Peru, deel 1 van 21 tot 29 januari 2024

Hallo allemaal,

Hier zijn dan mijn belevenissen in Peru. Na Colombia en Ecuador was het ook hier een genot om doorheen te reizen. De variatie qua landschap is erg mooi. Ook nu heb ik het verslag in twee delen moeten opsplitsen omdat het anders te lang wordt. Deel 1 van 21 jan. tot 29 jan. en deel 2 van 29 jan . t/m 6 februari.

Zondag 21 januari : van Ecuador (Montanita - Guayaquil) naar Lima ( Peru)::

Mijn alarm gaat om 5.30 uur af in mijn hostel in Montanita. Ik wilde 8 uur slapen, maar ik kom niet verder dan 7,5 uur omdat het versturen van mijn website weer extra tijd kostte. Ondanks dat ik slechts verslagen van ruim 14 dagen wilde versturen , geeft de website aan dat ik meer dan 5000 woorden of letters te veel heb gebruikt, dus ik was weer genoodzaakt om het verslag in tweeën te delen, wat weer extra tijd kostte. Maar ik heb wel aardig geslapen, al heb ik wel gedroomd. Het kussen was goed en ik had geen last van mijn nek. Vanochtend ga ik me eerst douchen, daarna aankleden . Vervolgens loop ik met de 2 rugzakken naar beneden. Het keukenmeisje is al aanwezig waaraan ik de sleutel kan vragen van de opslagruimte waar ze mijn koffer hebben neergezet. In de keuken maak ik koffie en eet 2 broodjes op. Om 6.35 uur loop ik naar de bushalte in het centrum, het is al licht, en droog en er heerst een T-shirt temperatuur. Er staan al een paar mensen bij de halte. De bus is nieuw en is voor meer dan de helft leeg. Ook nu wordt er een gewelddadige film gedraaid. De bus doet er ruim 3 uur over om Guayaquil te bereiken. Om 10.15 uur komen we aan bij de busterminal van Guayaquil. Daar loop ik naar de taxi stand plaats. Ik had al diverse prijzen gehoord, maar $4 of $5 komen het meesten voor. Ik had nog maar $4,25 aan muntgeld in mijn portemonnee. Dus toen ik aan de taxi chauffeurs vroeg wat een ritje naar de luchthaven kostte, zei ik tegen de $5 bieders NEE, en tegen de $4 bieder ja. Hoe is het mogelijk dat ik zo goed uitkom met mijn gepinde geld !! De chauffeur reed wel hard door de bochten , maar de afstand was maar kort (15 min.) De langste tijd, bijna 30 min. staan we bij de controle post voor de luchthaven, aangezien nu extra gecontroleerd en gefouilleerd wordt wegens de onrust in Ecuador. Op de luchthaven moest mijn boardingpas, gescand worden. Daarna loop ik naar de incheckbalie van Latam airlines Peru. Daar vroegen ze naar mijn uitreisbewijs uit Peru. Maar dat heb ik niet , want ik ga met de bus van Peru naar Bolivia, en dat buskaartje koop ik pas later. Ik kon ze wel mijn ticket laten zien van de binnenlandse vlucht in Brazilië en het vliegticket van Brazilië naar Nederland, maar daar namen ze geen genoegen mee. Dus ze weigerde mijn koffer in te checken en mijn toegang tot Peru. Toen zei ik dat ik de baas wilde spreken, want daar nam ik geen genoegen mee. Er kwam toen een collega, waar ik het weer aan uitlegde. Uiteindelijk gingen ze overstag. Wat een opluchting want ik kneep hem wel. Achteraf is het maar goed dat ik de bus van 7.00 uur moest nemen uit Montanita want dit akkefietje heeft behoorlijk wat tijd gekost en daardoor zou ik misschien mijn vlucht gemist hebben, met alle narigheid van dien. Precies om 13.05 uur gaat het vliegtuig de lucht in. Ook nu is het nog niet voor de helft gevuld. Dit was trouwens het enigste tijdstip waar ik de voorkeur aan had gegeven want andere vluchten naar Lima waren of heel erg vroeg of heel erg laat. We krijgen nog wat te drinken en te eten ( een quinoa crunch bar en chips) tijdens de vlucht. De vlucht duurt maar een kleine 2 uur en verloopt heel rustig. Het is wel bewolkt en nevelig. In Lima zou het ook 25-28 graden zijn. Op de luchthaven van Lima moet ik eerst geld (PEN = Peruaanse peso's) gaan pinnen. Bij de meeste pinapparaten kun je maar voor €100 pinnen, alleen bij de banco credito €175 , gelukkig kon ik op de luchthaven van Lima ook een Credito ATM vinden. Ik heb de keuze om met de bus naar de wijk Miraflores te gaan, waar men hostel zich bevindt of met een taxi. De keus is gauw gemaakt want de Airport Express bus kost maar 20 sole's (€5) en een taxi kost 50 of 60 sol. De bus doet er iets langer over nl. 55 min. en stopt op een paar honderd meter afstand van mijn hostel. Toen ik uit de bus stapte, kreeg ik van mijn neef bericht dat mijn zwager vanochtend om 11.30 is overleden. Het stemt me wel verdrietig! In 10 min loop ik naar het Rainbow hostel. Dit is ook een aardig hostel, 3 verdiepingen hoog. Ik heb een bed op een gemengde slaapzaal met 8 etagebedden . Ik heb gelukkig weer het onderste bed van een stapelbed gekregen Hier kan ik ook gebruik maken van de keuken en er is ook een klein zwembad. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik meteen, voordat het donker is, wat boodschappen halen. Lima is een geweldig grote westers georiënteerde stad met veel hoog bouw en grote dure hotels. Het ligt ook aan de Stille oceaan. De temperatuur is gemiddeld 25-27 graden, maar 's avonds koelt het iets meer af. Het is wel weer een groot verschil met de kleine kustplaatsen in West Ecuador. Maar dit is de charme van reizen.

Maandag 22 januari 2024, Lima:

Vannacht een paar keer wakker geworden door het gestommel van mijn kamer genoten. Ik moet steeds denken aan de begrafenis van mijn zwager (broer van Henk) en wat ik moet doen ; wel of niet terugvliegen. Ik verdiep me in de mogelijkheden. Het is allemaal erg ingewikkeld en het kost veel geld. Maar ik zal het doen als het mogelijk is. Ik app en bel naar Nederland en hoor dat de begrafenis zaterdag 27 januari is om 11.00 uur in Zwolle. Ik kom er niet uit. De vluchten duren meer dan 20 uur zowel van en naar Arequipa als van en naar Lima. En daarbij ben ik ook nog afhankelijk van lange busreizen en hostels die ik extra moet boeken of annuleren. Na uren hiermee bezig te zijn geweest moet ik nodig naar buiten. Ik loop naar de terminal van Cruz del Sur op de Javier Prado terminal, waar de bus naar Paracas vertrekt. Dit is ongeveer 6 km lopen van het Rainbow hostel. Ik kom langs vele hoge gebouwen en winkels en grote "artesano" markten. Lima is een echte moderne stad met goed westers geklede mensen. Veel zakenlieden zitten te lunchen in restaurants. Maar Maps.Me stuurt me naar een lokaal busstation. Hier kunnen ze me uitleggen hoe ik bij de terminal van Cruz del Sur kan lopen ( 20 min. extra lopen ). Ik koop daar een bus ticket voor morgen om 11.00 uur van Lima naar Paracas voor 60 peso's (online kost het 66 peso's). Ik moet om 10.30 uur aanwezig zijn . Ik krijg in Peru geen korting op het openbaar vervoer. Ik ben blij dat dit geregeld is. Daarna loop ik terug. De zon schijnt en het is behoorlijk warm. Ik ga op zoek naar een simkaart. Maar dat valt niet mee. In een winkel vragen ze 60 tot 80 sol ( €15-€20) voor een simkaart van 10 resp. 20 dg. Dit vind ik veel te duur voor Peru. Uiteindelijk, via vragen onderweg, kom ik bij een grote winkel van movistar. Daar moet ik eerst officieel geregistreerd worden met mijn paspoort. Dit kost bijna 1 uur want de medewerker komt er bijna niet uit en de computer is traag. Ik moet daarna een paar formulieren tekenen en voorzien van een vinger afdruk. Daarna krijg ik bij een ander loket een soort kassabon met mijn telefoon nummer erop. Dan moet ik weer naar een ander loket waar ik een simkaart krijg. Ik hoef toch geen 1 sol te betalen. Vervolgens moet ik deze simkaart op laten waarderen in een verder op gelegen supermarkt. Ik waardeer hem op met 20 sol. Gelukkig helpt het kassa meisje me om de simkaart in de oude telefoon te zetten. Hij schijnt al geactiveerd te zijn. Gelukkig dat is ook weer klaar ! Inmiddels is het al weer bij zessen en loop ik richting mijn hostel .Ik zie op afstand de boulevard aan de kust liggen waar ik nog geen tijd voor heb gehad. Dus ondanks dat ik best moe ben na 18 km gelopen te hebben , wandel ik nog een klein stukje over de boulevard en maak een paar foto's van de zonsondergang. Ik schrijf mijn neef dat ik ervan af zie om terug te komen voor de begrafenis van mijn zwager, hoe moeilijk ik het ook vind. Het is allemaal te complex om eventjes op en neer naar Nederland te gaan. Gelukkig heeft hij er begrip voor, maar het gaat me wel aan het hart. Rond 22.45 uur ga ik naar bed. Het was een druk dagje, maar alles wat ik wilde doen heb ik ook gedaan. Morgen ochtend nog rond 10.00 uur een taxi bellen die me naar de terminal brengt en vervolgens met de bus naar Paracas

Dinsdag 23 januari: van Lima naar Paracas:

Om 10. 00 uur bel ik een Uber taxi. Deze kost me ca. 20 sol ( = €5).( is 10-20 sol goedkoper dan een geautoriseerde taxi). Het is druk op de weg en we doen over 6 km zeker 25 min. Maar ik ben mooi op tijd op de terminal , 10.30 uur. De koffer gaat onder in de bus en de paarse rugtas neem ik mee de bus in want anders moet ik daar extra voor betalen, want dan komt het totale gewicht boven de 20 kg. Gelukkig was daar genoeg ruimte voor. Het is een mooie bus met 2 verdiepingen waarvan ik bovenin zit. Om Lima uit te komen staan we bijna 1 uur in de file. De totale afstand naar Paracas is ca. 250 km. Een groot deel van de route rijden we parallel aan de kust. Hier worden bergen afgegraven, nieuwe stranden aangelegd en grond bouwrijp gemaakt, maar het is allemaal nog in ontwikkeling. Het aantal zandvlaktes en zandduinen neemt ook toe. Het wordt steeds zonniger. Rond 15.00 uur komen we aan, precies 4 uur heeft de bus erover gedaan. Het is maar 15 min. lopen naar mijn hostel Atenas Backpacker Hospedaje. Medewerker Martin leidt me rond en is heel erg aardig. Ik heb hier een drie persoons kamer waar een etagebed en een breed een persoons bed op staat, met een eigen badkamer. Er is een binnenplaats met wat zitjes waar de gasten gebruik van kunnen maken. Jammer genoeg is er geen keuken waar ik mijn eigen maaltijd kan klaar maken. Maar Martin geef me een thermoskan met heet water en koffie. Daarna ga ik stadje Paracas en het strand bekijken. Het is een havenstadje dat zich richt op toerisme. Het schijnt in een winderig gebied te liggen waar sterke luchtstromen zand meevoeren , vandaar de naam Paracas ( para = regen en aco = zand in het Quechua). Het dient als startpunt voor excursies naar Islas Ballestas en naar de National Reserve van Paracas. Daarom ben ik ook hier naar toe gekomen om deze twee te bezoeken. Het is hier best warm en er bevinden zich veel lokale toeristen op het strand en in het water. Ik ga het stadje in om wat boodschappen te halen, maar er bevinden zich alleen maar kleine buurtwinkeltjes die van alles wat hebben, maar er zit helaas geen bakker of groenteboer. Tevens informeer ik naar een excursie naar Islas Ballestas. Volgens mij zitten er wel 12 reisbureautjes die allemaal dezelfde prijs hanteren. Rond 19.00 uur is de zonsondergang waarvan veel mensen aan het strand van genieten. Daarna koelt het iets af. Obers spreken de passerende mensen aan om toch maar bij hun te komen dineren. Diverse musici maken muziek op de promenade. Terug in mijn hostel ga ik op het binnenplaatsje zitten waar ik in gesprek kom met een paar Peruanen. Erg gezellig !

Woensdag 24 januari: Paracas: naar de nationale reserva van Paracas:

Ik maak mijn eigen ontbijt, terwijl de andere gasten tijdens hun boeking incl. een ontbijt gereserveerd hadden. Maar ik kan het zo lekker maken als ik wil met bruin brood en Griekse yoghurt en fruit. De vrouw van een van de eigenaren gaat naar Pisco en neemt mijn rugzakje mee om de schouderbanden te repareren (want dat is niet mogelijk is in Paracas). Ik wil vandaag met de fiets de Paracas reserve bezoeken. Op verschillende plekken worden fietsen te huur aangeboden, maar ze hebben allemaal alleen heren fietsen met stang en dat vind ik niet prettig m.n. bij het op en afstappen vind ik het lastig. Toen heb ik maar besloten om naar de Nationale Reserva van Paracas te gaan lopen met mijn wat grotere paarse rugtas. Het is 4 -5 km lopen naar het visitor center / puesto de control Santo Domingo. Deels gaat de route over de grote weg en deels over het strand. Toen heb ik al diverse vogels en pelikanen gezien. De entree prijs voor een voetganger is 5 sol. Omdat ik van plan was om daar 4 uur te gaan lopen krijg ik het advies om richting de Playa Roja viewpoint en Lagunillas / strand (8-10 km) te lopen, want om naar het La Catedral / viewpoint (10 km) te lopen kost meer tijd. Doch het nadeel van de 1ste optie is dat je op de grote weg moest lopen met veel auto's en vrachtwagens. Maar je loopt ook tussen grote zandvlaktes en mooie zandheuvels door. Ik ben de enige die deze route loop. Je ziet vnl. auto's en quadbikes en enkele fietsers. Het is verder dan ik dacht en erg warm. En toen ik voor de 2de keer een lift aangeboden kreeg heb ik die maar geaccepteerd. Een jong stelletje uit Lima heeft mij toen afgezet bij Languna en playa Lagunillas waar zij wilden gaan lunchen. Hier bevinden zich prachtige kliffen en een mooi strand en meer, en vanaf een hoogte heb je hier prachtig uitzicht op de zanderige omgeving. Het is inmiddels 15.00 uur en zie ik dat ik 17 km terug moet lopen naar mijn hostel wat minstens 3,5 uur zou gaan kosten. Dus ik koop nog wat te eten en te drinken en loop terug. Gelukkig is het een andere route dan de heenweg en passeer ik de Paya Roja waar het strand, de heuvels en de kliffen inderdaad roze zijn. Ook zie ik weer flamingo's en vogels met een rode snavel bij Parihuana. Helaas gunde ik me geen tijd om te gaan zwemmen. Ik passeer ook mirador Istmo en Playa Yumaque. Dit is een prachtige baai en strand. Op een gegeven moment wordt aangegeven dat Mirador La Catedral nog maar 3 km verwijderd is, maar ik durfde het risico niet te nemen om daar naar toe te lopen want dan zou ik niet voor donker " thuis" zijn. Maar overal om me heen zie ik zand vlaktes en zandheuvels. Het lijkt wel een zandwoestijn. Er is ook nog een auto ongeluk gebeurd: de auto ligt in de kreukels en de politie is erbij. Verderop vind ik nog een politie pet en een halve fles rum en 2 dichte flesjes water. Ik heb het water maar meegenomen evenals de politie pet. Om 18.15 uur ben ik terug bij de entree/ exit van het park. Daarna nog een uur lopen naar Paracas. Inmiddels ben ik erg moe en heb pijnlijke voeten . Mijn stappenteller geeft aan dat ik 44.756 stappen heb gezet = 34 km. Daarna ga ik nog wat te eten kopen en een boottocht reserveren voor morgen naar de Isla Ballestas. Daarna ga ik, moe maar voldaan naar mijn hostel . Mijn rugtasje is gemaakt voor 6 sol .

Donderdag 25 januari 2024: Paracas , boottocht naar Isla Ballestas:

Bij het ontbijt vertelde een Duitse gast dat ze ook graag naar Ecuador had willen reizen , maar dat dit sinds 8 januari, toen voor 2 maanden de noodtoestand is uitgeroepen, niet meer mogelijk was. Of je moet bij de Duitse ambassade formulieren aanvragen waarop staat dat je geen terrorist bent. Ik weet niet of dat ook voor Nederland geldt, maar nu begrijp ik waarom de toeristen wegblijven uit Ecuador. Ze houden gewoon de grenzen dicht. Wat ben ik blij dat ik vòòr de afgekondigde noodtoestand al in Ecuador was. Om even voor 8 uur loop ik naar de VVV , aan de overkant, waar we moeten verzamelen voor de boottocht naar Isla Ballestas. Dit is een groep kleine eilanden in de Stille Oceaan , die ook wel de " poor man's Galapagos genoemd worden . (is te vergelijken met de isla de la Plata in Puerto Lopez in Ecuador). Er gaan heel veel mensen naar de eilanden, die verdeeld worden over minstens 6 pleziervaartuigen. Het zijn overwegend wel Spaans sprekende toeristen. Met de boot vaar je eerst langs de de Paracas-kandelaar, dit is een prehistorische geoglief, een kolossale afbeelding getekend op het zandoppervlak van het Paracas National Reserve en daarna door naar de eilanden die vol zitten met dieren. Onderweg naar de eilanden zien we al dolfijnen en walvissen. Maar het mooiste zijn toch wel de groep rotsachtige eilanden. De rotsen vormen geweldig mooie bogen die ik ook op Antarctica heb gezien. Daar bivakkeren ook kleine Humboldt pinguïns en zeeleeuwen. Jammer genoeg mogen we niet van boord, maar ik heb wel mooie foto's en video's gemaakt. Om 10.00 uur waren we al weer terug, maar het was de moeite waard voor 55 sol = ca. €13. Daarna moet ik weer geld gaan pinnen: ook hier kun je max. 700 sol = €175 pinnen. Ik was van plan om door te lopen naar de busterminal om een buskaartje te kopen bij Cruz del Sur voor morgen naar Huacachina, maar in het hostel wezen ze me op de mogelijkheid om een bustour te reserveren voor 30 sol die rechtstreeks naar Haucachina gaat, zonder een overstap op een taxi in Ica ( wat wel het geval is als ik met busmaatschappij Cruz del Sur zou gaan . En ze komen je ook nog ophalen bij je hostel. Daarna ga ik naar het strand, want wegens mijn pijnlijke voeten wil ik vandaag niet zo veel lopen. Ik ga daar op een bank zitten met een afdakje, want rechtstreeks in de zon zitten is veel te warm en je verbrand in een korte tijd. Hier ga ik mijn foto's en video's bekijken en mijn belevenissen van gisteren en vandaag opschrijven. Daarna ga ik zwemmen. Mijn tas zet ik bij een moeder en haar 2 dochters neer die erop zullen passen. Het water is lekker warm maar is wel vervuilt door de plezier vaartuigen en er drijft veel groen in. Maar het is toch eventjes lekker. Het is behoorlijk druk op het strand met mensen die allemaal onder een parasol zitten of gaan zwemmen. Het is een groot verschil met de stranden aan de westkust van Ecuador waar het zo stil was. Daarna maak ik toch nog een korte strandwandeling om weer droog te worden. Zo'n rustig dagje is ook weer lekker. Het zit me niet lekker dat ik met de nieuwe sim kaart geen internet verbinding kan krijgen. Dus toen ik terug was in mijn hostel heb ik aan Martin gevraagd of hij me wilde opbellen op mijn nieuwe nummer. Dat werkte wel. Maar van hem hoorde ik ook dat je maar 3 dagen profijt hebt van het opgewaardeerde saldo en dan moet je hem weer met 5 sol opwaarderen, waarna je er weer 3 dagen mee kunt bellen. En met zo'n simkaart kun je niet internetten, dus je kunt er niet mee googelen, e-mails versturen en ontvangen of op facebook kijken etc.. Goed waardeloos, dat hadden ze er niet bij gezegd. Zo zie je maar weer, je staat steeds voor verassingen. Uiteraard kan ik in mijn hostels en hotels gewoon gebruik maken van wifi. Maar het is ook prettig wanneer je een lange busreis maakt en er is geen wifi in de bus, dan je dan toch je e-mails kunt lezen en versturen etc. Maar zoals ik al schreef, morgen ga ik weer verkassen naar Huacachina waar ik kan sandboarden.

Vrijdag 26 januari: van Paracas naar Huacachina:

Ik pak mijn tassen en koffer in en zet ze bij de receptie. Daarna zet ik foto's en video's op facebook van de Nationale Reserva van Paracas en van de Isla Ballestas. Ook bel ik mijn schoonzus op waarvan haar man Wim morgen wordt begraven. Ik kan er helaas niet bij zijn maar ik hoop dat ik de kerkdienst online kan volgen. Vervolgens zet ik foto's van de laatste 2 weken bij mijn verslag op de website. Dit is altijd een hele klus omdat het nooit in een keer goed gaat. Dan heb ik nog een half uurtje om een ommetje te maken voordat de bus van Paracas Explorer komt die mij naar Huacachina brengt. Ik zit naast een meisje uit Slowakije die via een tour van een paar dagen naar Huacachina, Arequipa en Colca Canyon gaat. In Ica gaan zij lunchen en wij rijden door naar Huacachina. De chauffeur rijdt mijn hostel voorbij en stopt pas in het centrum, 1,5 km verder. Ik begin te piepen en vraag of hij niet kan stoppen want nu moet ik ver teruglopen naar mijn hostel. Gelukkig is hij is zo aardig om terug te rijden en mij en nog een stelletje af te zetten bij the upcycled hostel in Huacachina. Ik slaap hier op een slaapzaal met 4 stapelbedden met 2 douches en 2 toiletten. Er is ook een klein zwembad , een bar en restaurant . Het ontbijt is inclusief. Ik heb gelukkig weer een onderste bed gekregen. Er is geen keuken, dus ik kan niets voor mezelf klaar maken en ben aangewezen op een restaurant hier of elders. Ik zie op Maps.Me dat er een ticket office van busmaatschappij Cruz del Sur in het centrum zit. Daar loop ik naar toe. Aan weerszijden van de weg liggen hoge zandduinen. Het is bloed heet in de volle zon. Maar er zit helemaal geen ticket-office van Cruz del Sur. Dus ik moet gewoon online een bus ticket kopen en zondagavond naar Ica gaan met een tuktuk of een taxi. Huacachina is maar een klein dorpje van 100 inwoners midden in de woestijn / zandvlakte. Hier bevinden zich de hoogste zandduinen van Zuid Amerika. Er is ook een laguna wat een oase is in de zandduinen. Je kunt erom heen lopen. Vandaar uit zie je veel mensen de zandduinen opwandelen. Ook rijden er buggy's rond met chauffeurs die achtbanen maken en op een hoge duin stoppen waarna de passagiers liggend op hun buik de zandduinen af kunnen sandboarden. Het is leuk om te zien of ik het ga doen weet ik niet. Ik zal er nog een nachtje over slapen. Rond 18.30 uur gaat er een lekker windje waaien en wordt het aangenaam. Daarna loop ik terug naar mijn hostel. Ik ben moe, mogelijk door de hitte. Aangekomen in mijn hostel verbaast het me dat het zo rustig is buiten bij de bar, en ik zie niemand eten in het restaurant of zwemmen in het zwembad. Ik ga lekker buiten zitten in een van de overdekte zitjes. Daar boek ik ook online de nachtbus van Cruz del Sur van ICA naar AREQUIPA op zondag 28 januari om 20.30 uur. Het kost 100 sol (€25) voor een reis van 13,5 uur nl. van 20.30 uur tot de volgende ochtend 9.30 uur). Ook dat is geregeld. Rond 22.00 uur koelt het af en ga ik ook naar bed.

Zaterdag 27 januari : Huacachina:

Tot vroeg in de ochtend uurtjes hoorde ik op afstand muziek en zingende mensen die waarschijnlijk vannacht de bloemetjes buiten hebben gezet. Maar bij onze eigen bar bleef het rustig. Hier zit het ontbijt bij de prijs inbegrepen. Het smaakte goed, maar wit brood vind ik niet zo lekker en ik had daarna nog honger. Maar gelukkig had ik zelf nog wat te eten. Ook vandaag is het warm , ze voorspellen 36 graden vanmiddag. Doordat het hier zo warm is en Huacachina een dorpje is waar buiten de zandduinen, niets te beleven is, zijn de mogelijkheden beperkt. Maar ik wil wel in beweging blijven en daarom loop ik rond 11.00 uur naar het centrum waar ik wat boodschappen kan halen en een wandeling om de laguna kan maken. Alles is hier best duur : voor 1 liter water betaal je €1, en voor 1 mango €1,50 en voor een klein zakje pinda's waar op het zakje staat 1,5 sol daar vragen ze hier 3 sol voor. Bij de Laguna kun je ook lekker zitten in de schaduw van de palmbomen met een klein briesje en uitzicht op het meer en de er achter liggende zandheuvels. Daarna loop ik terug in de hete zon naar mijn hostel.. Je ziet hier niemand lopen, alleen ik. Iedereen laat zich verplaatsen met een tuktuk of taxi of auto. Het is trouwens erg irritant dat elke tuktuk of taxi die je passeert claxonneert om te vragen of je een lift wilt hebben. Terug in het hostel ga ik eerst zwemmen in het kleine zwembadje. Het is heerlijk verfrissend. Daarna wil ik online naar de kerkdienst van mijn zwager Wim kijken, maar daarvoor moet ik eerst een account aanmaken en daarna moet ik toestemming vragen van de Dominicanenkerk in Zwolle. Dat heb ik gedaan, maar ik weet niet wanneer ik toestemming krijg en alsnog kan kijken. Daarna ga ik mijn blaren doorprikken, want ondanks de blaarpleisters blijft het lopen pijnlijk. Rond16.30 uur komt er meer bewolking en is de zon wel te harden. Dan ga ik me aankleden en doe mijn bergschoenen aan en loop naar de zandduinen. Voor de toegang moet je 3,65 sol betalen. Het uitzicht over die zandvlaktes en zandduinen is prachtig. En boven op de duinen staan en rijden heel veel buggy's ( open jeeps). Tegen betaling van €15 kun je hiermee een ritje maken over de zandduinen. Er kunnen 16 mensen in. Er is animo genoeg voor .Maar voor sandboarden en paragliden zie ik maar weinig liefhebbers. Voor de zonsondergang klimmen veel mensen naar een nog hogere heuvel, ik ook. Daar is het uitzicht nog mooier. Om 18.45 uur loop ik terug naar mijn hostel. Ik eet vanavond een tonijn salade in mijn hostel. Ook neem ik nog contact op met mijn hostel in Arequipa, waar ik maandag ochtend om 9.45 uur met de nachtbus zal arriveren , met de vraag of ik wat vroeger kan inchecken.

Zondag 28 januari: van Huacachina naar Arequipa:

Ook nu hoorde ik vannacht tot 5 of 6 uur vanochtend disco muziek op afstand. Maar ik heb 8,5 uur lekker geslapen. Ik pak mijn spullen in de koffer en rugzak want ik moet om uiterlijk om 11.30 uur uit mijn kamer zijn. Ik kan het buiten op een bank opstallen. Ook mag ik na 11.30 uur, totdat ik vertrek, gebruik maken van het zwembad en de douche. Daarna ga ik lopend naar het centrum waar ik wat boodschappen haal en weer om de laguna heen loop. Ook nu is het erg warm 36 graden. Ik ben blij als ik straks in het zwembad kan springen en dat het in Arequipa minder warm is nl. gemiddeld 23 graden. Het is een verademing in het water. Ook nu neemt de bewolking toe, maar minder dan gisteren . Er staat ook iets meer wind. Het is nog steeds niet mogelijk voor mij om de kerkdienst van mijn zwager te volgen. Om 16.00 uur loop ik weer, en voor de laatste keer, naar de zandduinen. Ik ga omhoog op een andere plek nl. bij het kruis. Op dat tijdstip ben ik de eerste die naar boven gaat. Ook nu is het vermoeiend en warm om in dat mulle zand omhoog te lopen. Maar het is de moeite waard want het uitzicht vanuit de nog hogere zandduinen is prachtig en nog gratis ook. Ook nu moet ik denken aan de zandduinen bij Sossusvlei in Namibië, die waren ook prachtig. Na mij volgen nog meer mensen de weg omhoog. Na 1,5 uur ga ik weer terug naar mijn hostel. Daar ga ik me eerst douchen en andere kleding aandoen. Ik bestel een maaltijd in het hostel restaurant. Het personeel is erg aardig en belangstellend. Om 7.45 uur hou ik aan de weg een tuktuk aan , die me in 15 min. naar de busterminal van Cruz del Sur brengt. Mijn koffer moet ik inchecken. Doch de bus komt 45 min. te laat , dus om 21.15 uur i.p.v. 20.30 uur.. Er vindt een paspoort controle plaats en er wordt gecontroleerd of je drugs of wapens bij je hebt. Ieder krijgt een zakje met een flesje water, en wat zoete snacks. Ik zit op de 2de verdieping van de bus. De stoel gaat 140 graden in lig-positie en je kunt naar een film kijken of muziek luisteren want ieder heeft een eigen schermpje . Best comfortabel. Er zit zelfs een gordijntje tussen je buurvrouw en voor het raam en er is een w.c. aan boord. In het begin had ik last van mijn nek en van mijn blaar onder de rechter voet, maar dat werd minder in de loop van de nacht.

Groetjes Francine