosteleigenaar die mij erop wees dat ik een andere route liep dan ik dacht te lopen en de tip dat ik een brug over de rivier moet nemen en dan via een rondje weer terug kon lopen naar Baños. Maar het was niet duidelijk waar ik de rivier moest oversteken . Er was geen echte brug, maar via een paar stenen kon je de Paszasa rivier oversteken. Maar ik durfde niet zo goed want ik had geen stok bij mij en niet de bergschoenen aan. Gelukkig kwam net een man van de andere kant en die zag ik de rivier oversteken. Ik heb zijn hulp gevraagd en gekregen. Hij vertelde dat hij 20 jr. getrouwd was geweest met een Nederlandse vrouw, maar nu gescheiden was. Ook had hij de universiteit van Utrecht bezocht, maar nu was hij gepensioneerd. Aan de overkant van de rivier kon ik verder lopen. Eventjes liep ik verkeerd, maar gelukkig vond ik weer de juiste weg naar beneden en een echte brug om de Pastaza rivier over te steken. Terug in mijn hostel pak ik mijn zwemspullen en loop naar de warmwaterbaden BALNEARIO EL SALADO. Het is maar 20 min. lopen. Omdat ik 65 ben krijg ik 50% korting (ik hoefde er niet eens om te vragen) en betaal maar $2 en $0,50 voor een verplichte badmuts. Mijn kleren moet ik in een kratje doen en daarvoor krijg ik een armbandje met nr. 100. Daarna douchen onder een pijp met warm water. Er zijn wel 7 baden van verschillende temperaturen variërend van koud tot heet. Het zijn vnl. 50 plussers die in het water zitten m.n. Ecuadorianen en Colombianen die hier op vakantie zijn. Het is heerlijk ontspannend. Met een paar mensen voer ik een gesprek. Ik blijf ongeveer 1,5 uur en ga me om 17.30 uur douchen , haar wassen en aankleden. Daarna loop ik terug naar mijn hostel . Het is niet koud en het heeft vandaag ook niet geregend wat wel voorspeld was.

Dinsdag 9 januari : Baños, lopen naar Pondoa, richting de Tungurahua vulkaan :

Inmiddels zijn er weer andere motorrijders in het hostel gearriveerd, die ook wat socialer zijn. Ze trakteren me op koffie en omelet bij het ontbijt. Vandaag wil ik richting de Tungurahua vulkaan lopen (5020 m ). Het is 3 uur lopen naar de refuge op 3500 m. , heb ik gelezen, en 5 uur naar de vulkaan. In september 1999 is deze vulkaan voor het laatst uitgebarsten. Fabricio brengt me met de auto naar het beginpad richting de Tungurahua vulkaan = Sendero Pondoa. Op zijn advies heb ik de stokken meegenomen. Gelukkig maar, anders was het bijna onmogelijk geweest om deze route te lopen. Heen was het bijna 2 uur klimmen op een smal pad tussen woekerende planten en gleuven en losliggende stenen. Maps.Me gaf naar de Tungurahua vulkaan een hele andere route aan, dus daar had ik niets aan. Daarom heb ik maar Pondoa aangehouden. Op het hele traject kom ik maar 1 persoon tegen . Op de berg staat ook een kruis. Bij Pondoa kom ik nog wel een meisje tegen, die daar op het land werkte ,maar ze kon mij niet vertellen hoe ver het naar de vulkaan was. Om 13.30 uur eet ik mijn broodje op en loop nog een stukje door, maar uiteindelijk ben ik maar teruggegaan want de vulkaan zou ik toch niet bereiken. Op een gegeven moment loop ik vast. Toen ik terugliep kwam ik gelukkig een werker tegen die boom- tomaten aan het planten was. Die is toen met me mee gelopen en me op het juiste pad gezet. Doch het afdalen op dat steile pad viel niet mee. Ik ben 2 x onderuit gegaan en heb schaafwonden op mijn rechter onderarm opgelopen. Ik liep ook met één lange en één kortere stok omdat ik hem niet langer kon krijgen . Boven gleed ik uit omdat de grond vochtig was en beneden omdat de grond droog en stoffig was, en door de losliggende stenen. Ik werd ook bang om te vallen en doe ruim 2,5 uur over de terug weg. Als ik bijna beneden ben wordt het pad geblokkeerd door bamboe struiken die dwars over het pad liggen. Met moeite kon ik hier door heen komen. De 2 personen bij het huis lachen alleen maar en doen geen moeite om de bamboe weg te halen. Eindelijk weer terug op de weg spreek ik nog een aardige mevrouw die het met mij eens was dat het een gevaarlijk pad was. Ik ga eerst naar mijn hostel en drink daar koffie en eet een broodje en rust een beetje uit. Ik vertel mijn ervaring aan Fabricio. Hij vertelt dat op 8 januari (gisteren) de noodtoestand voor heel Ecuador is uitgeroepen. Hij zegt dat het veiliger is om in Banos te blijven en niet naar Cuenca te gaan. De scholen zijn gesloten en er is een avondklok ingesteld. Een grote drugsbaron is ontsnapt uit de gevangenis in Guayaquil. Ook is er een aanval geweest op de life uitzending van de Ecuadoraanse TV. Ook Franklin, zoon van Elena, appt me dat hij niet naar school kan. Daarna ga ik naar de Centrale Mercado , maar die is gesloten omdat het schoonmaak dag is. Gelukkig kon ik de boodschappen die ik moest hebben ook in andere winkels kopen .'s Avonds pak ik mijn koffer en rugzak weer in want morgen ga ik (tegen de zin van Fabricio) weer verkassen naar Cuenca. Helaas kan ik één van mijn wandelsticks niet ingeschoven krijgen. Ook Fabricio en 2 motorrijders lukt het niet. Dus ik zal hem achter moeten laten want zo past hij niet in mijn koffer.

Woensdag 10 januari, van Baños naar Cuenca:

Mijn alarm loopt om 6.30 uur af. Inmiddels heb ik verschillende verontrustende berichtjes van het thuisfront binnen gekregen . Iedereen maakt zich zorgen over de noodtoestand die is afgekondigd in Ecuador. Ik hoor en zie het alleen op de lokale TV en verder merk ik er niets van behalve dat er meer agenten op straat zijn. Om even over 8 loop ik naar de busterminal. Daar naar toe is gelukkig vnl. bergafwaarts. Het is een busreis van meer dan 7 uur over een afstand van ongeveer 350 km. Het weer wordt alsmaar slechter: het is mistig en het regent op een aantal stukken. In de bus worden 3 films getoond op een groot scherm, waarvan een de Titanic was en de andere twee met veel schieten en geweld gepaard gaat. Ik kan dan mooi mijn reisverslagen bijwerken. Een enkele keer stopt de bus eventjes voor een plasstop en om mensen erin en eruit te laten, maar voor de rest rijdt hij door met een snelheid van gemiddeld 60 km per uur. Ook hier is het landschap, groen en heuvelachtig, voor zover ik door de mist kan zien. Maar rond 16.00 uur verdwijnt de mist en stopt het met regenen. Uiteindelijk arriveren we pas rond 17.30 uur. Dus het werd uiteindelijk een bustocht van bijna 9 uur. Maar ik heb me niet verveelt. Toen heb ik maar voor $2 een taxi genomen naar mijn hostel Posada Todos Santos, anders zou ik met al mijn bagage een half uur moeten lopen en was ik niet voor donker aangekomen. Ik heb een mooie 2 persoonskamer met een 2 persoons bed en een eigen badkamer en toilet. Ik kan gebruik maken van een gedeelde keuken en een lounge. Na me geïnstalleerd te hebben ben ik meteen maar boodschappen gaan doen: bij de bakker, groenteboer en supermarkt. 's Avonds zit ik vnl.in de lounge, want op mijn kamer is het een beetje benauwd omdat het geen raam naar buiten heeft. Het is ook gezelliger omdat je daar meer hostelgasten ontmoet.

Donderdag 11 januari; Cuenca

Om 7.00 uur word ik wakker. Toch nog lekker geslapen op de benauwde kamer. Ook nu besteedt de TV veel aandacht aan de noodtoestand in Ecuador. De nieuwe jonge president Daniel Noboa wil korte metten maken met de 22 drugsbendes die Ecuador inmiddels rijk is. Zij kiezen voor Ecuador omdat het een uitvoerhaven heeft en omdat het ligt tussen 2 cocaïne producerende landen nl. Colombia en Peru. Hij wil veel geld uitgeven aan het versterken van het politie apparaat en de krijgsmacht. Maar of dat haalbaar is in zo'n arm en corrupt land als Ecuador is de vraag. Vandaag ga ik Cuenca verkennen. Het is een koloniale stad met een oud centrum , met vele oude kerken en kathedralen. B.v. parque Abdon Calderon en de cathedral de la Inmaculada. Op het moment dat ik dit plein bezoek vindt er net een militaire manifestatie plaats waar ook ontzettend veel politie bij aanwezig is. Mogelijk heeft dit ook iets te maken met de noodtoestand en de extra beveiliging waarvan nu sprake is. Het is deels zonnig vandaag bij 21-22 graden, maar na 16.00 uur is het helemaal bewolkt , maar het blijft droog. Ook heb ik een fijne wandeling gemaakt langs de Tomebamba rivier. Ik vind het altijd leuk om de centrale markt te bezoeken met enorm veel vers fruit zoals ; mango's, papaja, aardbeien, kersen, bramen, pruimen, sinaasappels, mandarijnen etc. Ook de vleesafdeling is enorm groot met kippen, varkenskoppen en cavia's aan het spit. Verder ben ik nog langs de busterminal gelopen om te informeren naar de bus naar Guayaquil, en de bus naar het Cajas nationaal park en naar de ruines bij Ingapirca. Helaas kan ik niet van te voren bus tickets kopen, alleen op de dag van vertrek. Dit is niet prettig als ik ' s ochtends vroeg daar naar toe moet. Ik regel dit liever van te voren Tevens ben ik op zoek gegaan naar gezicht crème en bodylotion. Deze kun je (bijna) alleen kopen bij de apotheek. Doch hier betaal je er 2 tot 3x zo veel voor als in Nederland. Uiteindelijk heb ik dat spul bij een hele grote supermarkt gekocht , waar het iets goedkoper was dan bij de apotheek. 's Avonds ontmoet ik John, uit Canada, in mijn hostel. Hij is zijn hele leven vrachtwagen chauffeur geweest en heeft zijn baan opgezegd om eindelijk te kunnen genieten van het leven in het goedkopere Ecuador. Hij droomt van een huisje met een tuintje, waar hij nu naar op zoek is. Morgen ga ik naar het Cajas Nationaal park met de bus. Het ligt op 4000 m. hoogte, heeft 230 meren en quinoa-bossen. Ik hoop dat ik daar mooie wandelingen kan maken. Ik ben benieuwd of ik korting krijg op de bus.

Vrijdag 12 januari; CUENCA, Cajas Nationaal park:

In een half uur loop ik naar de busterminal. Ik koop een buskaartje aan het loket en vraag korting omdat ik ouder dan 65 jaar ben en laat het artikel 15 lezen, maar ik krijg geen korting op deze rit naar het Cajas nationaal park, wel op de rit naar Guayaquil, zegt de juffrouw. Ben benieuwd , ik zal het maandag weer vragen. Als je in Ecuador een busterminal passeert moet je, absurd genoeg, $0,10 betalen . Ik ben net op tijd voor de bus van 9.20 uur. De bus doet er bijna 1 uur over om bij Parque Nacional Cajas te komen (afstand 20 km vanaf Cuenca). Daar moet ik me registeren met mijn paspoort. Ik vertel dat ik graag een wandeling wil maken van 3-4 uur en men beveelt me ruta 1 aan = Naturaleza e Historia Humana. Maar als ik ga wandelen kom ik helemaal geen ruta 1 tegen, alleen bordjes ( witgeel) met (laguna) Toreadora. Dus ik denk dat ik de route om het meer aan het doen ben i.p.v. ruta 1. Hij is wel mooi, maar daar heb ik niet om gevraagd. Maar na 1 uur gelopen te hebben kom ik bij een splitsing : rechtsaf terug naar het beginpunt of linksaf om ruta 1 te volgen Dus ik kies voor ruta 1 met een duur vanaf dat punt van 3,5 uur. Het is een geweldig mooie route met stijgingen en dalingen en heel veel meren. Ook kom ik door een bos met speciale bomen. Ik passeer : Laguna Toreadora - Bosquete de San Luis, Lagunas Unidas - Camino de Garcia Moreno. . Soms wordt de route niet goed aangegeven met bordjes, maar dankzij Maps.Me kom ik wel op de goede weg. Ik kom maar 3 personen tegen. Uiteindelijk ben ik rond 15.00 uur weer bij het beginpunt . Op het laatste stukje begint het iets te regenen, maar het zet gelukkig niet door. In totaal heb ik toch nog 16,5 km gelopen. Ik loop meteen naar de bushalte, maar na 10 min. is er nog geen bus langs gekomen. Maar dan kan ik meerijden met een minibusje, waar al een paar mensen inzitten die naar Cuenca gaan. Na 45 min. zet hij me af bij in het centrum van Cuenca. Daar ontdek ik een nieuwe overdekte markthal genaamd " 9 august Mercado ". Ook hier wordt heel veel vers fruit en vlees verkocht en je kunt er ook eten. Er wordt zelfs alternatieve geneeskunde toegepast " a la señora Joanita in Otavalo met eieren en cavia's.. Aan het eind van de middag gaat het serieus regenen. Op de TV, in mijn hotel, zie ik nog een vraaggesprek met depresident Daniel Noboa waarin hij vertelt dat er enkele drugs criminelen zijn opgepakt. ' s Avonds kom ik in gesprek met Santiago uit Buenos Aires. Zijn avondmaaltijd bestaat uit gekookte linzen die hij vermengd met cocaïne Hij laat me een hele zak bruine cocaïne zien. Hij doet het ook in zijn koffie. Hij komt bij mij aan tafel zitten en wil dat ik iets van zijn linzen eet en van zijn koffie drink, maar dat doe ik maar niet, stel dat ik "high" word , net zoals Santiago zelf. Ook met John valt niet te praten want die heeft inmiddels te veel alcohol op. Gelukkig heb ik mijn eigen kamer waar ik me terug kan trekken.

Zaterdag 13 januari: Cuenca

Vandaag doe ik het wat rustig aan en blijf in Cuenca. Ik laat wat vuile kleren in het hostel wassen want tot 3 kg wasgoed is het gratis. Het is goed weer, het zonnetje schijnt en het is 22 graden. Ik begin een beetje verkouden aan het worden. Ik maak een twee uur durende wandeling langs de snelstromende Tomebamba rivier. waar het heerlijk rustig is. Daarna zoek ik de drukte toch weer op en loop naarde parque abdon Calderon en de cathedral de la Inmaculada en de overdekte mercado 9 augustus waar ik bananen en broodjes koop. Het blijft tot ca. 1700 uur vrij zonnig en daarna neemt de bewolking toe en 's avonds regent het fors. Ik lees dan over de ruines van Ingapirca, waar ik morgen naar toe wil gaan met de bus. John heeft weer te diep in het glaasje gekeken en krijgt op z'n kop van de hostel eigenaresse omdat hij alcohol drinkt wat niet toegestaan is in het hostel. En als hij dan ook nog een glas laat vallen, druipt hij af naar zijn kamer en zie ik hem niet meer. Maar Santiago is beter te spreken. En er is nog een Canadese man in het hostel gekomen, die lijkt aardig en evenwichtiger.

Zondag 14 januari: vanuit Cuenca naar de Ingapirca ruines.

Vandaag sta ik wat vroeger op (6.30 uur) want ik wil naar de Ingrapirca ruines . Ik loop in een half uur naar de busterminal waar ik om 8.30 uur moet zijn. Een retour kost $ 8, maar na dat ik artikel 15 aan de loket juffrouw had laten lezen kreeg ik 50% korting, dus ik betaal $4 . Dat is mooi meegenomen. De afstand is ca. 80 km. De laatste 15 km naar de ruines zit ik alleen in de bus. Bij het uitstappen volgt weer een discussie met de chauffeur die mijn ticket inneemt en denkt dat ik een enkeltje voor $4 heb genomen, Ook hem laat ik artikel 15 lezen en toen bond hij in . Maar ik kreeg mijn ticket niet terug , maar dit was geen punt want ik zou om 13.30 uur met hem weer terug rijden naar Cuenca. (voor alle zekerheid heb ik maar een foto gemaakt van zowel het ticket als de bus). Ook hoefde ik niets voor de entree te betalen van de ruines. Om 11.30 uur volgt dan een rondleiding van 1,5 uur onder leiding van een gids, in en groepje van ca. 10 mensen. Ik vraagt de gids om wat harder en duidelijker te spreken in het Spaans zodat ik hem beter kan verstaan. Dit gaf wel wat hilariteit, maar ik kreeg wel mijn zin met goedkeuring van de andere Ecuadorianen . De Ingapirca-ruïnes (Ruinas de Ingapirca) zijn de belangrijkste archeologische vindplaats in Ecuador. Wat deze ruïnes uniek maakt, is dat ze elementen van de Inca- en Cañari-cultuur combineren; dit was zeer ongebruikelijk in het Inca-rijk. Ingapirca is een lokale inheemse naam afgeleid van de Quechua-taal, de officiële taal van het Inca-rijk. De letterlijke vertaling is ‘Inca muur, wat zeer toepasselijk is gezien de indrukwekkende stenen muren die in de ruïnes te vinden zijn.

Hier een stukje geschiedenis:

Het gebied werd oorspronkelijk bewoond door de Cañari-indianen , die bekend stonden als bijzonder felle krijgers. De Cañari in Ingapirca hadden een cultusplaats gebouwd gewijd aan de maan. Tijdens de 14e eeuw breidde het Inca-rijk zich snel uit over de Zuid- Amerikaanse Andes. Toen ze Cañari-land vonden, werd er een hevige oorlog uitgevochten, maar het Cañari-volk bood heftig verzet. Omdat ze de Cañari niet konden veroveren door jarenlange oorlog, zochten de Inca's daarom naar een vreedzame oplossing : een verbintenis met het Cañari-volk door middel van huwelijken. Maar moe van het vechten, gaan ze verder in vrede samen leven. . In plaats van de Cañari-tempel te vernietigen, bouwden de Inca's hun eigen Tempel van de Zon naast de bestaande Tempel van de Maan. Daarom zou de site beide culturen kunnen huisvesten. De gezamenlijke Cañari-Inca-constructie dateert ongeveer 550-575 jaar. De site werd verwoest tijdens de Inca burgeroorlog 1529-1532. Tijdens de Spaanse verovering werd Ingapirca geplunderd. Ingapirca werd vervolgens door de eeuwen heen grotendeels verlaten en vergeten, totdat de Ecuadoraanse regering begon met de restauratie en de site in 1966 openstelde voor toeristen. De elliptische Tempel van de Zon is het best gerestaureerd. Al is Machu Pichu in Peru veel groter en indrukwekkender , Ingapirca mag er ook zijn.

Om 13.30 uur neem ik dezelfde bus met dezelfde chauffeur weer terug naar Cuenca, zonder dat ik extra hoefde te betalen. Rond 16.00 uur ben ik weer terug in Cuenca. Het is inmiddels weer helemaal bewolkt, maar je kunt nog in je T shirt lopen. Terug in mijn hotel ga ik eten en daarna weer inpakken, want morgen vertrek ik weer naar Montanita. Hiervoor moet ik 2 bussen hebben : de 1ste van Cuenca naar Guayaquil (4 uur) en de 2de bus van Guayaquil naar Montanita (3 uur). Dit is weer een heel ander stukje van Ecuador nl. zee , strand en een eiland á la Gapalos, maar dan goedkoper.

Maandag 15 januari: van Cuenca - via Guayaquil - naar Montanita

De eigenaar van het hostel heeft een taxi gebeld en die is er om 7.25 uur en in 5-7 min. brengt hij mij naar de busterminal. Ik koop een buskaartje naar Guayaquil. Ik vraag korting en laat artikel 15 zien. Maar de mevrouw achter het loket zegt dat de 50% korting alleen voor 65 plus inwoners is. Ik vraag haar om ook het onderste deel te lezen waarin staat dat het ook voor buitenlanders geldt, en daarna krijg ik wel 50% korting. Mijn oren zitten dicht door de verkoudheid. We komen met de bus ook langs het Cajas park en de 3 cruzes (waar ik vrijdag ben geweest). De natuur is daar erg mooi !!. Daarna rijden we gedurende lange tijd in de mist. Maar rond 12 uur, na 200 km gereden te hebben, zijn we bij de terminal van Guayaquil. Hier koop ik bij het loket een buskaartje naar Montanita. Ik vraag weer korting en ik hoef niet eens te discussiëren om de loket man te overtuigen. Om 13.00 uur vertrekt de bus. Terwijl mijn koffer in de kofferruimte wordt gelegd gaat de rits open en puilt een deel van de inhoud eruit. Gelukkig kan ik hem weer dicht krijgen. De busrit naar Montanita kost me $3,35 en duurt ong. 3uur over 180 km. Het is lang erg bewolkt maar bij Montanita komt de zon wat door. Er komt een jongen naast me zitten die alsmaar wil praten, maar ik versta hem slecht omdat mijn oren dicht zitten, Erg vervelend ! Om 15.45 uur komen we aan in Montanita met de bus . De eigenaar van het hostel had me aangeraden om de taxi te nemen vanaf de bushalte, omdat de afstand ruim 1 km is en de prijs maar $1,50. Maar na 7 uur in de bus te hebben gezeten, vind ik het heerlijk om te lopen. Ik heb vnl. op de weg gelopen, want via de stoep moet je continu stoep op en stoep af. Maar ook de wegen zijn hier erg slecht met veel gaten in het wegdek. Aangekomen in hostel Casa del Sol leidt Benjamin me rond. Het is een mooi bamboe huis en erg leuk ingericht. Ik slaap op de 1ste verdieping op een kamer met twee bedden, waarvan er één ,een twee persoons bed is en de andere een breed eenpersoonsbed. Aangezien ik de 1ste ben kies ik het grote 2 persoons bed. Er gaat nog een trap naar boven waar nog een kamer is met een buiten terras. Maar ik kies de kamer beneden want dan hoef ik 's nachts niet de trap af om naar de w.c. te gaan. Er is ook een keuken waar ik mijn eten kan klaar maken. Het ontbijt is inclusief vanaf 8.30 uur. Verder is er een gezellige zitruimte en een bar. De aanwezige gasten zijn vnl. Canadezen en Amerikanen en en er wordt vnl. Engels gesproken. Na me geïnstalleerd te hebben, ga ik wat boodschappen halen. Ik loop via het strand aan de Stille oceaan, naar het centrum. Het is zonnig geworden en op het strand liggen een paar mensen, maar er wordt ook gezwommen en gesurft . Montanita is erg toeristisch en heeft veel restaurantjes, reisbureautjes en souvenirwinkeltjes. Maar ze hebben niet veel te doen want de toeristen blijven door de onrust in Ecuador weg. Rond 18.30 uur zie ik een mooie zonsondergang bij de oceaan. Het is zalig om nu bij de zee te zijn, na 1,5 maand overwegend in de bergen te hebben vertoefd. Er zitten wel muggen die me steken, maar gelukkig hangt er een klamboe rond mijn bed. Rond 20.30 uur wordt het drukker in het hostel, waarschijnlijk komen de gasten dan terug van het eten in het restaurant in de omgeving. De Canadezen zijn leuke mensen die graag met je willen praten. Maar nu ik in Zuid Amerika ben wil ik liever Spaans dan Engels spreken.

Vervolg : zie Ecuador deel 2B, van 16 jan t/m 20 januari